معنی حززه - جستجوی لغت در جدول جو

حززه

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از حمزه — تصویر حمزه

(پسرانه)

شیر، نام عموی پیامبر (ص)

فرهنگ نامهای ایرانی

تصویری از حمزه — تصویر حمزه

تره تیزک، ترتیزک، گیاهی یک ساله با برگ های بیضوی و طعم تند و تیز که جزء سبزی های خوردنی مصرف می شود. دارای ید، آهن و فسفات و ضد اسکوربوت است، شاهی، ککژه، ککش، کیکر، کیکیز

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از حوزه — تصویر حوزه

ناحیه، محدوده، قلمرو، حوزۀ علمیه
حوزۀ علمیه: محل آموزش علوم اسلامی مثلاً حوزۀ علمیۀ قم

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از حزمه — تصویر حزمه

مقداری از هر چیز مانند دستۀ گل، کاغذ و بستۀ هیزم

فرهنگ فارسی عمید

(حَ زَ مَ)

جمع واژۀ حازم، جمع واژۀ حزیم

لغت نامه دهخدا

(حِ قَ)

حزق. ج، حزق

لغت نامه دهخدا

(حُ زُ ق قَ)

حزق ّ

لغت نامه دهخدا

(حَ زُقْ قَ)

کلان شکم کوتاه که در رفتن سرین بجنباند. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(حَ زَ)

درختی است ترش. (منتهی الارب) ، دوست داشته شده، برگزیده ای از مال. خیارالمال. (معجم البلدان). ج، حزرات، کنار تلخ، تلخی کنار. (منتهی الارب). نبقۀ تلخ. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

(حَ رَ)

دخت جریر شاعر است و او را بدان جهت ابوحزره گفتند. زبیدی در تاج العروس گوید: ابوحزره کنیه سیدنا جریر است وگویا او گمان کرده است که کنیت جریر بن عبدالله بجلی صحابی است که چنان نیست. (حاشیۀ التاج جاحظ ص 134)واژه ی صحابی برگرفته از واژه «صحبت» است که نشان دهنده نزدیکی و همراهی است. در منابع اسلامی، صحابی به فردی اطلاق می شود که پیامبر اسلام را دیده و مؤمنانه همراه او بوده است. اهمیت صحابه در حفظ منابع دینی و سنت پیامبر، انکارناپذیر است.

دخت جریر شاعر است و او را بدان جهت ابوحزره گفتند. زبیدی در تاج العروس گوید: ابوحزره کنیه سیدنا جریر است وگویا او گمان کرده است که کنیت جریر بن عبدالله بجلی صحابی است که چنان نیست. (حاشیۀ التاج جاحظ ص 134)واژه ی صحابی برگرفته از واژه «صُحبَت» است که نشان دهنده نزدیکی و همراهی است. در منابع اسلامی، صحابی به فردی اطلاق می شود که پیامبر اسلام را دیده و مؤمنانه همراه او بوده است. اهمیت صحابه در حفظ منابع دینی و سنت پیامبر، انکارناپذیر است.

لغت نامه دهخدا

(حَ رَ)

چاهی است. (معجم البلدان) ، جائی است و گویند وادیی است. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

(حُ زُمْ مَ)

کوتاه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(حَ حَ زَ)

آسیب در دل از بیم و درد. (منتهی الارب). دردی در دل از ترس یا بیماری، پس و پیش کردن سردار صفهای لشکر را در جنگ و آراستن آن. (منتهی الارب). صف آرائی، حرکت. جنبش. ج، حزاحز

لغت نامه دهخدا

(حِ بَ)

حزب. گروه

لغت نامه دهخدا

(حَ بِ)

ده کوچکی از دهستان نهر هاشم بخش مرکزی شهرستان اهواز است در 8 هزارگزی باختر اهواز و یکهزارگزی راه اهواز به سوسنگرد. 30 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

(حَ)

رجوع به حزا شود

لغت نامه دهخدا

(حُ زَ)

جای بستن ازار. جای شلواربند. معقدالازار. ازار بستنگاه از میان. و در اسب، آنجا از شکم وی را گویند که مقابل بستنگاه باشد. مؤخر الصفاق بالحقو: النبی آخذ بحجزه اﷲ، ای بسبب منه (حدیث). ج، حجز. (منتهی الارب) ، نیفۀ شلوار. (منتهی الارب). نورد شلوار. جای بند زیر جامه میانۀ نیفه. آنچه باز گردد از کنار ازار و شلوار. آنجا که واز گردانند از کنار ازار، کنایت از فرج باشد. (ناظم الاطباء)

جای بستن ازار. جای شلواربند. معقدالازار. ازار بستنگاه از میان. و در اسب، آنجا از شکم وی را گویند که مقابل بستنگاه باشد. مؤخر الصفاق بالحقو: النبی آخذ بحجزه اﷲ، ای بسبب منه (حدیث). ج، حُجَز. (منتهی الارب) ، نیفۀ شلوار. (منتهی الارب). نورد شلوار. جای بند زیر جامه میانۀ نیفه. آنچه باز گردد از کنار ازار و شلوار. آنجا که واز گردانند از کنار ازار، کنایت از فرج باشد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(حَ مَ)

بنت عجاح. دختر عجاح شاعر است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(حَ زَ نَ / حَ نَ)

حزن. زمین ناهموار. زمین درشت. زمین ستبر. سنگلاخ

لغت نامه دهخدا

(حُ مَ)

نام اسب حنظله بن فاتک

لغت نامه دهخدا

(حُ مَ)

دسته. چون دسته ای از کاغذ. یا خوشۀ گندم و غیره. پشته و بند چنانکه بندی از هیزم. بندی از گندم دروده. بند هیزم و کاغذ و علف و جز آن. (منتهی الارب). بافه. بغل. آغوش. آگوش. یک بغل قصیل. یک آغوش کرسنه. یک آغوش علف، توپ. تخت. از جامه و امثال آن:
فراش صنع قدرت او گسترد بساط
از حزمه حزمه حله و از رزمه رزمه رش.
سوزنی.
ج، حزم. (مهذب الاسماء) ، وزنی معادل چهار مثقال. (مفاتیح العلوم خوارزمی). حزمه، یا حزمۀ حلیه، وزنی نزدیک سه درهم

دسته. چون دسته ای از کاغذ. یا خوشۀ گندم و غیره. پشته و بند چنانکه بندی از هیزم. بندی از گندم دروده. بند هیزم و کاغذ و علف و جز آن. (منتهی الارب). بافه. بغل. آغوش. آگوش. یک بغل قصیل. یک آغوش کرسنه. یک آغوش علف، توپ. تخت. از جامه و امثال آن:
فراش صنع قدرت او گسترد بساط
از حزمه حزمه حله و از رزمه رزمه رش.
سوزنی.
ج، حُزُم. (مهذب الاسماء) ، وزنی معادل چهار مثقال. (مفاتیح العلوم خوارزمی). حزمه، یا حُزمۀ حلیه، وزنی نزدیک سه درهم

لغت نامه دهخدا

(حُ نَ)

نام کوهی است در دیار شکر برادران بارق در ازد یمن. (معجم البلدان). و در مراصدالاطلاع تصحیف شده است

لغت نامه دهخدا

(حُ نَ)

یکی کوه درشت. ج، حزن

لغت نامه دهخدا

(حَ زَ)

ناحیه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). ناحیت. (مهذب الاسماء) ، مرکز. مجتمع.
- حوزهالملک، دارالملک. پای تخت. بیضۀ ملک. دارالسلطنه. عاصمه. کرسی. قصبه. (یادداشت مرحوم دهخدا).
- حوزۀ انتخابات.
- حوزۀ درس.
- حوزۀ قضائی.
، میانۀ ملک، انگوری است. (منتهی الارب) ، فرج زن، طبیعت. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

ناحیه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). ناحیت. (مهذب الاسماء) ، مرکز. مجتمع.
- حوزهالملک، دارالملک. پای تخت. بیضۀ ملک. دارالسلطنه. عاصمه. کرسی. قصبه. (یادداشت مرحوم دهخدا).
- حوزۀ انتخابات.
- حوزۀ درس.
- حوزۀ قضائی.
، میانۀ ملک، انگوری است. (منتهی الارب) ، فرج زن، طبیعت. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(حَ زَ)

ابن عمرو الاسلمی. یکی از صحابه است و راوی حدیث دائر بجواز افطار در سفر میباشد. در تاریخ 61 هجری قمری درگذشت. رجوع به الاصابه شود

لغت نامه دهخدا

(حُ زَ)

تمر هندی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(حَ لِ زَ)

کبد حلزه، جگر ریش. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(حُ جَ زَ)

ناتی الحجزه، تهی گاه برآمده از بسیاری گوشت. و آن عیب باشد. (منتهی الارب) ، مردی شدید الحجزه، مرد بسیار شکیبا بر سختی و محنت و منه حدیث علی (ع) : هم اشدنا حجزاً، ای بنوامیه، و روی حجزه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

تصویری از حوزه — تصویر حوزه

ناحیه، طرف

فرهنگ لغت هوشیار

از نام های تازی، شیر بیشه، تره تیزک از گیاهان تره تیزک، از اعلام مردان است

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از حزمه — تصویر حزمه

دسته، بند هیزم و کاغذ و علف و جز آن، توپ، تخت

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از حمزه — تصویر حمزه

تره تیزک، از اعلام مردان است

فرهنگ فارسی معین

تصویری از حوزه — تصویر حوزه

((حُ زِ))

ناحیه، جانب، طرف، میان مملکت، علمیه مرکز تحصیل علوم دینی

فرهنگ فارسی معین

تصویری از حوزه — تصویر حوزه

برخ، پهنه، دامنه، زمینه، بخش، گستره

فرهنگ واژه فارسی سره