معنی حجنه در لغت نامه دهخدا

کژی. (منتهی الارب). اعوجاج. کجی: حجنه المغزل، آهنی کج که بر سردوک باشد و نخی که میریسند، بدان آویخته شده و درازمیگردد. (منتهی الارب). آهن کژ در سر جلک. ج، حجن. (مهذب الاسماء). آهن سر دوک، حجنه الثمام، برگ گیاه یز. (منتهی الارب). بار درخت یز. (مهذب الاسماء). و آن گیاهی است پرخار. (آنندراج). حُجَنَه

معنی حجنه در لغت نامه دهخدا

حُجْنَه. رجوع به حُجْنَه (معنی دوم) شود

معنی حجنه - جستجوی لغت در جدول جو

حجنه

لغت نامه دهخدا

حجنه

لغت نامه دهخدا

حجله

اتاقی مزین و آراسته که عروس و داماد شب اول عروسی را در آن به سر می برند

فرهنگ فارسی عمید

حجره

اتاقی در مدرسه یا کاروان سرا، غرفه، اتاق، خانه، ناحیه

فرهنگ فارسی عمید

اجنه

جنّ ها، جمع واژۀ جنّ
جنین ها، نوزادان، جمع واژۀ جنین

فرهنگ فارسی عمید

حقنه

داروی مایعی که از طریق مقعد داخل روده ها می کنند، اماله

فرهنگ فارسی عمید

حسنه

نیک، خوب، کار نیک و پسندیده، نیکویی

فرهنگ فارسی عمید

حزنه

(حُ نَ)

یکی کوه درشت. ج، حزن

لغت نامه دهخدا

حبنه

(حَ نَ)

رجوع به حبنه شود

لغت نامه دهخدا

حبنه

(حِ نَ)

دمل و دمیدگی بدن که آماس کند و ریمناک گردد

لغت نامه دهخدا

حینه

(نَ)

وقت معین دوشیدن ناقه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). متی حینه ناقتک، ای وقت حلبها، مقدار شیر ناقه: و کم حینه ناقتک، ای کم حلابها یعنی چند شیر میدهد، یک بار خوردن. (منتهی الارب). یک بار طعام خوردن در شبانه روز. (بحر الجواهر) : هویأکل الحینه (و یفتح) ، او میخوردیک بار در روز و شب. (منتهی الارب). یک بار در روز ووشب. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، حین: ما القاء الاالحینه بعد الحینه، ای الحین بعدالحین. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به حین شود

وقت معین دوشیدن ناقه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). متی حینه ناقتک، اَی وقت حلبها، مقدار شیر ناقه: و کم حینه ناقتک، ای کم حلابها یعنی چند شیر میدهد، یک بار خوردن. (منتهی الارب). یک بار طعام خوردن در شبانه روز. (بحر الجواهر) : هویأکل الحینه (و یفتح) ، او میخوردیک بار در روز و شب. (منتهی الارب). یک بار در روز ووشب. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، حین: ما القاء الاالحینه بعد الحینه، اَی الحین بعدالحین. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به حین شود

لغت نامه دهخدا

حمنه

(حَ نَ)

یکی حمن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به حمن شود

لغت نامه دهخدا

حقنه

(حَ نَ)

نوعی از درد شکم. ج، احقان. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

حزنه

(حُ نَ)

نام کوهی است در دیار شکر برادران بارق در ازد یمن. (معجم البلدان). و در مراصدالاطلاع تصحیف شده است

لغت نامه دهخدا

محجنه

(مِ جَ نَ)

محجن. عصای کج، هر چوب که سرش خمانیده و کج کرده باشند. ج، محاجن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

حقنه

اماله

فرهنگ لغت هوشیار

حفنه

مشتی یک مشت، چاله

فرهنگ لغت هوشیار

اجنه

جمع جنین، زه ها (جنین زه) رمن نادرست از جنی رمن درست جنه است پریان در عربی، جمع جنین و در تداول فارسی زبانان بغلط، جمع جن است و معنی پریان از آن اراده میشود. توضیح (جن) خود اسم جمع و مفرد آن جنی بزیادت یاء مشدد است

فرهنگ لغت هوشیار

حجله

خانه آراسته به تخت و جامه و پرده برای عروس، اطاق آراسته و زینت شده جهت عروس و داماد

فرهنگ لغت هوشیار

حجره

پاره زمین دیوار کشیده مسقف، پاره از زمین، غرفه

فرهنگ لغت هوشیار

حجبه

حاجبی و دربانی

فرهنگ لغت هوشیار

حذنه

خرد گوش، کوته بالا: مرد

فرهنگ لغت هوشیار

وجنه

گونه رخ بخشی از چهره آدمی در دو پهلو بالای دماغ و زیر دو چشم که بر آن در مردان موی یا ریش نمی روید و بالای لپ است. فارسی گویان آن را برابر رخسار به کار می برند که در پارسی با چهره برابر است

فرهنگ لغت هوشیار