معنی خصیصاء - جستجوی لغت در جدول جو

یا غمیصاء. دختر ملحان بن خالد بن زید بن حرام از بنی نجار و از صحابۀ رسول و معروف به ام سلیم بود. ابونعیم در وصف وی گوید: ’الطاعنه بالخناجر فی الوقائعو الحروب’. وی مادر أنس بن مالک بود و شوی وی مالک بعد از ظهور اسلام کشته شد. ابوطلحه (زید بن سهل) ویرابزنی گرفت و این ابوطلحه مشرک بود، بتی چوبین را می پرستید و رمیصاء اسلام آوردن او را مهر خود قرار داد و او اسلام آورد و رمیصاء با او در غزوۀ حنین شرکت داشت و همراه عایشه مشکهای آب را حمل می کرد و به مسلمانان می رساند و در غزوۀ احد نیز حاضر بود و تشنه ها را سیراب می کرد و مرهم بر زخم مجروحان می نهاد. و در حدود سال 30 هجری قمری درگذشت. (از الاعلام زرکلی) (از طبقات ابن سعد) (از الاصابه). و رجوع به غمیصاء شود

لغت نامه دهخدا

خیصاء

(خَ)

مؤنث اخیص، زن کلان و ضعیف، بزی که یک شاخ وی راست استاده و شاخ دیگر بسرش چسبیده باشد. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب).
- عنز خیصاء، ماده بز یک شاخ. (منتهی الارب).
، زنی که یک چشم وی خرد و دیگری کلان باشد، عطیه اندک. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب). ج، خیص

لغت نامه دهخدا

غمیصاء

(غَ)

جایی است در بادیۀ عرب نزدیکی مکه که مسکن بنی جذیمه بن عامر بن عبدمناه بن کنانه بود. خالد بن ولید در عام الفتح گروه بسیاری از ایشان را کشت، رسول خدا گفت: ’اللهم انی ابراء الیک مما صنع خالد’. آنگاه بوسیلۀ علی (ع) دیۀ کشته شدگان را داد. زنی از ایشان گوید:
و لولا مقال القوم للقوم اسلموا
للاقت سلیم یوم ذلک ناطحا
لماصعهم بشر و اصحاب جحدم
و مرّه حتی یترکوا الامر صابحا
فکائن تری یوم الغمیصاء من فتی
اصیب و لم یجرح و قد کان جارحا
الظت بخطاب الایامی و طلقت
غداتئذ منهن من کان ناکحا.
دیگری گوید:
وکائن تسری بالغمیصاء من فتی
جریحاً و لم یجرح و قد کان جارحا.
(از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

غمیصاء

(غُ مَ)

رمیصاء. نام ام سلیم دختر ملحماء است. وی مادر انس بن مالک و از صحابیات بود. (از قاموس الاعلام ترکی)

لغت نامه دهخدا

غمیصاء

(غُ مَ)

یکی از دو ستارۀ شعری، و آن را غموص نیز نامند و من احادیثهم: ان الشعری العبور قطعت المجره فسمیت عبوراً، و بکت الاخری علی اثرها حتی غمصت فسمیت غمیصاء. (منتهی الارب). نام دیگر شعرای شامی است و آن کوکبی است روشن از قدر اول در صورت کلب اصغر (از جهان دانش). رمیصاء. بزرگترین از دو کوکب ذراع مقبوضه. یکی از اختا سهیل. رجوع به التفهیم ص 87 و کلمه عبور شود

یکی از دو ستارۀ شعری، و آن را غَموص نیز نامند و من احادیثهم: ان الشعری العبور قطعت المجره فسمیت عبوراً، و بکت الاخری علی اثرها حتی غمصت فسمیت غمیصاء. (منتهی الارب). نام دیگر شِعرای شامی است و آن کوکبی است روشن از قدر اول در صورت کلب اصغر (از جهان دانش). رمیصاء. بزرگترین از دو کوکب ذراع مقبوضه. یکی از اختا سهیل. رجوع به التفهیم ص 87 و کلمه عَبور شود

لغت نامه دهخدا

عقیصاء

(عُ قَ)

شکنبۀ کلان. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تخصیصات

(تَ)

جمع واژۀ تخصیص: و اسم توزیعات و علاوات و سمت توجیهات و محالات و رسم تخصیصات و حوالات حذف و محو کنند. (ترجمه محاسن اصفهان ص 140). رجوع به تخصیص شود

لغت نامه دهخدا

حصاصاء

(حَ)

خاک. تراب

لغت نامه دهخدا

صیصاء

صیص، (منتهی الارب)، غورۀ خرما که آن را دانه نبود، (المعرب ص 217)، دانۀ حنظل بی مغز، (منتهی الارب)، پوست تخم حنظل، (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

خلیقاء

(خُ لَ)

باطن غار، جای هموار وبرابر از پیشانی، بن بینی نزدیک ابرو. (از منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

لغت نامه دهخدا

خصیصه

(خُ صَیْ صَ)

مصغّر خاصه. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

خصیصین

(خِصْ صی صی)

جمع واژۀ خصّیص. رجوع به خصیص در این لغت نامه شود

لغت نامه دهخدا

خصیتان

(خُ یَ)

دو خایه. (منتهی الارب). این کلمه تثنیۀ خصیه در حالت رفعی است

لغت نامه دهخدا

خضیراء

(خُ ضَ)

مرغی است. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

لغت نامه دهخدا

خصوصاً

(نِ رَ نُ / نِ / نَ دَ)

بطور خصوص و علی الخصوص و بخصوص. بویژه. (ناظم الاطباء) : طبع بشریت است و خصوصاً از آن ملوک که دشوار آید ایشان را دیدن کس که مستحق جایگاه ایشان باشد. (تاریخ بیهقی). و نخجیرگاهی معروف است خصوصاً کوهستان کوبنجان. (فارسنامۀ ابن بلخی). و این احتیاط واجب آمد نگاه داشت نسل را خصوصاً نژاد پادشاهی. (فارسنامۀ ابن بلخی). خصوصاً در شب بتقریب در محلی آن قصۀ غلبه گرگرا عرضه داشتم. (انیس الطالبین)

لغت نامه دهخدا