معنی ترباء - جستجوی لغت در جدول جو

ترباء(تَ)

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از تربار — تصویر تربار

تره بار، انواع میوه ها و سبزی های خوردنی

فرهنگ فارسی عمید

(تُ)

نام وادیی است میان ذات الجیش و ملل و السیاله، آبهای فراوانی دارد. رسول خدا در غزوۀ بدر بدانجا فرودآمد و منزل عروه بن اذینه شاعر کلابی بدانجا بود. کثیر راست:
... و قد مرت علی تربان تحدی
بها بالجزع من ملل وسیج.
و شارح ابیات آرد: تربان قریه ای است از ملل بمسافت یک شب از مدینه... (از معجم البلدان). و استقبل طلحه و سعید بن زید رسول اﷲ صلی اﷲعلیه وسلم بتربان (فیمابین ملل و السیاله) و هو منحدر من بدر یرید المدینه. (امتاع ص 99). و رجوع به ص 65 همان کتاب شود
این نام در شعر متنبی آمده، شارحان دیوان نویسند: جایی است در عراق، و این قول اشتباه است و صحیح این است که نام نقبی است پیش از حسمی از جانب مصر، و نصر گوید ناحیتی است بین سماوه کلب و شام. (از معجم البلدان)

نام وادیی است میان ذات الجیش و مَلَل و السیاله، آبهای فراوانی دارد. رسول خدا در غزوۀ بدر بدانجا فرودآمد و منزل عروه بن اذینه شاعر کلابی بدانجا بود. کثیر راست:
... و قد مرت علی تربان تحدی
بها بالجزع من مَلَل وسیج.
و شارح ابیات آرد: تربان قریه ای است از ملل بمسافت یک شب از مدینه... (از معجم البلدان). و استقبل طلحه و سعید بن زید رسول اﷲ صلی اﷲعلیه وسلم بتربان (فیمابین ملل و السیاله) و هو منحدر من بدر یرید المدینه. (امتاع ص 99). و رجوع به ص 65 همان کتاب شود
این نام در شعر متنبی آمده، شارحان دیوان نویسند: جایی است در عراق، و این قول اشتباه است و صحیح این است که نام نقبی است پیش از حسمی از جانب مصر، و نصر گوید ناحیتی است بین سماوه کلب و شام. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

(حُ رَ)

جمع واژۀ حریب. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(حَ رَ)

واحرباء و واحربی ̍، کلمه تأسف و تلهف است مانند یااسفی ̍. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(اِ جِ)

تیر انداختن کسی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). تیر انداختن یکی دیگری را. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(تُ)

تربای تقشی. از امراء چنگیزخان که به تعاقب سلطان جلال الدین منکبرنی مأمور شد. رجوع به تاریخ جهانگشای جوینی ج 1 ص 33، 110، 112، 130، 131 شود

لغت نامه دهخدا

(تِ)

جمع واژۀ تراب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (المنجد). رجوع به تراب شود

لغت نامه دهخدا

(تِ)

عصفر. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). کافشه و عصفر. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(تِ)

رسن دلو، و مذکور است در ’رش و’. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج). ریسمان دلو. (از المنجد) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(خَ)

گوش که نرمۀ آن شکافته باشد، بز شکافته گوش که شکاف گوش آن نه درازا باشد نه پهنا. (از منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

لغت نامه دهخدا

(تَ رِ)

جمع واژۀ تربه. سرانگشتان. (از منتهی الارب). سرانگشتان. (المنجد)

لغت نامه دهخدا

(تَ)

افگندن چیزی را و پرتاب کردن. (از ناظم الاطباء). درباءه. رجوع به درباءه شود

لغت نامه دهخدا

(ظِ)

جمع واژۀ ظربان

لغت نامه دهخدا

(ظَ رِ)

جانورکی است مانند گربه گنده بوی و گوشتخوار. رجوع به ظربان شود

لغت نامه دهخدا

(غُ رَ)

جمع واژۀ غریب. (منتهی الارب) (دهار). غریبان. مسافران. بیگانگان. (منتهی الارب). دورماندگان. مردمان غریب و بیگانه و مسافر، مردمان فقیر و پریشان و درویش. (ناظم الاطباء) : قوم غرباء، اباعد. (اقرب الموارد). رجوع به غریب شود

لغت نامه دهخدا

(حِ)

میخهای زره یا سر میخها در حلقۀ زره، پشت، گوشت پشت یا تندی مهرۀ پشت، زمین درشت. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(تَ)

از ’ت ب ر’، ناقۀ خوش رنگ. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(ثَ)

فربه. شاه ثرباء، گوسپند مادۀ فربه

لغت نامه دهخدا

(اُ رَ)

جمع واژۀ اریب. (دهار). رجوع به اریب شود

لغت نامه دهخدا

(قَ دَ شُ)

زائد گرفتن از آنچه که داده باشد.

لغت نامه دهخدا

(عَ)

عرب خالص. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (از قطر المحیط)

لغت نامه دهخدا

(اَ رِبْ با)

جمع واژۀ ربیب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به ربیب شود

لغت نامه دهخدا

(اَ)

جمع واژۀ ربو. (ازمنتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به ربو شود، فربه نمودن گوسپند و مانند آن. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

تصویری از ثرباء — تصویر ثرباء

پروار گوسپند فربه

فرهنگ لغت هوشیار

جمع غریب، غریبان، مسافران، بیگانگان، فافا ها نو یافته ها دور شوندگان آوارگان بیگانگان انوتکان اسم) غریب دوران از یار و دیار، بیگانگان

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از عرباء — تصویر عرباء

تازی ناب

فرهنگ لغت هوشیار

جمع ظربان راسوها. توضیح در فارسی مفرد استعمال شده. راسو راسو انگور خوار از جانوران

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از تربات — تصویر تربات

سر انگشتان

فرهنگ لغت هوشیار

سبزیهای خوردنی و برخی میوه ها از قبیل کدو و گوجه فرنگی و بادنجان و باقلا و غیره

فرهنگ لغت هوشیار

خور گرد آفتاب پرست از جانوران بژمره چلپاسه (گویش گیلکی) پنیرک آفتاب پرست

فرهنگ لغت هوشیار

آسمان و ستارگان، زن گر، آسمان، نمکین دختر نمکین آسمان، ناحیه ای از آسمان که در آن فلک آفتاب و ماه میگردد (بعقیده قدما)، زمین قحط زده، دختر با نمک

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از ظرباء — تصویر ظرباء

((ظَ رِ بّ))

راسو

فرهنگ فارسی معین

تصویری از حرباء — تصویر حرباء

((حَ))

آفتاب پرست

فرهنگ فارسی معین

تصویری از جرباء — تصویر جرباء

((جَ))

آسمان، ناحیه ای از آسمان که در آن فلک ماه و آفتاب می گردد. (به باور قدما)

فرهنگ فارسی معین