معنی غبطه - فرهنگ فارسی معین
معنی غبطه
- غبطه((غِ یا غَ طِ))
- رشک بردن بر سعادت و نیکی کسی بدون بدخواهی نسبت به آن شخص، شادمانی، خوشحالی
تصویر غبطه
فرهنگ فارسی معین
واژههای مرتبط با غبطه
غبطه
- غبطه
- آرزو بردن به نیکویی حال کسی، آرزوی نعمت و سعادت دیگران را داشتن بدون آرزو کردن زوال نعمت و سعادت آنان، در فقه و حقوق حفظ مال صغیر توسط قیّم
فرهنگ فارسی عمید
غبطه
- غبطه
- آرزو بردن به نیکویی حال کسی بی آنکه زوال آن از او خواهد، رشک نمودن، نیکویی احوال
فرهنگ لغت هوشیار
غبطه
- غبطه
- دوالی است که اطراف چرم توشه دان بدان استوار دوزند. (منتهی الارب)
لغت نامه دهخدا
