معنی ترکان
- ترکان((تَ))
- ملکه، شهربانو، لقب زنان ارجمند، بی بی، بیگم
واژههای مرتبط با ترکان
ترکان
- ترکان
- عنوانی مخصوص زنان اشراف در دوره مغول، نام مادر سلطان محمد خوارزمشاه
ترکان
- ترکان
- گذاشتن، وا گذاشتن
ترکان
- ترکان
- عنوانی برای زنان، بانو، بی بی، خاتون، بیگم، ارجمند،
برای مِثال کار ترکان است نی تَرکان برو / جای تَرکان هست خانه، خانه شو (مولوی - ۸۲۶)
ترکان
- ترکان
- دهی است از دهستان الموت که در بخش معلم کلایۀ شهرستان قزوین و در 9 هزارگزی جنوب خاوری معلم کلایه و 46 هزارگزی راه عمومی قرار دارد. کوهستانی و سردسیر است و 69 تن سکنه دارد آب آن از چشمه سار و محصول آن غلات و شغل مردم آنجا زراعت است. راه مالرو صعب العبوری دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)
ترکان
- ترکان
- ترک، ترکستان:
گر ایدونکه گویی که ترکان و چین...
بگیرم زنم آسمان بر زمین
مپندار کین نیز نابودنیست
نشاید کسی کو نفرمودنیست.
فردوسی.
رجوع به ترکستان شود
ترکان
- ترکان
- لقب زنان از عالم بی بی و بیگمه. (غیاث اللغات) (آنندراج) :
کار ترکانست نی ترکان برو
جای ترکان خانه باشد، خانه شو.
مولوی.
، ملکه یا از نزدیکان زنانۀ شاه از مادر و جز آن. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) ، از القاب سلاطین ماوراءالنهر بوده اعم از مرد یا زن. (یادداشت ایضاً)
ترکان
- ترکان
- گذاشتن. (منتهی الارب) (آنندراج). تَرک. (ناظم الاطباء). واگذاشتن. (از اقرب الموارد) ، ترک کردن (از اضداد). (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از المنجد). و رجوع به ترک شود
ترخان
- ترخان
- در دوره مغول آنکه خان به او امتیازات ویژه ای مانند معافیت از مالیات می داده است
ترلان
- ترلان
- پرنده ای از خانواده باز شکاری
