- ثقب
ثقبه ها، روزن های خانه، جمع واژۀ ثقبه
معنی ثقب - جستجوی لغت در جدول جو
- ثقب
سوراخ کردن، سوراخ، رخنه
- ثقب (تَ سَ سُ)
سوراخ کردن، بلند پریدن، ثقب کوکب، روشن شدن ستاره، ثقب رائحه، دمیدن بوی، ثقب ناقه، بسیار شیر شدن ناقه، ثقب رأی، نافذ گردیدن رأی
- ثقب (ثَ)
ابن فروۀ ساعدی. صحابی انصاری است. بعضی نام او را ثقیب گفته اند بر وزن زبیر. وی در غزوۀ احد شهادت یافت واو واقف به انساب انصار بود. رجوع به ثقف... شود
- ثقب (ثَ)
دهی است به یمامه
- ثقب (ثُ قَ / ثُ)
جمع واژۀ ثقبه، روزن خانه. سوراخ. ج، ثقوب و اثقب:
چرخ چون گوز شکسته است از آن روز که ماه
چهره چون چهرۀ بادام جبین پر ثقب است.
انوری
چرخ چون گوز شکسته است از آن روز که ماه
چهره چون چهرۀ بادام جبین پر ثقب است.
انوری
- ثقب (ثُ قُ)
جمع واژۀ ثقبه و ثقوب و ثقاب
- ثقب
سوراخ کردن، بلند پریدن
- ثقب ((ثَ))
سوراخ کردن، سوراخ، رخنه
- ثقب ((ثُ قَ))
جمع ثقبه، سوراخ ها
- ثقب
ثقبه، رخنه، سوراخ، منفذ
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مُ قِ)
لغت نامه دهخدا
برافروزندۀ آتش. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آن که روشن کندو افروزنده. (ناظم الاطباء). و رجوع به اثقاب شود
(اِ)
لغت نامه دهخدا
سوراخ دار گردیدن. (از قطر المحیط) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). سوراخ شدن. (آنندراج) ، سوراخ دار کردن. (از قطر المحیط) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). سوراخ کردن (آنندراج). لازم و متعدی است. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، برافروختن آتش را. (از قطر المحیط) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، نوعی تباه شدن پوست. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
(ثُ بَ)
لغت نامه دهخدا
سوراخ کوچک. سولاخ. (زمخشری) :
دو دیده همچون ثقبه گشاده ام شب و روز
ولیک بی خبر از آفتاب و از مهتاب.
مسعود.
ج، ثقب. و ثقب، ثقبۀ اعور. (طب) ، ثقبۀ اعور زبان. (طب) ، ثقبۀ بیضی. (طب) ، ثقبۀ جنینیه دهلیز قلب. (طب) ، ثقبه ای که کشف آن به بتال منسوب است و دو دهلیز قلب جنین را بیکدیگر مربوط میکند و هنگام تولد مسدود میشود، ثقبۀ منخرقه (طب) ، ثقبۀ سهمی و حلمه، ثقبۀ عصب باصره، ثقبۀ عنبیه، سوراخی در وسط طبقۀ عنبیه بسیاهی چشم، مانند سوراخی که در عنب یعنی انگوراست گاه جدا کردن آن از چوب خوشه، و آن سوراخ را که ثقبۀ عنبیّه عبارت از آن است به فارسی مردمک و به هندی تل گویند بکسر تای فوقانی و آن منفذ نور بصر است. (غیاث اللغه) ، ثقبۀ عظم قمحدوه (طب) ، ثقبۀ مدوره (طب) ، ثقبۀ مسدوده یا ثقبۀ تحت زهار (طب) ، ثقبۀ واقع در قسمت زیرین عظم خاصره که زهار آن را در قسمت قدامی محدود میکند، ثقبۀ مقدم زائدۀ خارجی قمحدوه (طب) ، ثقبۀ مؤخر زایدۀ خارجی قمحدوه (طب)
دو دیده همچون ثقبه گشاده ام شب و روز
ولیک بی خبر از آفتاب و از مهتاب.
مسعود.
ج، ثقب. و ثقب، ثقبۀ اعور. (طب) ، ثقبۀ اعور زبان. (طب) ، ثقبۀ بیضی. (طب) ، ثقبۀ جنینیه دهلیز قلب. (طب) ، ثقبه ای که کشف آن به بتال منسوب است و دو دهلیز قلب جنین را بیکدیگر مربوط میکند و هنگام تولد مسدود میشود، ثقبۀ منخرقه (طب) ، ثقبۀ سهمی و حلمه، ثقبۀ عصب باصره، ثقبۀ عنبیه، سوراخی در وسط طبقۀ عنبیه بسیاهی چشم، مانند سوراخی که در عنب یعنی انگوراست گاه جدا کردن آن از چوب خوشه، و آن سوراخ را که ثقبۀ عنبیّه عبارت از آن است به فارسی مردمک و به هندی تل گویند بکسر تای فوقانی و آن منفذ نور بصر است. (غیاث اللغه) ، ثقبۀ عظم قمحدوه (طب) ، ثقبۀ مدوره (طب) ، ثقبۀ مسدوده یا ثقبۀ تحت زهار (طب) ، ثقبۀ واقع در قسمت زیرین عظم خاصره که زهار آن را در قسمت قدامی محدود میکند، ثقبۀ مقدم زائدۀ خارجی قمحدوه (طب) ، ثقبۀ مؤخر زایدۀ خارجی قمحدوه (طب)
(مُ ثَقْ قِ)
لغت نامه دهخدا
سوراخ کننده در چیزی. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). کسی که بسیار سوراخ می کند. (ناظم الاطباء). و رجوع به تثقیب شود، آنکه آتش بر می افروزد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب)
(مُ ثَقْ قَ)
لغت نامه دهخدا
سوراخ دار. (ناظم الاطباء). سوراخ شده. سوراخ سوراخ. سوراخ دار. سفته. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- مروارید مثقب، مروارید سفته. (ناظم الاطباء)
- مروارید مثقب، مروارید سفته. (ناظم الاطباء)
مته بهر مه ماه رمه بر ماهه سینا سوراخ کننده سینا آتش افروز بزرگراه راه بزرگ سوراخ دار سفته مروارید سفته آلتی که با آن چوب و جز آنرا سوراخ کنند مته بر ماهه: به تیشه پدر و مثقب و کمانه و مقل بخرط مهره گردون و پره دولاب. (خاقانی) سوراخ کرده شده. سوراخ کننده جمع مثقبین
برماه، برمه، برماهه، پرمه، مته
رخنه، سوراخ، منفذ