معنی خبطه در لغت نامه دهخدا

بقیۀ آب مانده در خنور یا در غدیر. (از معجم الوسیط)، شیر باقیمانده در مشک. شیر اندک. (از منتهی الارب)، کم. اندک. (از معجم الوسیط). گیاه اندک. (از منتهی الارب)، جزء و قطعه ای از هرچیز و جماعت. (از معجم الوسیط)، پاره ای از شب، چند از مردم. (از منتهی الارب). گروهی از مردم، پاره ای از خانه ها. (از منتهی الارب)

معنی خبطه در لغت نامه دهخدا

بقیه آب مانده در غدیر. (از معجم الوسیط) (متن اللغه) (منتهی الارب)، شیر باقی مانده در مشک. (از منتهی الارب)، طعام باقی مانده در خنور. (از منتهی الارب) (از متن اللغه)

معنی خبطه در لغت نامه دهخدا

زکام که پیش از سرما بمردم عارض شود. (از منتهی الارب) (متن اللغه) (معجم الوسیط)، ضربه ای که شتر گشن ماده شتر را زند. (ازمتن اللغه)، بقیۀ آب در غدیر و یا در خنور. (از معجم الوسیط) (از منتهی الارب)، شیر باقی مانده در مشک و طعام باقی مانده در خنور. (از منتهی الارب)، باران فراخ سست قطره در زمین. (منتهی الارب) (متن اللغه) (معجم الوسیط)، دست رسیده شده از جن. مسهالجن. (از متن اللغه). جن زده، شیئی کم و اندک. (از منتهی الارب) (متن اللغه) (معجم الوسیط). یقال: علیه خبطه جمیله، یعنی اندکی از جمال و خوبی در او باقی است

معنی خبطه در لغت نامه دهخدا

بقیۀ آب در غدیر یا در خنور. (از منتهی الارب)

معنی خبطه - جستجوی لغت در جدول جو

خبطه

لغت نامه دهخدا

خبطه

لغت نامه دهخدا

خبطه

لغت نامه دهخدا

خبطه

لغت نامه دهخدا

خبطه

فرهنگ لغت هوشیار

خطبه

وعظ و سخنرانی امام جمعه قبل از آغاز نماز، مقدمه یا دیباچۀ کتاب

فرهنگ فارسی عمید

خبره

متخصص، کارشناس، خبرت

فرهنگ فارسی عمید

خطبه

خواستگاری و ازدواج

فرهنگ فارسی عمید

خبجه

تمر هندی، درختی زیبا و شبیه درخت گل ابریشم با گل های زرد یا سرخ رنگ، چوب سخت و سنگین و برگ های دراز و متناوب که هر برگ دارای ۲۰ تا ۳۰ برگچه می باشد، میوۀ ترش و خاکستری رنگ این گیاه که در غلافی دراز جا دارد و پوست آن بعد از رسیدن سخت و صدفی می شود، تمر گجرات، خرمای گجرات، انبله، صبّار

تَمرِ هِندی، درختی زیبا و شبیه درخت گل ابریشم با گل های زرد یا سرخ رنگ، چوب سخت و سنگین و برگ های دراز و متناوب که هر برگ دارای ۲۰ تا ۳۰ برگچه می باشد، میوۀ ترش و خاکستری رنگ این گیاه که در غلافی دراز جا دارد و پوست آن بعد از رسیدن سخت و صدفی می شود، تَمرِ گُجَرات، خُرمایِ گُجَرات، اَنبَلِه، صُبّار

فرهنگ فارسی عمید

غبطه

آرزو بردن به نیکویی حال کسی، آرزوی نعمت و سعادت دیگران را داشتن بدون آرزو کردن زوال نعمت و سعادت آنان، در فقه و حقوق حفظ مال صغیر توسط قیّم

فرهنگ فارسی عمید

خبته

(خِ / خَ تَ)

تواضع. خشوع. فروتنی. (متن اللغه) (معجم الوسیط) (تاج العروس) (اقرب الموارد) (البستان) (لسان العرب) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خبثه

(خَ بَ ثَ)

جمع واژۀ خبیث. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خبثه

(خِ ثَ)

بنده گرفتگی از قومی که برده کردن آنها حلال نیست. (از منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء) ، ناپاکی. ناراستی. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خبجه

(خَ جَ)

تمر هندی. خرمای هندی. (از برهان قاطع) (از فرهنگ جهانگری) (از آنندراج) (از غیاث اللغات) (از ناظم الاطباء) (از فرهنگ شعوری ج 1 ورق 379)

لغت نامه دهخدا

خبزه

(خُ زَ)

نان کوماج. (از آنندراج) (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). طلمه. (از متن اللغه) ، چونۀ خمیر. (از ناظم الاطباء) ، تکه های بزرگ نان. الثرید الضخمه، گوشت. (از متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

خبجه

تمرهندی

فرهنگ لغت هوشیار

غبطه

آرزو بردن به نیکویی حال کسی بی آنکه زوال آن از او خواهد، رشک نمودن، نیکویی احوال

فرهنگ لغت هوشیار

خبوه

محکم استوار

فرهنگ لغت هوشیار

خبله

تباه اندامی، تباه مغزی

فرهنگ لغت هوشیار

خبته

فروتنی

فرهنگ لغت هوشیار

لبطه

چایمان سرماخوردگی، سرفه خوز

فرهنگ لغت هوشیار

عبطه

تازگی، ترس جوانمرگی

فرهنگ لغت هوشیار

خبطت

گولی شور مغزی، سرما خوردگی

فرهنگ لغت هوشیار

خبزه

نان کوماج، تکه نان

فرهنگ لغت هوشیار

خبره

آگاهی یافتن، معرفت پیدا کردن

فرهنگ لغت هوشیار

خیطه

میخ و ریسمان - کلیز پوشه پوشش ویژه انگبین چینان

فرهنگ لغت هوشیار

خمطه

میوه تلخ، دار بی خار، می ترش، بوی رز

فرهنگ لغت هوشیار

خربطه

نادرست نویسی فارسی گویان خربت خربته خربد هوربد هیر بد

فرهنگ لغت هوشیار

خطبه

خطابه، وعظ و سخنرانی، مقدمه یا دیباچه کتاب خواستگاری زن

فرهنگ لغت هوشیار

خلطه

((خُ طَ یا طِ))

آمیزش، معاشرت

فرهنگ فارسی معین

خبره

((خِ یا خُ رِ))

دانستن حقیقت و کنه چیزی را، آگاه، دانا

فرهنگ فارسی معین

خبجه

((خَ جِ))

تمر، درختی است با برگ های دراز و متناوب که هر برگ بیش از بیست تا سی برگچه دارد، گل هایش زرد یا سرخ رنگ است. میوه اش سرخ و ترش مزه است که در غلافی بزرگ جا دارد، برای قلب و معده مفید است

فرهنگ فارسی معین