معنی تذابح - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

ذبح کننده، گلو برنده، داغ گلوی ستور، آهن داغ که با آن گردن ستور را داغ کنند

(مُ تَ بِ)

همدیگر را ذبح نماینده. (آنندراج) (ناظم الاطباء). و رجوع به تذابح شود

(اِ رِ)

به سختی خود را زیبا نمودن. فیقال: فلان یتصابح و تتحاسن. (از اقرب الموارد)

(مَ بِ)

جمع واژۀ مذبح. رجوع به مذبح شود

به سخنی خود را زیبا نمودن

جمع مذبح، کشتارگاه ها کرپانگاهان جمع مذبح

ذبح کننده حیوان ماکول، سربرنده

((بِ))

سربرنده، ذبح کننده

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما