معنی دستکرده در لغت نامه دهخدا

دستکره. به معنی قلعه و حصار است که مخفف آن دسکره باشد. (آنندراج). رجوع به دسکره شود، مطلق شهر. (از آنندراج)

معنی دستکرده در لغت نامه دهخدا

این نام در تاریخ سیستان آمده است و ظاهر است که نام محلی است: آمدن امیر الت عاری (ظ: الب غازی) به درق چهاردهم جمادی الاخر چهارصدونود و مقیم شدن اوی... به دستکرده تا دوازدهم ماه رجب هم بدین سال... (تاریخ سیستان چ بهار ص 388)

معنی دستکرده - جستجوی لغت در جدول جو

دستکرده

لغت نامه دهخدا

دستکرده

لغت نامه دهخدا

دستمردی

یاری، کمک، مددکاری

فرهنگ فارسی عمید

استکراه

کراهت داشتن، ناپسند دانستن، ناخوش پنداشتن

فرهنگ فارسی عمید

دم کرده

هر چیزی که آن را دم کرده باشند از چای و قهوه و برنج و دارو، بادکرده، ورم کرده

فرهنگ فارسی عمید

دستارچه

دستار کوچک، دستمال، حوله

فرهنگ فارسی عمید

دستخرده

(دَ خُ دَ)

دهی است از دهستان بویراحمد سردسیر بخش کهکیلویه شهرستان بهبهان. واقع در 46هزارگزی شمال خاوری بهبهان و 38هزارگزی شمال راه شوسۀ آرو به بهبهان. آب آن از چشمه و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

دستجرده

(دَ جِ دَ)

مزرعۀ انجیله است و انجیله از ده های وزواه قم است. (از تاریخ قم ص 139)

لغت نامه دهخدا

دست کرده

(دَ کَ دَ / دِ)

دست فروبرده. رجوع به دست کردن شود.
- دست کرده به کش، دست به سینه. دست در بغل:
گزیدند میخوارگان خواب خوش
پرستندگان دست کرده بکش.
فردوسی.
چو بینی رخ شاه خورشیدفش
دوتایی برو دست کرده بکش.
فردوسی.
بیامد پدر دست کرده بکش
بپیش شهنشاه خورشیدفش.
فردوسی.
بفرمود تا لنبک آبکش
بشد پیش او دست کرده بکش.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

دستکرد

(دَ کَ)

حاصل کار دست. محصول دست. دست رنج. عمل یدی. مصنوع. (یادداشت مرحوم دهخدا) :
گفت من دستکرد لاهوتم
قائد و رهنمای ناسوتم.
سنائی.
، دستۀاره. دستاکرد. (ناظم الاطباء). قبضه و دستۀ اره. دستاگرد، به معنی قلعه و حصار است که مخفف آن دسکره باشد. (از آنندراج). دستکرده. رجوع به دسکره شود

لغت نامه دهخدا

هست کرده

بوجودآورده پدیدآورده: (وچرا جایزنبود که هست کن هست کرده بود) یا هست کرده اول. عقل: (پس امرکه هست کردنست وعقل که هست کرده اول است پیشی ندارند بریک دیگر)

فرهنگ لغت هوشیار