- حلال
گشاینده، حل کنندۀ مشکلات، در علم شیمی ماده ای که مادۀ دیگر را در خود حل می کند مانند آب و الکل
معنی حلال - جستجوی لغت در جدول جو
- حلال
روا، جایز، مباح، آنچه که خوردن یا نوشیدن یا انجام دادن آن به حکم شرع روا باشد
جمع حلّه، حلّه، جمع حلّه، حلّه
جمع حلّه، حلّه، جمع حلّه، حلّه
- حلال (حَلْ لا)
بسیار گشایندۀ گره. (غیاث).
- حلال مشکلات، مشکل گشای. بسته گشای.
، فروشندۀ روغن کنجد. (غیاث)
- حلال مشکلات، مشکل گشای. بسته گشای.
، فروشندۀ روغن کنجد. (غیاث)
- حلال (حُلْ لا)
ج حال ّفرودآیندگان. (منتهی الارب). رجوع به حال شود
- حلال (حِ)
مرکبی است زنان را، متاع پالان شتر. (منتهی الارب). متاع الرحل. (اقرب الموارد) ، گروهی از مردم که بجایی فرودآمده باشند، جمع واژۀ حلّه. (منتهی الارب). رجوع به حله شود
- حلال
زند آور شایست (سد در) روا دوخگیا، تخت روان گشاینده کار گشای بسیار گشاینده (گره مشکل) یا حلال مشکلات. آنکه مشکلات مردم را رفع کند کسی که امور سخت را حل کند، خدای تعالی، پول. طیب، مباح، جایز
- حلال ((حَ))
روا، جایز، شایست
- حلال ((حَ لّ))
بسیار گشاینده، ماده ای که ماده دیگر را در خود حل کند
- حلال
گمیزنده، روا
- حلال
حلالٌ
- حلال
Solvent
- حلال
solvant
- حلال
solvente
- حلال
দ্রাবক
- حلال
растворитель
- حلال
Lösungsmittel
- حلال
розчинник
- حلال
rozpuszczalnik
- حلال
溶剂
- حلال
محلل
- حلال
kutengeneza
- حلال
disolvente
- حلال
çözücü
- حلال
용제
- حلال
溶剤
- حلال
מֵמֵס
- حلال
विलायक
- حلال
pelarut
- حلال
solvente
- حلال
oplosmiddel
- حلال
ตัวทำละลาย
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(تَ صَوْ وُ)
لغت نامه دهخدا
نکاح کردن مطلقۀ ثلاثه را تا برای زوج اول حلال شود. (آنندراج، از منتخب و عالمگیری و المختار) :
هرکه مر او را طلاق داد بجویدش
دوست ندارد مگر ز شوی حلاله.
ناصرخسرو
هرکه مر او را طلاق داد بجویدش
دوست ندارد مگر ز شوی حلاله.
ناصرخسرو
روا کرد زناشویی بازن سه هله (مطلقه ثلثه) تا بتواند دگر باره به همسری شوی نخست در آید
