معنی دریادل در فرهنگ فارسی عمید

مرد بسیار بخشنده و باگذشت، دلیر

معنی دریادل در لغت نامه دهخدا

دارندۀ دلی همانند دریا در بخشندگی. سخت سخی. (یادداشت مرحوم دهخدا). کنایه از سخی و کریم. (آنندراج). جوانمرد. (شرفنامه). صاحب جود و کرم و بخشش. (لغت محلی شوشتر نسخۀ خطی). باسخاوت. صاحب کرم:، ردی دانش آرای یزدان پرست، زمین حلم و دریادل و راددست.، اسدی.، سعد ملک آن وزیر دریادل، کف راد تو ابر پرژاله.، سوزنی.، ای که در ملک سیادت خسرو دریادلی، مفخری بر عترت مختار و بر آل ولی، هر حدیث از لفظ تو درّی است از دریای لفظ، از دل دریا برآید در و تو دریادلی.، سوزنی.، صدر دریادل نظام الدین که باشد از قیاس، پیش دریای دل بی غدر تو دریا غدیر.، سوزنی.، سوزنی در سلک مدح خسرو دریادل آر، هرچه در دریای خاطر لؤلؤی داری نثیر.، سوزنی.، مفلس دریادل است امی داناضمیر.، مایۀ صد اولیاست ذرۀ ایمان او.، خاقانی.، خامان ره نرفته چه دانند ذوق عشق، دریادلی بجوی و دلیری سرآمدی.، حافظ.، دگر کریم چو حاجی قوام دریادل، که نام نیک ببرد از جهان به بخشش و داد.، حافظ.، شاه و گدا به دیدۀ دریادلان یکیست، پوشیده است پست و بلندزمین در آب.، صائب.، اشک دریادل ما گرد جهان می گردد، آب از قوت سرچشمه روان می گردد.، صائب (از آنندراج).،، دلیر. شجاع. پردل:، بس شگفتی نیست گر بر ژرف دریا بگذرد، لشکری کو را بود محمود دریادل دلیل.، فرخی.، خسرو غازی سر شاهان و تاج خسروان، میرمحمود آن شه دریادل دریاگذار.، فرخی.، چو دارای دریادل آگاه گشت، که موج سکندر ز دریا گذشت.، نظامی

معنی دریادل - جستجوی لغت در جدول جو

دریادل

فرهنگ فارسی عمید

دریادل(دَرْ دِ)

لغت نامه دهخدا

دریادخت

(دخترانه)

مرکب از دریا + دخت (دختر)

فرهنگ نامهای ایرانی

دریاکش

کسی که شراب بسیار بخورد و مست نشود، دریانوش

فرهنگ فارسی عمید

دریایی

مربوط به دریا، زندگی کننده در دریا مثلاً جانور دریایی

فرهنگ فارسی عمید

دریاچه

دریای کوچک که از هر طرف خاک بر آن احاطه کرده باشد

فرهنگ فارسی عمید

دریادار

صاحب منصب در نیروی دریایی، دریابیگی، امیرالبحر

فرهنگ فارسی عمید

دریافت

دریافتن، گرفتن، گرفتن پول یا چیز دیگر از کسی، پی بردن به امری یا مطلبی، ادراک، فهم

فرهنگ فارسی عمید

دانادل

دانا و خردمند، آگاه و هوشیار، دل آگاه

فرهنگ فارسی عمید

دریادلی

(دَرْ دِ)

چگونگی و صفت و حالت دریادل. جوانمردی. سخاوت. بخشندگی. کرم. جود. بخشش:
ز دریادلی شاه دریاشکوه
نوازش بسی کرد با آن گروه.
نظامی.
آب رخ مرد ز دریادلیست
حاصل درویش ز بی حاصلی است.
خواجو.
، دلیری. شجاعت: و صیت حدیث دریادلی و زبردستی ایشان بر روی زمین منتشر. (ترجمه محاسن اصفهان آوی ص 31) ، کنایه از پاکی با استقلال مزاج و صبر در شداید. (از لغت محلی شوشتر خطی)

لغت نامه دهخدا