معنی خبرعه - جستجوی لغت در جدول جو

خبرعه

لغت نامه دهخدا

متخصص، کارشناس، خبرت

(خَ بَ ریْ یَ)

مقابل انشائیه.
- جملۀ خبریه، جملۀ خبریه جمله ای است که قابل تصدیق و تکذیب باشد. چون زید رفت، علی آمد، حسین کتاب دارد. رجوع به جملۀ خبری شود

لغت نامه دهخدا

خبرقه

(تَ یُءْ)

شکافتن چیزی را و بریدن آنرا. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). پاره پاره کردن. (از متن اللغه) (از معجم الوسیط) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

لغت نامه دهخدا

خبرده

(خَ بَ دِهْ)

پیغام آور. پیغام آورنده، آنکه خبر دهد. آنکه حادثه ای را دیده و نقل کند. آنکه حادثه ای را بدیگران رساند:
خبردهی به بر خسرو آمد و گفتا
که تیز گشت یکی جنگ تنگ را بازار.
فرخی.
آن خبرده مرا تضرع کرد
که مرو مر مرا بزی و بمان.
فرخی

لغت نامه دهخدا

خدرعه

(تَ)

شتافتن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه) (از تاج العروس) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

خبره

(خِ رَ)

دانش. آگاهی. بصیرت. (از معجم الوسیط) (از متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

خبره

(خَ بِ رَ)

زمینی که در آن گیاه سدر روید. (از معجم البلدان یاقوت)

لغت نامه دهخدا

خبره

(خَ بِ رَ)

آبی است از آن بنی ثعلبهین سعد از حمی (قرقگاه) ربذه، نام چاهی است از آن اشجع نزد این آب، نام نخستین علامت این قرقگاه (قرقگاه ربذه) از طرف مدینه. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا