معنی ترخ در لغت نامه دهخدا

گیاهی است، و در بعضی از فرهنگها بمعنی ترنج نیز مسطور است. (فرهنگ جهانگیری). گیاهی است غیرمعلوم، و ترنج را نیز گویند و آن میوه ایست معلوم که پوست آنرا مربا کنند. (برهان) (آنندراج). گیاهی است، و بعضی بمعنی ترنج گفته اند. (فرهنگ رشیدی). نام گیاهی، و قیل ترنج لغه فیه. (شرفنامۀ منیری). طرخون و ترنج و نارنج. (ناظم الاطباء)

معنی ترخ در فرهنگ گویش مازندرانی

صدایی که از به هم خوردن دو چیز حاصل شود

معنی ترخ - جستجوی لغت در جدول جو

ترخ(تَ)

لغت نامه دهخدا

ترخ

فرهنگ لغت هوشیار

ترخ

فرهنگ گویش مازندرانی

ترخان

(پسرانه)

در دوره مغول آنکه خان به او امتیازات ویژه ای مانند معافیت از مالیات می داده است

فرهنگ نامهای ایرانی

ترخینه

خوراکی که با گندم نیم کوفته و شیر یا آبغوره بپزند و بعد آن را به شکل گلوله درآورند و خشک کنند و برای زمستان نگه دارند، برای مثال من مست ابد باشم نی مست ز باغ و رز / من لقمۀ جان نوشم نی لقمۀ ترخینه (مولوی۳ - ۱۲۱۱)

فرهنگ فارسی عمید

ترخون

گیاهی با ساقه های راست و نازک و برگ های دراز، باریک، خوش بو و کمی تندمزه که جزء سبزی های خوردنی به صورت خام مصرف می شود. اشتهاآور و زود هضم و برای تسکین دل درد و رفع یبوست نافع است

فرهنگ فارسی عمید

ترخیص

رخصت دادن، اجازه دادن، مرخص کردن، ارزان کردن

فرهنگ فارسی عمید

ترخان

در دورۀ مغول لقبی که به بعضی از رجال، درباریان و شاهزادگان مغول داده می شد و کسی که به این لقب و عنوان می رسید از ادای باج و خراج معاف بود و از مزایایی برخوردار می شد و هروقت می خواست می توانست بی اجازه به حضور شاه برود، کنایه از آزاد
گیاه ترخون

در دورۀ مغول لقبی که به بعضی از رجال، درباریان و شاهزادگان مغول داده می شد و کسی که به این لقب و عنوان می رسید از ادای باج و خراج معاف بود و از مزایایی برخوردار می شد و هروقت می خواست می توانست بی اجازه به حضور شاه برود، کنایه از آزاد
گیاه تَرخون

فرهنگ فارسی عمید

ترخص

جایز بودن، مرخص شدن، اجازه گرفتن، رخصت یافتن

فرهنگ فارسی عمید

ترخیم

در دستور زبان انداختن حرف آخر کلمه، مثل انداختن حرف نون از آخر مصدر، مانند مثلاً «رفت» از «رفتن» و «گفت» از «گفتن» در کلمات «رفت و آمد» و «گفت وشنید»

فرهنگ فارسی عمید

ترخش

(اِ تِ)

جنبیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ترخر

(تَ رَ خَ)

نوعی از بدران باشد که ترب صحرایی است و تخم آنرا به یونانی قردمانا و قرطمانا گویند. (برهان) (آنندراج). رشاد برّی. خردل صحرایی. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به رشاد بری شود

لغت نامه دهخدا

ترخل

(اِ تِ)

صاحب بز ماده شدن. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

ترخص

(اِ تِ)

آسان فراگرفتن. (تاج المصادر بیهقی) (از دهار) (از زوزنی). آسان گرفتن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). آسانی گرفتن و رخصت یافتن. (آنندراج) :رخص له ترخیصاً فترخص، ای لم یستقص. (منتهی الارب).
- حد ترخص، در تداول فقه، مسافتی که چون مسافر از آن بگذرد روزه از او بیوفتد و نماز کوتاه گردد. رجوع به حد شود

لغت نامه دهخدا

ترخم

(تَ خُ / تُ خَ)

وادیی است به یمن. (معجم البلدان) ، قبیله ایست از حمیر. (منتهی الارب). ترخم بالضم، قبیله ای است از حمیر. و حافظ گوید بطنی است از یحصب. ابن سمعانی آنرا بفتح تا و ضم خا ضبط کرده است. اعشی راست:
عجبت لاّل الحرفتین کأنما
رأونی نفیا من ایاد و ترخم.
(تاج العروس)

وادیی است به یمن. (معجم البلدان) ، قبیله ایست از حِمْیَر. (منتهی الارب). ترخم بالضم، قبیله ای است از حمیر. و حافظ گوید بطنی است از یحصب. ابن سمعانی آنرا بفتح تا و ضم خا ضبط کرده است. اعشی راست:
عجبت لاَّل الحرفتین کأنما
رأونی نفیا من ایاد و ترخم.
(تاج العروس)

لغت نامه دهخدا

ترخم

(تُ خُ / تُ خَ / تَ خُ)

یقال ماادری ای ترخم هو، یعنی نمی دانم که کدام کس است آن. (منتهی الارب). رجوع به ترخمه شود

لغت نامه دهخدا