معنی ترکان در فرهنگ نامهای ایرانی

عنوانی مخصوص زنان اشراف در دوره مغول، نام مادر سلطان محمد خوارزمشاه

معنی ترکان در فرهنگ فارسی عمید

عنوانی برای زنان، بانو، بی بی، خاتون، بیگم، ارجمند، کار ترکان است نی تَرکان برو / جای تَرکان هست خانه، خانه شو (مولوی - ۸۲۶)

معنی ترکان در لغت نامه دهخدا

دهی است از دهستان الموت که در بخش معلم کلایۀ شهرستان قزوین و در 9 هزارگزی جنوب خاوری معلم کلایه و 46 هزارگزی راه عمومی قرار دارد. کوهستانی و سردسیر است و 69 تن سکنه دارد آب آن از چشمه سار و محصول آن غلات و شغل مردم آنجا زراعت است. راه مالرو صعب العبوری دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)

معنی ترکان در لغت نامه دهخدا

ترک، ترکستان:، گر ایدونکه گویی که ترکان و چین...، بگیرم زنم آسمان بر زمین، مپندار کین نیز نابودنیست، نشاید کسی کو نفرمودنیست.، فردوسی.، رجوع به ترکستان شود

معنی ترکان در لغت نامه دهخدا

لقب زنان از عالم بی بی و بیگمه. (غیاث اللغات) (آنندراج) :، کار ترکانست نی ترکان برو، جای ترکان خانه باشد، خانه شو.، مولوی.،، ملکه یا از نزدیکان زنانۀ شاه از مادر و جز آن. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا)، از القاب سلاطین ماوراءالنهر بوده اعم از مرد یا زن. (یادداشت ایضاً)

معنی ترکان در لغت نامه دهخدا

گذاشتن. (منتهی الارب) (آنندراج). تَرک. (ناظم الاطباء). واگذاشتن. (از اقرب الموارد)، ترک کردن (از اضداد). (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از المنجد). و رجوع به ترک شود

معنی ترکان در فرهنگ لغت هوشیار

گذاشتن، وا گذاشتن

معنی ترکان در فرهنگ فارسی معین

ملکه، شهربانو، لقب زنان ارجمند، بی بی، بیگم

معنی ترکان - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی ترکان در فرهنگ لغت هوشیار

گذاشتن، وا گذاشتن

ترکان(دخترانه)

فرهنگ نامهای ایرانی

ترکان

فرهنگ فارسی عمید

ترکان(تُ)

لغت نامه دهخدا

ترکان(تُ)

لغت نامه دهخدا

ترکان(تَ)

لغت نامه دهخدا

ترکان(اِ)

لغت نامه دهخدا

ترکان

فرهنگ لغت هوشیار

ترکان((تَ))

فرهنگ فارسی معین

ترخان

(پسرانه)

در دوره مغول آنکه خان به او امتیازات ویژه ای مانند معافیت از مالیات می داده است

فرهنگ نامهای ایرانی

ترلان

(دخترانه)

پرنده ای از خانواده باز شکاری

فرهنگ نامهای ایرانی

توکان

پرنده ای میوه خوار ویژۀ نواحی گرم امریکا با منقار بزرگ و پهن و پرهای رنگین، در علم نجوم صورتی فلکی در نیمکرۀ جنوبی آسمان

فرهنگ فارسی عمید

ترفان

سماق، درختی با برگ های مرکب و گل های سفید خوشه ای که در جاهای سرد می روید و بلندیش تا پنج متر می رسد، میوۀ کوچک سرخ رنگ و ترش مزه به صورت آسیاب شده به عنوان چاشنی کباب استفاده می شود، سماک، سماقیل، ترشابه، ترشاوه، تمتم، تتم، تتری، تتریک

سُماق، درختی با برگ های مرکب و گل های سفید خوشه ای که در جاهای سرد می روید و بلندیش تا پنج متر می رسد، میوۀ کوچک سرخ رنگ و ترش مزه به صورت آسیاب شده به عنوان چاشنی کباب استفاده می شود، سُماک، سَماقیل، تُرشابه، تُرشاوه، تُمتُم، تُتُم، تَتُری، تَتریک

فرهنگ فارسی عمید

تریان

ترنیان، سبد بزرگی که از ترکه های درخت می بافند، ترینان

فرهنگ فارسی عمید

ترکمن

قوم سفید پوست از نژاد ترک که در آسیای میانه، ترکمنستان و شمال غربی ایران ساکن هستند، هر یک از افراد این قوم

فرهنگ فارسی عمید

ترخان

در دورۀ مغول لقبی که به بعضی از رجال، درباریان و شاهزادگان مغول داده می شد و کسی که به این لقب و عنوان می رسید از ادای باج و خراج معاف بود و از مزایایی برخوردار می شد و هروقت می خواست می توانست بی اجازه به حضور شاه برود، کنایه از آزاد
گیاه ترخون

در دورۀ مغول لقبی که به بعضی از رجال، درباریان و شاهزادگان مغول داده می شد و کسی که به این لقب و عنوان می رسید از ادای باج و خراج معاف بود و از مزایایی برخوردار می شد و هروقت می خواست می توانست بی اجازه به حضور شاه برود، کنایه از آزاد
گیاه تَرخون

فرهنگ فارسی عمید

ارکان

رکن، اصول، مبانی، افراد مهم، بزرگان
ارکان اربعه: مجموع عناصر اربعه شامل آب، باد، خاک و آتش
ارکان حرب: در علوم نظامی ستاد ارتش
ارکان دولت: بزرگان و سران دولت، رجال دولت، وزرا و امرا
ارکان نماز: در فقه تکبیره الاحرام، قیام، رکوع و سجود

رکن، اصول، مبانی، افراد مهم، بزرگان
اَرکان اربعه: مجموع عناصر اربعه شامل آب، باد، خاک و آتش
اَرکان حرب: در علوم نظامی ستاد ارتش
اَرکان دولت: بزرگان و سران دولت، رجال دولت، وزرا و امرا
اَرکان نماز: در فقه تکبیره الاحرام، قیام، رکوع و سجود

فرهنگ فارسی عمید

ترلان

پرنده ای شکاری از نوع باز به رنگ سیاه یا زرد و دارای چنگال های قوی و منقار خمیده

فرهنگ فارسی عمید

ترکانه

(تُ نَ / نِ)

منسوب به ترک، ترک و مانند ترک. (ناظم الاطباء) :
پیچیده یکی لاکی میراند بسر در
بربسته یکی گزلک ترکانه کمر بر.
سوزنی.
بر شکن کاکل ترکانه که درطالع تست
بخشش وکوشش خاقانی و چنگزخانی.
حافظ (دیوان چ قزوینی ص 333).
، سریع و تند و خشونت آمیز و بیرحمانه و خلاف ادب. خارج از لطافت:
ترکانه یکی آتش از لطف برافروز
در بنگه ما زن نه گنه مان نه گنهکار.
سنائی.
خون خوری ترکانه کاین از دوستی است
خون مخور ترکی مکن تازان مشو.
خاقانی.
خرگاه عیش درشکنید و به تف آه
ترکانه آتش از در خرگه برآورید.
خاقانی.
نان ترکان مخور و بر سر خوان
به ادب نان خور و ترکانه مخور.
خاقانی.
ترکی صفتی وفای ما نیست
ترکانه سخن سزای ما نیست.
نظامی.
ترکانه ز خانه رخت بربست
در کوچگه رحیل بنشست.
نظامی

لغت نامه دهخدا

ترکانی

(تُ)

ده کوچکی است از دهستان شهاباد شهرستان بیرجند که در 30 هزارگزی جنوب خاوری بیرجند قرار دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

ترکانی

(تُ)

پاپوشی را گویند از جنس فرجی که زنان ترک پوشند. (فرهنگ جهانگیری) (فرهنگ رشیدی) (برهان) (انجمن آرا) (آنندراج) (ناظم الاطباء) :
چون رفت خبر سوی ملکشاه
حالی ز طرب کفن ببخشید
ترکان بموافقت درآمد
ترکانی و پیرهن ببخشید.
شرف شفروه (از انجمن آرا)

لغت نامه دهخدا