معنی خضد در لغت نامه دهخدا

باریکی میوه ها و غنچگی آنها، دردی مر اعضا را کمتر از شکستگی، آنچه از چوب تر خشوده باشند و یا از درخت شکسته باشد. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)، ضعف و سستی در گیاه. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد)، یک نوع گیاهی است. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد) (از مهذب الاسماء)

معنی خضد در لغت نامه دهخدا

شکستن چوب اعم از آنکه خشک باشد یا تر، بنوعی که از هم جدا نگردد. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد)، خمانیدن شتر و دوتا کردن گردن شتر دیگر را. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب). منه: خضد البعیر عنق آخر. (منتهی الارب)، خشودن درخت را و بریدن آنرا. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد). منه: خضد الشجر، سخت خوردن. نیک خوردن، بریدن و خائیدن چیز تری را چون خیار و گزر و مانند آن. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد)، پیراستن خیار. (تاج المصادر بیهقی)، کروچ کروچ خوردن. خِرِپ خِرِپ خوردن. (یادداشت بخط مؤلف)

معنی خضد در لغت نامه دهخدا

درمانده از ایستادن. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد)

معنی خضد در فرهنگ لغت هوشیار

میوه پلاسیده درمانده

معنی خضد - جستجوی لغت در جدول جو

خضد

لغت نامه دهخدا

خضد

لغت نامه دهخدا

خضد

لغت نامه دهخدا

خضد

فرهنگ لغت هوشیار

خضر

(پسرانه)

نام یکی از پیامبرآنکه طبق روایات چون به آب حیات دست یافت و از آن نوشید عمرجاویدان پیدا کرد

فرهنگ نامهای ایرانی

عضد

(پسرانه)

بازو، یار و یاور

فرهنگ نامهای ایرانی

عضد

بازو، کنایه از یار، یاور، مددکار

فرهنگ فارسی عمید

خرد

لجن، گل و لای تیره رنگ که ته جوی و حوض آب جمع می شود
لش، لوش، لژن، بژن، لجم، لژم، غلیژن، غریژنگ، خرّ، خره، خلیش، کیوغ، برای مثال آن کجا سرت برکشید به چرخ / با ز ناگه فرو بردت به خرد (خسروی - شاعران بی دیوان - ۱۷۵)

لَجَن، گل و لای تیره رنگ که ته جوی و حوض آب جمع می شود
لَش، لوش، لَژَن، بَژَن، لَجَم، لَژَم، غَلیژَن، غَریژَنگ، خَرّ، خَره، خَلیش، کَیوغ، برای مِثال آن کجا سرْت برکشید به چرخ / با ز ناگه فرو بردْت به خَرد (خسروی - شاعران بی دیوان - ۱۷۵)

فرهنگ فارسی عمید

خلد

همیشگی، بهشت، جایی که نیکوکاران پس از مردن همیشه در آنجا خواهند بود، سبزباغ، باغ خلد، خلدستان، دارالنّعیم، فردوس، جنّت، دارالخلد، علّیین، سرای جاوید، دارالسّرور، دارالسّلام، دارالقرار، رضوان، باغ بهشت، مینو، قدس، دار قرار، باغ ارم، نعیم، فردوس اعلا، اعلا علّیین، گشتا
خلد برین: طبقۀ فوقانی بهشت

همیشگی، بِهِشت، جایی که نیکوکاران پس از مردن همیشه در آنجا خواهند بود، سَبزباغ، باغِ خُلد، خُلدِستان، دارُالنَّعِیم، فِردُوس، جَنَّت، دارُالخُلد، عِلّیین، سَرایِ جاوید، دارُالسُّرُور، دارُالسَّلام، دارُالقَرار، رِضوان، باغِ بِهِشت، مینو، قُدس، دارِ قَرار، باغِ اِرَم، نَعیم، فِردُوسِ اَعلا، اَعلا عِلّیین، گُشتا
خلد برین: طبقۀ فوقانی بهشت

فرهنگ فارسی عمید

خود

ضمیر مشترک میان متکلم، مخاطب و غایب مثلاً خود من، خود شما، خود او،
برای تاکید به کار می رود مثلاً تو خود گفتی،
نفس، ذات، شخص، خویش، خویشتن، مقابل غیر و بیگانه، خودی
خودبه خود: به خودی خود، بی سبب، بی جهت، بدون میل و ارادۀ دیگری
از خودبی خود شدن: کنایه از از خود رفتن، از حال رفتن، بیهوش شدن

ضمیر مشترک میان متکلم، مخاطب و غایب مثلاً خود من، خود شما، خود او،
برای تاکید به کار می رود مثلاً تو خود گفتی،
نفس، ذات، شخص، خویش، خویشتن، مقابلِ غیر و بیگانه، خودی
خودبه خود: به خودی خود، بی سبب، بی جهت، بدون میل و ارادۀ دیگری
از خودبی خود شدن: کنایه از از خود رفتن، از حال رفتن، بیهوش شدن

فرهنگ فارسی عمید

خید

خوید، بوتۀ جو، گندم و مانند آنکه هنوز خوشه نبسته باشد

فرهنگ فارسی عمید

خاد

زغن، پرنده ای شبیه کلاغ و کمی کوچک تر از آنکه جانوران کوچک را شکار می کند
غلیواج، کلیواج، کلیواژ، موش ربا، چوژه ربا، گوشت ربا، گنجشک سیاه، خات، جول، پند، جنگلاهی، چنگلاهی، چنکلاهی، چنگلانی، برای مثال ای عوض آفتاب روز و شبان تاب تاب / تو به مثل چون عکاب، حاسد ملعونت خاد (منوچهری - ۱۷)

زَغَن، پرنده ای شبیه کلاغ و کمی کوچک تر از آنکه جانوران کوچک را شکار می کند
غَلیواج، کَلیواج، کَلیواژ، موش رُبا، چوژِه رُبا، گوشت رُبا، گُنجِشک سیاه، خات، جول، پَند، جَنگلاهی، چَنگلاهی، چَنکلاهی، چَنگلانی، برای مِثال ای عوض آفتاب روز و شبان تاب تاب / تو به مَثَل چون عکاب، حاسد ملعونْت خاد (منوچهری - ۱۷)

فرهنگ فارسی عمید