معنی خانزاده - جستجوی لغت در جدول جو

خانزاده(دَ / دِ)

لغت نامه دهخدا

خانواده

کوچک ترین واحد اجتماعی که شامل پدر، مادر و فرزندان آن ها است، در علم زیست شناسی تیره، خاندان، دودمان، فامیل

فرهنگ فارسی عمید

پانزده

ده به اضافۀ پنج، «۱۵»

فرهنگ فارسی عمید

شانزده

عدد بعد از پانزده، ۱۶

فرهنگ فارسی عمید

شاهزاده

شاهپور، پسر شاه، شاهزاده

فرهنگ فارسی عمید

زنازاده

حرام زاده، فرزندی که از هم بستر شدن نامشروع زن و مرد به وجود آید

فرهنگ فارسی عمید

خالوزاده

(دَ / دِ)

پسرخالو. دائی زاده. پسردایی

لغت نامه دهخدا

نانهاده

(تَ)

نگذاشته. نهاده ناشده، نشانده نشده و برقرارنگشته. (ناظم الاطباء) ، نامقدر. که معین و مقدر نشده است. که سرنوشت و روزی نیست: به نانهاده دست نرسد و نهاده هر جا که هست برسد. (گلستان)

لغت نامه دهخدا

گاوزاده

(تَ)

زاییدۀ گاو

لغت نامه دهخدا

گانداده

(تَ / تِ)

کنایه از مرد بدفعل و نیز بمعنی قحبه. (آنندراج). رجوع به گانگاه شود

لغت نامه دهخدا

شاهزاده

(دَ / دِ)

شاهزاد. از نژاد شاه. از نسل شاه. ملک زاده. مرد یا زنی که نسب به شاه برد:
بیفتاد از اسپ اندرون شهریار
دریغ آن جوان شاهزاده سوار.
دقیقی.
یکی ترک تیری برو برگشاد
شد آن خسرو شاهزاده بباد.
دقیقی.
چنین شهریار و چنین شاهزاده
که دید و که داده ست هرگز نشانی.
فرخی.
ای شاه و شاهزاده و شاهی بتو بزرگ
فرخنده فخر دولت و دولت بتو جوان.
فرخی.
فکند آن تن شاهزاده بخاک
بچنگال کرد آن کمرگاه چاک.
فردوسی.
همه شاهزاده ز تخم قباد
بر ایشان همه فر یزدان و داد.
فردوسی.
یکی شاهزاده به پیش اندرون
جهاندیده با او بسی رهنمون.
فردوسی.
چشم همه دوستان گشاده
از دولت شاه و شاهزاده.
نظامی.
، ولیعهد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خانوانه

(نِ)

دهی است جزء دهستان حومه مرکزی شهرستان فومن واقع در 6 هزارگزی باختری فومن. ناحیه ای است واقع در کنار راه فرعی صومعه سرا به ماکلوان. این ده در جلگه قرار دارد با آب و هوای معتدل و مرطوب و مالاریایی. دارای 191 تن سکنه که شیعی مذهب و طالشی زبانند. آب آنجا از رود خانه ماسوله و محصولات آنجا برنج و چای و ابریشم و عسل و لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری و شال بافی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

خال زاده

(دَ / دِ)

پسردائی. پسر برادر مادر

لغت نامه دهخدا

پاکزاده

(دَ / دِ)

پاکزاد. حلال زاده. پاک نژاد. از نژاد پاک. ازنسل پاک. نجیب. اصیل. مقابل ناپاک زاده:
یکی آنکه ناپاک خون پدر
نریزد ز تن پاکزاده پسر.
فردوسی.
بگوهر مگر هم نژاده نیند
همان از پدر پاکزاده نیند.
فردوسی.
کسی کو ز فرزند او نام برد
چنین گفت کان پاکزاده بمرد.
فردوسی.
بدو گفت کای پاکزاده پسر
بمردی و دانش برآورده سر.
فردوسی.
بگفت آن که نعمان و منذر چه کرد
ز بهر من این پاکزاده دو مرد.
فردوسی.
همان پاکزاده نیاکان من
گزیده سرافراز و پاکان من.
فردوسی.
بفرمودشان بازگشتن بجای
چنان پاکزاده جهان کدخدای.
فردوسی.
چنین هفت سالش همی آزمود
بهر کار جز پاکزاده نبود.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

خانپایه

(خامْ یَ / یِ)

میز. میز غذاخوری:
عیسی از چرخ فرودآید و ادریس ز خلد
کاین دو را زلّه ز خانپایۀ طه بینند.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

خان زاده

(دَ / دِ)

پسر خان. ولد خان. پسر آقا

لغت نامه دهخدا

خاناده

(دِ)

بزبان اهل گیلان شخصی را گویند که فرمان سپهسالار به لشکر برساند. (برهان قاطع) (آنندراج). بنابر حاشیۀ برهان قاطع این لغت مرادف کلمه خناده است

لغت نامه دهخدا

شاهزاده

فرزند شاه شاهپور شاپور شهزاده، جمع شاهزادگان

فرهنگ لغت هوشیار

شانزده

عددیست اصلی بین پانزده و هفده ده به علاوه شش رقم آن 16 است

فرهنگ لغت هوشیار

خانقاه

مکان بودن مشایخ و درویشان، جهت عبادت، صومعه، محل اقامت درویشان و صوفیان

فرهنگ لغت هوشیار

خانگاه

خانه سرا، محلی که درویشان و مرشدان در آن سکونت کنند و رسوم و آداب تصوف را اجرا نمایند

فرهنگ لغت هوشیار

خاکزاد

آدم که از خاک آفریده شده

فرهنگ لغت هوشیار

پانزده

ده باضافه پنج (15) خمسه عشر عدد اصلی میان چهارده و شانزده: (آنگاه سلطان با ده پانزده غلام از لشکرگاه بیرون رفت) (سلجوقنامه 38)، وزنی از اوزان معادل با هفت سیر و نیم و در بعض نواحی دو من تبریز

فرهنگ لغت هوشیار

نازاده

زاییده نشده متولد نگشته: ز تف سنان تو نازاده دشمن ز بیم سنان تو ناید بمحشر. (ازرقی المعجم)، آنکه بچه نزاده: گر نبایدت بزادن بگرایم من همچنین باشم و نازاده بیایم من. (منوچهری لغ)

فرهنگ لغت هوشیار