معنی تسلف در لغت نامه دهخدا

سلف فاستدن. (تاج المصادر بیهقی). سلف واستدن. (زوزنی). بها پیش گرفتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)، وام گرفتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). استقراض. (متن اللغه) (اقرب الموارد). قرض گرفتن. (از المنجد)، سُلفه خوردن. (از اقرب الموارد) (از المنجد)

معنی تسلف - جستجوی لغت در جدول جو

تسلف

لغت نامه دهخدا

تسلف

فرهنگ لغت هوشیار

تالف

الفت یافتن، دوست شدن، دمساز شدن، دلجویی

فرهنگ فارسی عمید

تسلی

خرسندی یافتن، آرام یافتن از اندوه، خرسند و بی غم شدن، بی غمی، بی اندوهی
تسلی دادن: دلجویی کردن از شخص عزادار و ماتم زده و غم واندوه او را تخفیف دادن

فرهنگ فارسی عمید

تکلف

رنج و سختی بر خود نهادن، به خود رنج دادن، تظاهر کرن به امری، کاری به مشقت و خلاف عادت کردن

فرهنگ فارسی عمید

تخلف

خلاف کردن، خلاف وعده کردن، خلاف گفته یا پیمان خود عمل کردن، عقب ماندن، واپس ماندن

فرهنگ فارسی عمید

تسلط

مسلط شدن، چیره شدن، دست یافتن بر کسی یا چیزی

فرهنگ فارسی عمید

تسلم

پذیرفتن، چیزی را دریافت کردن، اسلام آوردن

فرهنگ فارسی عمید

تسفل

فرود آمدن، به نشیب درآمدن، پست شدن

فرهنگ فارسی عمید

تصلف

تملق گفتن، چاپلوسی کردن، لاف زدن

فرهنگ فارسی عمید

متسلف

(مُ تَ سَلْ لِ)

وام گیرنده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). وام دار. (ناظم الاطباء) ، بها پیشی گیرنده. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تسلف شود، استعارت کننده. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

تصلف

لاف زدن

معنی تسلف - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما