معنی خورک در لغت نامه دهخدا

مُرَکَّب اَز: خور، مخفف خورنده + ََک، خورندۀ کوچک.، - بادخورک، آنچه به او باد خورد. آنچه درمعرض باد قرار گیرد.، - غم خورک، بوتیمار که نام مرغکی است و معروفست این حیوان دائم الحزن می باشد

معنی خورک در لغت نامه دهخدا

دودکش بخاری بالای بام در تداول مردم شیراز. (یادداشت مؤلف)

معنی خورک - جستجوی لغت در جدول جو

خورک

لغت نامه دهخدا

خورک

لغت نامه دهخدا

خورک

فرهنگ گویش مازندرانی

ژورک

(پسرانه)

پرنده ای سرخ رنگ به اندازه گنجشک

فرهنگ نامهای ایرانی

تورک

(پسرانه)

نام پسر شیدسب پادشاه زابلستان

فرهنگ نامهای ایرانی

خارک

(دخترانه)

نوعی خرمای زرد و خشک

فرهنگ نامهای ایرانی

پورک

(پسرانه)

پسر عزیز

فرهنگ نامهای ایرانی

خروک

سرگین گردان، حشره ای سیاه و پردار، بزرگ تر از سوسک های خانگی که در بیابان های گرم پیدا می شود و بیشتر روی سرگین حیوانات می نشیند و آنرا با چرخاندن حمل میکند، سرگین غلتان، سرگین گردانک، خبزدو، خبزدوک، خزدوک، کوزدوک، چلاک، چلانک، کستل، گوگار، گوگال، تسینه گوگال، گوگردانک، بالش مار، کوز، جعل، قرنبا

سِرگین گَردان، حشره ای سیاه و پِردار، بزرگ تر از سوسک های خانگی که در بیابان های گرم پیدا می شود و بیشتر روی سرگین حیوانات می نشیند و آنرا با چرخاندن حمل میکند، سِرگین غَلتان، سِرگین گَردانَک، خَبَزدو، خَبَزدوک، خَزدوک، کَوَزدوک، چَلاک، چَلانَک، کَستَل، گوگار، گوگال، تسینه گوگال، گوگَردانَک، بالش مار، کَوَز، جُعَل، قُرُنبا

فرهنگ فارسی عمید

خوره

خرزهره، درختچه ای زینتی، بوته مانند و سمّی، با شاخه های باریک، گل های سرخ، سفید یا صورتی و برگ های دراز
زقّوم، جار، دفلیٰ، سمّ الحمار

فرهنگ فارسی عمید

خوراک

خوردنی، طعام، غذا، غذایی که از گوشت، سبزی و مانند آن تهیه می شود، کنایه از مورد پسند، مطلوب مثلاً سابقاً اخبار سیاسی خوراکش بود

فرهنگ فارسی عمید

خارک

خار کوچک، نوعی خرمای زرد و خشک، خرک

فرهنگ فارسی عمید

خورد

خوردن، خوراک، غذا، طعام، برای مثال خوردی که خورد گوزن یا شیر / ایشان خایند و من شوم سیر (نظامی۳ - ۴۷۶)

فرهنگ فارسی عمید

بورک

سنبوسه، آشی که با آرد گندم می پختند، برای مثال قدح پربورک است و قلیه، اندک / چه بودی گر که بورک، قلیه بودی؟ (بسحاق اطعمه - ۲۱۶)
زنگار، کپک نان، برای مثال تا تواند گفت نان را می خورم با نان خورش / می گذارد تا بر آن از کهنگی بورک فتد (سراج الدین راجی- مجمع الفرس - بورک)
پولی که قمارباز پس از بردن پول حریف به رسم انعام به دیگران می دهد، شتل، برای مثال ندانم تو از وی چه بردی ولیکن / کنار جهان پرگهر شد ز بورک (اثیرالدین اخسیکتی - مجمع الفرس - بورک)

سنبوسه، آشی که با آرد گندم می پختند، برای مِثال قدح پُربورک است و قلیه، اندک / چه بودی گر که بورک، قلیه بودی؟ (بسحاق اطعمه - ۲۱۶)
زنگار، کپک نان، برای مِثال تا تواند گفت نان را می خورم با نان خورش / می گذارد تا بر آن از کهنگی بورک فتد (سراج الدین راجی- مجمع الفرس - بورک)
پولی که قمارباز پس از بردن پول حریف به رسم انعام به دیگران می دهد، شتل، برای مِثال ندانم تو از وی چه بردی ولیکن / کنار جهان پرگهر شد ز بورک (اثیرالدین اخسیکتی - مجمع الفرس - بورک)

فرهنگ فارسی عمید

آخورک

(خُ رَ)

رجوع به آخرک و آخره شود

لغت نامه دهخدا

خورکش

(خُرْ کُ)

دهی است از دهستان قنقری پایین (سفلی) بخش بوانات و سرچهان شهرستان آباده، واقع در 8هزارگزی خاور شوسۀ شیراز به اصفهان. این ده کوهستانی و سردسیر با 257 تن سکنه است. آب آن از قنات و محصول آن غلات و حبوبات و میوه می باشد. شغل اهالی زراعت و باغبانی و از صنایع دستی قالی بافی. راه مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

خورکا

(خوَرْ / خُرْ)

خارپشت بلغت مردم گیلان. (ناظم الاطباء).
- خورکای بری،خارپشت بیابانی. کوله.
- خورکای جبلی، خارپشت کوهی. تشی

لغت نامه دهخدا

خورس

یونانی تازی گشته همسرایان

معنی خورک - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما