معنی حلال حلال روا، جایز، مباح، آنچه که خوردن یا نوشیدن یا انجام دادن آن به حکم شرع روا باشدجمع حلّه، حلّه، جمع حلّه، حلّه تصویر حلال فرهنگ فارسی عمید
حلال حلال زند آور شایست (سد در) روا دوخگیا، تخت روان گشاینده کار گشای بسیار گشاینده (گره مشکل) یا حلال مشکلات. آنکه مشکلات مردم را رفع کند کسی که امور سخت را حل کند، خدای تعالی، پول. طیب، مباح، جایز فرهنگ لغت هوشیار
حلال حلال گشاینده، حل کنندۀ مشکلات، در علم شیمی ماده ای که مادۀ دیگر را در خود حل می کند مانند آب و الکل فرهنگ فارسی عمید
