- حفائر (حَ ءِ)
جمع واژۀ حفیره. (اقرب الموارد). رجوع به حفیره شود
معنی حفائر - جستجوی لغت در جدول جو
- حفائر (حَ ءِ)
آبی است بنی قریظه را براه دست چپ حاجیان کوفه
- حفائر
جمع حفیره، گودال ها جمع حفیره گودالها
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
حفیظه ها، نگهداری ها و بازداشت از ناروا، حمیت ها، غضب ها، خشم ها، جمع واژۀ حفیظه
حره ها، عناوینی برای زنان و دختران پادشاهان، زنان بزرگ و شریفا، زنان آزاد، جمع واژۀ حره
(حَ)
لغت نامه دهخدا
چوبی که آنرا خمانیده و در وسط سوراخ کرده میان خانه (چادر خیمه) تعبیه کنند و درسوراخ آن ستون میانه قائم گردانند. (منتهی الارب)
(حَفْ فا)
لغت نامه دهخدا
آنکه زمین را کند. چاه کن. مقنی. (منتهی الارب) ، گورکن. قبرکن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). منسوب بحفر یعنی گورکن. (الانساب). ج، حفارون، آنکه اراضی بناهای منخسفه یا مخروبه قدیم را کند برای یافتن عتیقه ها. تیله کن
ظاهراً مرغی است و آنرا بلهجۀ طبری وکا گویند:
کبک و حفار هست کوک و وکا.
(نصاب طبری)
کبک و حفار هست کوک و وکا.
(نصاب طبری)
(حَ ءِ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ حظیره. و قد ینبت (بر سیاوشان) فی حظائرالغنم. (ابن البیطار). حظایر. رجوع به حظیره شود
(حَ یِ)
لغت نامه دهخدا
نام آبی بنی قریظه را از سوی چپ حاجیان از کوفه در وادی موسوم به مهزول تا اصل جبل سوق. (منتهی الارب)
(حَ یِ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ حفره. (منتهی الارب) ، جمع واژۀ حفیره. (اقرب الموارد). رجوع به حفره و حفیره شود
(حَ ءِ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ حنیره. کنگرۀ طاق و کمان یا کمان بی زه و کمانچۀ پنبه زدن زنان. (منتهی الارب) (آنندراج)
((حَ فّ))
فرهنگ فارسی معین
کسی که پیشه اش کندن زمین و کاوش کردن آن است، گورکن، قبرکن، باستان شناسی که برای به دست آوردن اشیا عتیقه زمین را حرف کند
