معنی تحایی - جستجوی لغت در جدول جو

تحایی

لغت نامه دهخدا

تحامی

خود را از کسی یا چیزی نگهداری کردن و پرهیز کردن

فرهنگ فارسی عمید

تحایا

تحیّت ها، سلام ها، درودها، جمع واژۀ تحیّت

فرهنگ فارسی عمید

تحاشی

منکر شدن، دوری کردن، پرهیز کردن، از چیزی دوری گزیدن

فرهنگ فارسی عمید

تحائی

(تَ)

هقعه است که یکی از منازل قمر باشد و بعضی گویند که جز هقعه است. رجوع به آثارالباقیۀ ابوریحان چ لیپزیک ص 342 و 351 و تحایی و هقعه و هنعه شود

لغت نامه دهخدا

رحایی

(رَ)

رحائی. منسوب است به رحا. (انساب سمعانی). آسیابی. منسوب است به رحی ̍ و رحا. (یادداشت مؤلف) :
هرگز به کجا روی نهاداین شه عادل
با حاشیۀ خویش و غلامان سرایی
الا که بکام دل او کرد همه کار
این گنبد پیروزه و گردون رحایی.
منوچهری.
گردش گردون شده رحایی و از وی
ریخته کافور سوده در که و کردر.
مسعودسعد

رحائی. منسوب است به رَحا. (انساب سمعانی). آسیابی. منسوب است به رَحی ̍ و رَحا. (یادداشت مؤلف) :
هرگز به کجا روی نهاداین شه عادل
با حاشیۀ خویش و غلامان سرایی
الا که بکام دل او کرد همه کار
این گنبد پیروزه و گردون رحایی.
منوچهری.
گردش گردون شده رحایی و از وی
ریخته کافور سوده در کُه و کردر.
مسعودسعد

لغت نامه دهخدا

تعایی

درماندن در کار و عاجز گشتن، نیکو و استوار نتوانستن کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، دشوار شدن کار بر کسی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تغایی

(تَ)

به ترکی برادر مادر را گویند که بهندی مامونانه. (غیاث اللغات) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

تحافی

(اِ)

قضیه پیش حاکم بردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ترافع نزد سلطان بردن. (ازاقرب الموارد) (از قطر المحیط) : تحافینا الی السلطان، ای ترافعنا. (منتهی الارب) ، نیکو شدن، جدا شدن. (غیاث اللغات) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

تحالی

(اِ)

از ’ح ل و’، شگفتی و زیبی نمودن کسی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) : تحالی تحالیاً، اظهر حلاوهً و عجباً. (اقرب الموارد) (قطر المحیط). تحالت المراءه، اذا اظهرت حلاوهً و عجباً. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تحامی

(اِ)

نگاهداری مردم خویشتن را از کسی و پرهیز کردن از وی. (از منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء). تحامی مردم کسی را، نگاه داشتن خود را از وی و اجتناب کردن و دوری جستن ازاو. (از قطر المحیط) : تحاماه الناس تحامیاً، نگاه داشتند خویش را از وی و پرهیز جستند او را. و منه: یتحامی ̍ کما یتحامی ̍ الاجرب. (از اقرب الموارد)

نگاهداری مردم خویشتن را از کسی و پرهیز کردن از وی. (از منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء). تحامی مردم کسی را، نگاه داشتن خود را از وی و اجتناب کردن و دوری جستن ازاو. (از قطر المحیط) : تحاماه الناس ُ تحامیاً، نگاه داشتند خویش را از وی و پرهیز جستند او را. و منه: یُتَحامی ̍ کما یُتَحامی ̍ الاجرب. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تحانی

(اِ)

به یک سو خمیدن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تحایا

(تَ)

جمع واژۀ تحیه و تحیت. (اقرب الموارد) (قطر المحیط) : ان السائرین الذین یقرعون ابواب غرفات النور مخلصین صابرین یتلقاهم ملائکهاﷲ، مشرقین یحیونهم بتحایاالملوک... (حکمت اشراق صص 244- 245). و رجوع به تحیه شود

لغت نامه دهخدا

تحادی

(اِ تِ)

راندن بعض شتر مر بعض را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از قطر المحیط) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تحاجی

(اِ تِ)

با هم چیستان گفتن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از قطر المحیط) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تحاذی

(اِ تِ)

تقابل. (اقرب الموارد) (قطر المحیط). بخش کردن میان خود. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) : بنوفلان یتحاذون الماء، ای یقتسمونه بالسویه. (قطر المحیط) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تحاسی

(اِ تِ)

با هم آشامیدن. (آنندراج) (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط)

لغت نامه دهخدا

تحاشی

(اِ تِ)

به یک سو شدن. (دهار) (منتهی الارب) (غیاث اللغات) (آنندراج) (فرهنگ نظام) (ناظم الاطباء). تنزه از چیزی. (اقرب الموارد) (قطر المحیط) ، حاشا گفتن و ابا و امتناع و انکار و عدم قبول. (ناظم الاطباء) ، کناره کردن از چیزی با ترس. مثال: فلان از من تحاشی میکند. این معنی مخصوص فارسی است. (فرهنگ نظام) : رعیت کرمان از شکایت امیر فخرالدین عباس، تحاشی می نمودند. (المضاف الی بدایع الازمان ص 35).
- سخن یا دشنام بی تحاشی، سخن یا دشنام بی پروا: طایفۀ رندان بخلاف درویشی بدرآمدند و سخنان بی تحاشی گفتند و بزدند. (گلستان). دشنام بی تحاشی دادن گرفت. (گلستان)

لغت نامه دهخدا