معنی دوطرفی - جستجوی لغت در جدول جو

دورأی. متردد. شکاک. دودل. مستضعف. که عقیده و نظر پایدار و ثابتی ندارد، منافق. دوروی. (یادداشت مؤلف) :
زین سان که تو در عشق دورویی و دورایی
خود پیش تو چون گویم نام گل و سوسن.
سیدحسن غزنوی

لغت نامه دهخدا

دورای

مزمار و نایی که مطربان نوازند، (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جهانگیری) (آنندراج) (برهان)، دوران

لغت نامه دهخدا

دورخی

(دُ رُ)

نوعی از کمان. (ناظم الاطباء) (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

دودری

(دَ دَ را)

کسی که بدون حاجت آمدو شد کند. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

دودری

(دَ دَرْ را)

دختر کوتاه بالا. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

دودری

(دُ دَ)

دودره. دارای دو در:
دودری شد چو کوی طراران
چاربندی چو بند عیاران.
نظامی

لغت نامه دهخدا

شوطری

(شَ طَ)

مخلص اکبر. معجونی است که در درمان ضعف اعضاء بکار برند. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

ضوطری

(ضَ طَ)

مرد شگرف بی خیر. (منتهی الارب).
- بنوضوطری، گرسنگی. و نام قبیله ای است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

دواری

(دَوْ وا)

روزگار دورکننده. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (مهذب الاسماء) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

طوطرفع

به سریانی تودری است. (فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

دوحرفی

(دُ حَ)

ثنایی. کلمه ای که دو حرف داشته باشد. (یادداشت مؤلف). با دو حرف

لغت نامه دهخدا

دوبرجی

(دُ بُ)

دوبامه. کبوتری که در یک برج قرار نگیرد. (از آنندراج). کبوتری که در کبوترخان مقیم نمی ماند. (ناظم الاطباء). دوبرجه:
کشد سوی خود برج از این منزلم
دوبرجی شده چون کبوتر دلم.
یحیی کاشانی (از آنندراج).
، به اصطلاح لوطیان امردباره و زن باره، به مجاز شخص هرزه را گویند. (آنندراج) ، کنایه از زن زناکار و روسپی و بوالهوس. (ناظم الاطباء) :
ز حسن خادم هندی و گرجی
شده چشم تماشایی دوبرجی.
سعید اشرف (از آنندراج).
دل از غم آن بت دوبرجی
سوراخ بود چونان گرجی.
وحید (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

دوضربی

(دُ ضَ)

یکی از اقسام میزان ساده است. میزان دو ضربی بواسطۀ کسر 34 تعیین شده و نشان می دهد که میزان باید از نوت یا سکوتهایی ترکیب شود که مجموع کشش آن بیش از دو ضرب نباشد مثلاً یک سفید یا دو سیاه یا یک سیاه و دوچنگ یا دو چنگ و یک سکوت سیاه و غیره. (از فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

دوسرای

(دُ سَ)

دوسرا. دوجهان. دودنیا. دوعالم. دوگیتی. (آنندراج). دنیا و آخرت. (یادداشت مؤلف) :
خرد رهنمای و خرد دلگشای
خرد دست گیرد به هر دوسرای.
فردوسی.
رجوع به دوسرا شود

لغت نامه دهخدا

دودرزی

(دُ دَ)

صفت و حالت دودرز. داشتن دو درز و شکاف، کنایه از دودستگی و نفاق و دوتیرگی:
دودرزی ز دل بشکند کوه را
پراکندگی آرد انبوه را.
نظامی.
رجوع به دودستگی شود

لغت نامه دهخدا

دوبرجی

(دُ بُ)

دهی است از بخش مرکزی شهرستان کرمانشاهان. 180 تن سکنه. آب آن از رود خانه مرک تأمین می شود. تابستان از سرونو تا کنار رودخانه اتومبیل می آید. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

دوبرجی

دوبامه کبوتری که بر یک بام آرام نگیرد

فرهنگ لغت هوشیار

بیطرفی

عدم تعصب عدم جانبداری، عدم دخالت در دسته بندیهای سیاسی

فرهنگ لغت هوشیار

دو طرفه

دارای دو سو و جهت و جانب

فرهنگ لغت هوشیار

دو روی

آنچه که پشت و روی آن از جهت طرح و رنگ اختلاف داشته باشد (مانند پارچه)، کسی که قولش خلاف عملش باشد منافق، گل رعنا (زیرا که یک روی آن سرخ است و روی دیگر زرد)

فرهنگ لغت هوشیار

دواری

روزگار، چرخ زننده مسکوک طلای رایج در قدیم که هر یک از آن معادل پنج شیانی بود (شیانی زری بود از طلای ده هفت بوزن یک درهم)

فرهنگ لغت هوشیار