معنی خراف در لغت نامه دهخدا

هنگام میوه چیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از تاج العروس) (از لسان العرب). رجوع به خَراف در این لغتنامه شود

معنی خراف در لغت نامه دهخدا

چیدن میوه. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). خَرف. مخرف، اقامت کردن قومی در فصل خریف. خرف. مخرف، باریدن باران خریف و باران نخست در اول زمستان. (منتهی الارب). خرف. مخرف

معنی خراف در فرهنگ لغت هوشیار

بر چینگاه هنگام میوه چینی

معنی خراف - جستجوی لغت در جدول جو

خراف(خِ)

لغت نامه دهخدا

خراف(تَ)

لغت نامه دهخدا

خراف

فرهنگ لغت هوشیار

خراد

(پسرانه)

نام چندتن از شخصیتهای شاهنامه از جمله دلاوری ایرانی در زمان نوذر پادشاه پیشدادی

فرهنگ نامهای ایرانی

خرام

(دخترانه)

رفتاری همراه با ناز و زیبایی، وفای به وعده، خبرخوش، مژده

فرهنگ نامهای ایرانی

خرافه

هر یک از خرافات

فرهنگ فارسی عمید

خرافه

(خُ فَ)

آنچه چیده شود از میوه. (منتهی الارب). (از لسان العرب) (از تاج العروس) ، سخن خوش که از آن خنده آید. (یادداشت بخط مؤلف) ، افسانه. (مهذب الاسماء). حدیث دروغ. (یادداشت بخط مؤلف). کلام باطل و افسانه که اصل ندارد. ج، خرافات. رجوع به ’خرافه’ در مادۀ زیر شود

لغت نامه دهخدا

اخراف

(عَ / عِ نَ نِهْ)

خرف و فرتوت گردانیدن.

لغت نامه دهخدا

خرافت

(خُ فَ)

کلام پریشان و بیهوده که قابل اعتماد نباشد. (ناظم الاطباء). گفته ها یا عقاید بی بنیان و وهمی. رجوع به خرافه در این لغت نامه شود

لغت نامه دهخدا

خرافج

(خُ فَ)

فراخی عیش. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

لغت نامه دهخدا

زخراف

(تَ / تُ / تِ)

بمعنی زخرفه و مصدر دوم این باب است. رجوع به زخرفه شود

لغت نامه دهخدا

خرافی

(خُ)

وهمی. منسوب به خرافه. موهوم. نیش غولی. انیاب اغوالی. افسانه ای. (یادداشت به خط مؤلف).
- کلام خرافی، کلام باطل و بی اساس.
- عقیدۀ خرافی، عقیده باطل و بی بنیان

لغت نامه دهخدا

خرافه

(خُ فَ)

نام مردی پری زده از قبیلۀ عذره بوده است و او آنچه از پریان می دید، نقل می کرد و مردم او را بدورغ می پنداشتند و باورنداشتندی و گفتندی: هذا حدیث خرافه و هی حدیث مستملح کذب. (منتهی الارب). در اصابه راجع به او آمده است:او مردیست که در بی پایگی احادیث به او مثل زده میشود و احادیث بی پایه را می گویند: ’حدیث خرافه’. نام اودر بین صحابیان نیامده است و فقط نقل کرده اند که عایشه شرح حال او را بنقل از پیغمبر چنین آورده است که پیغمبر روزی گفت: او مردی صالح بود و شبی از نزد من خارج شد و سه جن بر او حمله بردند و او را به اسارت گرفتند، یکی قصد قتل او کرد و دیگری می خواست او را دربند کند و سومی گفت: صحیح آن است که او را آزاد کنیم. تا آنکه مردی از جنیان بر آنها گذشت و قصه بطولها. بعضی دیگر داستان خرافه بصورت دیگری آورده اند مبنی بر آنکه روزی پیغمبر نزد اهل بیت و زنان خود حدیثی گفت. یکی از آنها گفت: این حدیث ’خرافه’ است، پیغمبر فرمود: شما ’خرافه’ را نمی شناسید، خرافه مردی از عذره بود و مدتها در اسارت جنیان بسر برد و از آنها داستانها نقل کرده است. (از اصابه ج 1 قسم 1 ص 107)

لغت نامه دهخدا