معنی خذام در لغت نامه دهخدا

نام وادیی بوده است در دیار همدان. (از معجم البلدان)

معنی خذام در لغت نامه دهخدا

نام بطنی است از محارب بعربستان. (منتهی الارب)

معنی خذام در لغت نامه دهخدا

نام پدر خنساء است بعضی او را پسر ودیعه نام برده اند و بعضی دیگر پسر خالد. ابونعیم می گوید: کنیۀ او ابوودیعه است. صاحب مبسوط و بخاری از طریق خنساء روایت کردند که گفت: پدرم مرا بشوهر سپرد، در حالی که من دختری بیش نبودم. صاحب اصابه این خبر را کریه دانسته است. (از الاصابه قسم 1 ج 1 ص 106)، ابن خالد، وی از بنی عبید بن زید بن احد بن عمرو بن عوف و از منافقان و از اصحاب مسجدالضرار بود. (از امتاع الاسماع ص 480، 472)

معنی خذام در لغت نامه دهخدا

نام اسپ خیاس بن قیس بن عور است. (از منتهی الارب)

معنی خذام - جستجوی لغت در جدول جو

خذام

لغت نامه دهخدا

خذام

لغت نامه دهخدا

خذام

لغت نامه دهخدا

خذام

لغت نامه دهخدا

خرام

(دخترانه)

رفتاری همراه با ناز و زیبایی، وفای به وعده، خبرخوش، مژده

فرهنگ نامهای ایرانی

خیام

خیمه ها، چادرها، جمع واژۀ خیمه

فرهنگ فارسی عمید

جذام

بیماری عفونی مزمن که از علائم آن کم خونی، خستگی زیاد، سردرد، اختلال در دستگاه تنفس و دستگاه گوارش، درد مفاصل، تب، زکام و خونریزی از بینی می باشد، گاهی مادۀ متعفنی از بینی خارج می شود، موهای پلک و ابروها می ریزد، لکه هایی در پیشانی و چانه بروز می کند و لب ها و گونه ها متورم می شود، آکله، داءالاسد، خوره، کلی، لوری

بیماری عفونی مزمن که از علائم آن کم خونی، خستگی زیاد، سردرد، اختلال در دستگاه تنفس و دستگاه گوارش، درد مفاصل، تب، زکام و خونریزی از بینی می باشد، گاهی مادۀ متعفنی از بینی خارج می شود، موهای پلک و ابروها می ریزد، لکه هایی در پیشانی و چانه بروز می کند و لب ها و گونه ها متورم می شود، آکِلِه، داءُالاَسَد، خُورِه، کُلی، لوری

فرهنگ فارسی عمید

خصام

دشمنی، پیکار، نزاع، جدال
جمع واژۀ خصم، دشمنان

فرهنگ فارسی عمید

مذام

مذمت ها، بد گفتن ها از کسی یا چیزی، بدگویی ها، نکوهش ها، جمع واژۀ مذمت

فرهنگ فارسی عمید

خرام

خرامیدن، پسوند متصل به واژه به معنای خرامنده مثلاً خوش خرام، مهمانی، ضیافت، نوید، مژده، برای مثال یکی نامه فرمود نزدیک سام / سراسر درود و نوید و خرام (فردوسی - ۱/۲۰۵ حاشیه)

فرهنگ فارسی عمید

اخذام

اقرار کردن بخواری.

لغت نامه دهخدا

خذامه

(خُ مَ)

قطعه. پاره. تکه. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خذامی

(خِ)

ابراهیم بن محمد بن ابراهیم فقیه نیشابوری، مکنی به ابواسحاق. وی از کوچۀ خذام است و از محدثان زمان بود و مذهب ابوحنیفه داشت. (از معجم البلدان). نقش محدث در جهان اسلام به عنوان یک محقق و محقق کننده حدیث، اساس علم حدیث و کلام اسلامی را تشکیل می دهد. محدثان با بهره گیری از حافظه قوی و ابزارهای تحلیلی، به استخراج احادیث صحیح از میان روایات متنوع پرداخته و این احادیث را برای استفاده مسلمانان در دروس فقهی، کلامی، اخلاقی و تاریخی به ثبت رساندند.

لغت نامه دهخدا

خذامی

(خِ)

منسوب به خذام

لغت نامه دهخدا

خیام

خیمه، چادرها چادر دوز، خیمه دوز

فرهنگ لغت هوشیار

قذام

بخشنده، پر آب چون چاه

فرهنگ لغت هوشیار

شذام

کبت (زنبورعسل)، نیش کبت، نمک، نیش کژدم

فرهنگ لغت هوشیار

مذام

جمع مذمه، نکوهش ها نکوهیده ها جمع مذمت: خداوند خواجه جهان را به پیرایه شرع و رزی آراسته داراد و هرچ مذام اوصاف بشریست نفس مقدسش را از نسبت آن پیراسته

فرهنگ لغت هوشیار

خرام

رفتار آهسته از روی ناز سرکشی زیبایی و وقار، بمهمانی بردن شخصی پس از نوید، کسی که مامور همراهی مهمان بخانه میربانست، درترکیب بمعنی (خرامنده) آید: خوش خرام زیبا خرام

فرهنگ لغت هوشیار