به خشم آمده بداندیش، بددل، بدخو تندخو نادان و بی تربیت، ستمگر، ظالم، بیدادگر، جبّار، ستمکار، گرداس، جائر، ستم کیش، ظلم پیشه، جفا پیشه، جان آزار، جایر، جفاجو، جفاگر، مردم گزا، پر جفا، پر جور، استمگر برای مثال دژآگاه مردی چو دیوی سترگ / سپاهی به کردار ارغنده گرگ (فردوسی - ۸/۱۵)
به خشم آمده بداندیش، بددل، بدخو تندخو نادان و بی تربیت، سِتَمگَر، ظالِم، بیدادگَر، جَبّار، سِتَمکار، گُرداس، جائِر، سِتَم کیش، ظُلم پیشِه، جَفا پیشِه، جان آزار، جایِر، جَفاجو، جَفاگَر، مَردِم گَزا، پُر جَفا، پُر جُوْرْ، اِستَمگَر برای مِثال دژآگاه مردی چو دیوی سترگ / سپاهی به کردار ارغنده گرگ (فردوسی - ۸/۱۵)
دژاگه. سهمگین و خشم آلود. (ازبرهان). سودائی. (ناظم الاطباء). خشمگین: سوار جهان نیوزار دلیر چو پیل دژآگاه و درنده شیر. دقیقی. کنون اندرآمد میانتان زریر چو گرگ دژآگاه و درنده شیر. دقیقی. دژآگاه مردی چو دیو سترگ سپاهی بکردار ارغنده گرگ. فردوسی. سوی مرز تورانش بنهاد روی چو شیر دژآگاه نخجیرجوی. فردوسی. به دژخیم فرمود شاه اردشیر که رو دشمن پادشا را بگیر... بیامد دژآگاه و فرمان گزید شد آن نامدار از جهان ناپدید. فردوسی. ز هامون سوی او نهادند روی دوپیل دژآگاه و دو جنگجوی. فردوسی. نگذردشیر دژآگاه به صد عمر از بیم اندر آن بیشه که یک چاکر او کرد گذر. فرخی. به عذرا همان جامۀ جنگ داد پلنگ دژآگاه را رنگ داد. عنصری. اگرعاشق شود شیر دژآگاه به عشق اندر شود هم طبع روباه. (ویس و رامین). اگر بیدل بود شیر دژآگاه برو چیره شود در دشت روباه. (ویس و رامین). به رامین تاخت چون شیر دژآگاه بزد شمشیر بر تارکش ناگاه. (ویس و رامین). بگفت این و به رامین تاخت ناگاه گرفته تیغ چون شیر دژآگاه. (ویس و رامین). دگر ژنده پیلی دژآگاه بود که ویژه نشست شهنشاه بود. (گرشاسبنامه). پلنگ روانکاه در کوه بربر نهنگ دژآگاه در بحر عمان. عبدالواسع جبلی. وآنگاه که با شیر دژآگاه کنی رزم با گردش گردون شود و جوشش دریا. مسعودسعد. ، بداندیش و تندشده. (از برهان). بداندیش و هنگامه جو. (از ناظم الاطباء) ، بی خبر. بدآگاه. جاهل مرکب. غیر خبیر. جاهل به جهل مرکب. دش آگاس. (یادداشت مرحوم دهخدا) : در این کارگه مرد هشیار جوی نه دنگ و دژآگاه و بسیارگوی. خسروانی. به هر سوش دیوی دژآگاه بود به هر گوشه صد غول گمراه بود. (گرشاسبنامه ص 265). - دژآگاه دیو،نادان. صاحب علم باطل. دارای دانشهای اهریمنی. (از یادداشت مرحوم دهخدا) : نه بخشایش آرد به کس بر نه مهر دژآگاه دیوی پرآژنگ چهر. فردوسی. که رشک آورد آز و گرم و نیاز دژآگاه دیوی بود کینه ساز. فردوسی. دژآگاه دیوی بد و منکر است به بالا چهل رش ز تو برتر است. (گرشاسبنامه ص 211). ، سیی ءالظن. آنکه گمان بددارد. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : ز جور کسان دست کوته کنی دژآگاه را بر خود آگه کنی. بوشکور. ، بدخوی، ظالم و بی رحم، جلاد. (ناظم الاطباء). میرغضب. دژخیم: سوم شب چو برزد سر از کوه ماه ز سیماه برزین بپرداخت شاه به زندان دژآگاه او رابکشت نبودش جز از رنج و نفرین بمشت. فردوسی. بفرمای تا گردن قیدروش ببرد دژآگاه جنگی زدوش. فردوسی. دگر شب چو برزد سر از کوه ماه به زندان دژآگاه کردش تباه. فردوسی. ، خطر. نادانی. جهل. تهور. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). قرین بی باکی: چنین تا بیامد یکی ژرف رود سپه شد پراکنده چون تار و پود مغی ژرف و پهناش کوتاه بود بر او بر گذشتن دژآگاه بود. فردوسی (از یادداشت مرحوم دهخدا)
دژاگه. سهمگین و خشم آلود. (ازبرهان). سودائی. (ناظم الاطباء). خشمگین: سوار جهان نیوزار دلیر چو پیل دژآگاه و درنده شیر. دقیقی. کنون اندرآمد میانتان زریر چو گرگ دژآگاه و درنده شیر. دقیقی. دژآگاه مردی چو دیو سترگ سپاهی بکردار ارغنده گرگ. فردوسی. سوی مرز تورانش بنهاد روی چو شیر دژآگاه نخجیرجوی. فردوسی. به دژخیم فرمود شاه اردشیر که رو دشمن پادشا را بگیر... بیامد دژآگاه و فرمان گزید شد آن نامدار از جهان ناپدید. فردوسی. ز هامون سوی او نهادند روی دوپیل دژآگاه و دو جنگجوی. فردوسی. نگذردشیر دژآگاه به صد عمر از بیم اندر آن بیشه که یک چاکر او کرد گذر. فرخی. به عذرا همان جامۀ جنگ داد پلنگ دژآگاه را رنگ داد. عنصری. اگرعاشق شود شیر دژآگاه به عشق اندر شود هم طبع روباه. (ویس و رامین). اگر بیدل بود شیر دژآگاه برو چیره شود در دشت روباه. (ویس و رامین). به رامین تاخت چون شیر دژآگاه بزد شمشیر بر تارکش ناگاه. (ویس و رامین). بگفت این و به رامین تاخت ناگاه گرفته تیغ چون شیر دژآگاه. (ویس و رامین). دگر ژنده پیلی دژآگاه بود که ویژه نشست شهنشاه بود. (گرشاسبنامه). پلنگ روانکاه در کوه بربر نهنگ دژآگاه در بحر عمان. عبدالواسع جبلی. وآنگاه که با شیر دژآگاه کنی رزم با گردش گردون شود و جوشش دریا. مسعودسعد. ، بداندیش و تندشده. (از برهان). بداندیش و هنگامه جو. (از ناظم الاطباء) ، بی خبر. بدآگاه. جاهل مرکب. غیر خبیر. جاهل به جهل مرکب. دش آگاس. (یادداشت مرحوم دهخدا) : در این کارگه مرد هشیار جوی نه دنگ و دژآگاه و بسیارگوی. خسروانی. به هر سوش دیوی دژآگاه بود به هر گوشه صد غول گمراه بود. (گرشاسبنامه ص 265). - دژآگاه دیو،نادان. صاحب علم باطل. دارای دانشهای اهریمنی. (از یادداشت مرحوم دهخدا) : نه بخشایش آرد به کس بر نه مهر دژآگاه دیوی پرآژنگ چهر. فردوسی. که رشک آورد آز و گرم و نیاز دژآگاه دیوی بود کینه ساز. فردوسی. دژآگاه دیوی بد و منکر است به بالا چهل رش ز تو برتر است. (گرشاسبنامه ص 211). ، سیی ءالظن. آنکه گمان بددارد. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : ز جور کسان دست کوته کنی دژآگاه را بر خود آگه کنی. بوشکور. ، بدخوی، ظالم و بی رحم، جلاد. (ناظم الاطباء). میرغضب. دژخیم: سوم شب چو برزد سر از کوه ماه ز سیماه برزین بپرداخت شاه به زندان دژآگاه او رابکشت نبودش جز از رنج و نفرین بمشت. فردوسی. بفرمای تا گردن قیدروش ببرد دژآگاه جنگی زدوش. فردوسی. دگر شب چو برزد سر از کوه ماه به زندان دژآگاه کردش تباه. فردوسی. ، خطر. نادانی. جهل. تهور. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). قرین بی باکی: چنین تا بیامد یکی ژرف رود سپه شد پراکنده چون تار و پود مَغی ژرف و پهناش کوتاه بود بر او بر گذشتن دژآگاه بود. فردوسی (از یادداشت مرحوم دهخدا)
شعبه ای از دادگستری که یک یا چند تن دادرس در آنجا به دادخواست های مردم رسیدگی می کنند و حکم می دهند، محکمه، جایی که داد مظلوم از ظالم بستانند، جایی که به جرم و گناه کسی رسیدگی کنند، جای دادرسی دادگاه استان: محکمۀ استیناف، دادگاه برای تجدید رسیدگی به دعوایی که حکم آن از دادگاه شهرستان صادر شده اما یکی از طرفین دعوی نسبت به آن حکم اعتراض کرده باشد دادگاه انتظامی: دادگاهی که به تخلفات دادرسان و بازپرسان دادگستری رسیدگی می کند دادگاه بخش: محکمۀ صلح، دادگاهی که به دعاوی کوچک رسیدگی می کند دادگاه جنایی: دادگاهی که امور جنایی در آن رسیدگی می شود و جنایت کاران را محاکمه می کند، قسمت کیفری دادگاه بخش را محکمۀ خلاف و قسمت کیفری محکمۀ بدایت را دادگاه جنحه می گویند دادگاه شهرستان: محکمۀ بدایت، دادگاه بالاتر از دادگاه بخش که به دعاوی مهم تر رسیدگی می کند دادگاه نظامی: دادگاهی که در زمان جنگ در ارتش تشکیل می شود
شعبه ای از دادگستری که یک یا چند تن دادرس در آنجا به دادخواست های مردم رسیدگی می کنند و حکم می دهند، محکمه، جایی که داد مظلوم از ظالم بستانند، جایی که به جرم و گناه کسی رسیدگی کنند، جای دادرسی دادگاه استان: محکمۀ استیناف، دادگاه برای تجدید رسیدگی به دعوایی که حکم آن از دادگاه شهرستان صادر شده اما یکی از طرفین دعوی نسبت به آن حکم اعتراض کرده باشد دادگاه انتظامی: دادگاهی که به تخلفات دادرسان و بازپرسان دادگستری رسیدگی می کند دادگاه بخش: محکمۀ صلح، دادگاهی که به دعاوی کوچک رسیدگی می کند دادگاه جنایی: دادگاهی که امور جنایی در آن رسیدگی می شود و جنایت کاران را محاکمه می کند، قسمت کیفری دادگاه بخش را محکمۀ خلاف و قسمت کیفری محکمۀ بدایت را دادگاه جنحه می گویند دادگاه شهرستان: محکمۀ بدایت، دادگاه بالاتر از دادگاه بخش که به دعاوی مهم تر رسیدگی می کند دادگاه نظامی: دادگاهی که در زمان جنگ در ارتش تشکیل می شود
قریه ای است سه فرسنگی میانۀ جنوب و شرق خشن آباد. (فارسنامۀ ناصری). نام یکی از دهستانهای پنجگانه بخش سعادت آباد شهرستان بندرعباس. این دهستان در جنوب حاجی آباد واقع و محدود است، از شمال به دهستان طارم، از خاور به دهستان فارعان از جنوب به دهستان فین، از مغرب به دهستان داراب. آب آن از قنات و رودخانه، و راه آن مالرو است. این دهستان از 47 آبادی بزرگ و کوچک تشکیل شده و جمعیت آن در حدود 5400 تن است. مرکز دهستان قریۀ درآگاه می باشد و قرای مهم آن عبارتند: از خوشن آباد، باینوج، چاگونو، حاجی آباد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)
قریه ای است سه فرسنگی میانۀ جنوب و شرق خشن آباد. (فارسنامۀ ناصری). نام یکی از دهستانهای پنجگانه بخش سعادت آباد شهرستان بندرعباس. این دهستان در جنوب حاجی آباد واقع و محدود است، از شمال به دهستان طارم، از خاور به دهستان فارعان از جنوب به دهستان فین، از مغرب به دهستان داراب. آب آن از قنات و رودخانه، و راه آن مالرو است. این دهستان از 47 آبادی بزرگ و کوچک تشکیل شده و جمعیت آن در حدود 5400 تن است. مرکز دهستان قریۀ درآگاه می باشد و قرای مهم آن عبارتند: از خوشن آباد، باینوج، چاگونو، حاجی آباد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)
مخفف دژآگاه. خشمگین. (از برهان) (از ناظم الاطباء) : سوار جهان نیوزار دلیر چو پیل دژآگه و درنده شیر. دقیقی. دژآگهی که به بیشه درون سپیده دمان ز بیم شنۀ او شیر بفکند چنگال. منجیک. بر در خانه تو از فزع هیبت تو شیر چنگ افگندو پیل دژآگه دندان. فرخی. دژآگه ددی سهمگین منکر است بزور و دل از هر ددان برتر است. (گرشاسبنامه ص 75). زین دیو دژآگه چو گشتم آگه زین پس نکند صید باحتیالم. ناصرخسرو. شعاع کوکب ثابت به چرخ بر رهبر مسیردیو دژآگه به خاک بر هنجار. مسعودسعد (در صفت بیابان در شب). ، بداندیش. (برهان) (از ناظم الاطباء). و رجوع به دژآگاه شود
مخفف دژآگاه. خشمگین. (از برهان) (از ناظم الاطباء) : سوار جهان نیوزار دلیر چو پیل دژآگه و درنده شیر. دقیقی. دژآگهی که به بیشه درون سپیده دمان ز بیم شنۀ او شیر بفکند چنگال. منجیک. بر در خانه تو از فزع هیبت تو شیر چنگ افگندو پیل دژآگه دندان. فرخی. دژآگه ددی سهمگین منکر است بزور و دل از هر ددان برتر است. (گرشاسبنامه ص 75). زین دیو دژآگه چو گشتم آگه زین پس نکند صید باحتیالم. ناصرخسرو. شعاع کوکب ثابت به چرخ بر رهبر مسیردیو دژآگه به خاک بر هنجار. مسعودسعد (در صفت بیابان در شب). ، بداندیش. (برهان) (از ناظم الاطباء). و رجوع به دژآگاه شود
محل دادرسی، اداره ای در داگستری که به دادخواست ارباب رجوع رسیدگی و حکم صادر کند محکمه محکمه عدالت عدالتخانه، دخمه (مردگان)، یا دادگاه استان. دادگاهی فوق دادگاه شهرستان که در آن دعوایی را که حکم آن از دادگاه شهرستان صادر شده بعلت اعتراض یکی از طرفین دعوی مورد تجدید نظر قرار میدهد محکمه استیناف. یا دادگاه انتظامی دادگاهی است که در آن به تخلفات قاضیان رسیدگی کند. یا دادگاه بخش دادگاهی که در آن به دعاوی کوچک رسیدگی کند محکمه صلح صلحیه. یا دادگاه شهرستان دادگاهی است فوق دادگاه بخش، محکمه بدایت محکمه ابتدایی
محل دادرسی، اداره ای در داگستری که به دادخواست ارباب رجوع رسیدگی و حکم صادر کند محکمه محکمه عدالت عدالتخانه، دخمه (مردگان)، یا دادگاه استان. دادگاهی فوق دادگاه شهرستان که در آن دعوایی را که حکم آن از دادگاه شهرستان صادر شده بعلت اعتراض یکی از طرفین دعوی مورد تجدید نظر قرار میدهد محکمه استیناف. یا دادگاه انتظامی دادگاهی است که در آن به تخلفات قاضیان رسیدگی کند. یا دادگاه بخش دادگاهی که در آن به دعاوی کوچک رسیدگی کند محکمه صلح صلحیه. یا دادگاه شهرستان دادگاهی است فوق دادگاه بخش، محکمه بدایت محکمه ابتدایی
اولین شعبه از شعب بیست و چهار گانه موسیقی است و آن از اسامی دساتین است که پارسیان نهاده اند) اسم جنس مفرد اعظم که از نغمات اصیل اصفهان است (مجمع الادوار ج 2 ص 25) دو جهان دنیا و آخرت
اولین شعبه از شعب بیست و چهار گانه موسیقی است و آن از اسامی دساتین است که پارسیان نهاده اند) اسم جنس مفرد اعظم که از نغمات اصیل اصفهان است (مجمع الادوار ج 2 ص 25) دو جهان دنیا و آخرت
