معنی تبغض در لغت نامه دهخدا

دشمنی نمودن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) (دهار) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ضد تَحَبﱡب. (اقرب الموارد) (از قطر المحیط)

معنی تبغض - جستجوی لغت در جدول جو

تبغض

لغت نامه دهخدا

تبغض

فرهنگ لغت هوشیار

بغض

کینه، دشمنی

فرهنگ فارسی عمید

تبغیض

کسی را با کس دیگر دشمن ساختن

فرهنگ فارسی عمید

تباغض

دشمنی کردن با یکدیگر، با هم بغض و عداوت داشتن

فرهنگ فارسی عمید

مبغض

نا پسند، مکروه، دشمن داشته شده، منفور

فرهنگ فارسی عمید

مبغض

دارای دشمنی، کینه ور

فرهنگ فارسی عمید

مبغض

(مُ غَ)

ناپسندیده و مکروه، دشمن گردانیده شده. (ناظم الاطباء). دشمن داشته شده. مورد کینه

لغت نامه دهخدا

مبغض

(مُ غِ)

کینه جوی. کینه ور. بغوض. صاحب بغض. مقابل محب. ضد محب. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). کینه ور و دشمن. (ناظم الاطباء) :
دهریی آمد به نزدیک خلیفه ناگهان
بغض دینی مبغضی شوخی پلیدی نابکار.
سنائی.
ذکر مبغض امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب. (ناسخ التواریخ کتاب امیرالمؤمنین ص 822)

لغت نامه دهخدا

تنغض

(تَدْ یَ)

جنبیدن و مضطرب شدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تباغض

(اِ ذَ)

یکدیگر را دشمن داشتن. (زوزنی). ضد دوستی کردن با یکدیگر. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط). مباغضه. (منتهی الارب). دشمنی کردن با یکدیگر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). با هم بغض و عداوت داشتن. (غیاث اللغات) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

تبرض

(اِ تِ)

به اندک معیشت روزگار گذرانیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط). اندک اندک روزگار گذاشتن. (زوزنی) ، تبرض چیزی، اندک اندک گرفتن آنرا. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) ، تبرض آب، مکیدن آنرا. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) : مافیه الاّ شفافه لاتفضل الاّ عن التبرض، ای الترشف. و در حدیث: ماء قلیل یتبرّضه الناس تبرﱡضاً، ای یأخذونه قلیلاً قلیلاً. (اقرب الموارد)

به اندک معیشت روزگار گذرانیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط). اندک اندک روزگار گذاشتن. (زوزنی) ، تبرض چیزی، اندک اندک گرفتن آنرا. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) ، تبرض آب، مکیدن آنرا. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) : مافیه ِ الاَّ شُفافه لاتفضل ُ الاّ عن التبرض، ای الترشف. و در حدیث: ماء قلیل یتبرّضه ُ الناس تبرﱡضاً، ای یأخذونه ُ قلیلاً قلیلاً. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تبغی

(اِ)

طلبیدن چیزی را. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط). جستن. (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مبغض

(مُ بَغْ غَ)

دشمن گردانیده شده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متبغض

(مُ تَ بَغْ غِ)

دشمنی نماینده. (آنندراج). دشمن و بدخواه و مخالف. (ناظم الاطباء). و رجوع به تبغض شود

لغت نامه دهخدا

تبضض

(اِ رِ)

همه چیز گرفتن برای کسی. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). گرفتن همه چیز از کسی. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) ، اندک اندک گرفتن تمام حق از کسی. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). تمام گرفتن حق را اندک اندک. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

تبعض

(اِ)

پاره پاره شدن. (تاج المصادر بیهقی) (دهار). بعض بعض شدن. (زوزنی). بهره بهره گردیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). حصه حصه شدن. (آنندراج). جزٔجزء شدن. (از قطر المحیط) ، (اصطلاح فقهی) خیار تبعض صفقه، و آن چنان است که عقد بیع نسبت بقسمتی از مبیع بعللی از قبیل اینکه بعض از مبیع مستحق للغیر درآید باطل شود، در این صورت خریدار مخیر است معامله را برهم زند یا آن را نسبت بمقداری از مبیع که عقد بر آن صحیح است بپذیرد و این را خیار تبعض صفقه نامند

لغت نامه دهخدا

تبغل

(اِ)

مانند کردن شتر خود را به استر در فراخ روی. (از ذیل اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تبغم

(اِ ضِءْ)

بانگ کردن آهو و شتر و گاو دشتی و بز کوهی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تبغیض

(اِ)

ضد تحبیب. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط). دشمن گردانیدن. (زوزنی). دشمن داشتن. (دهار). دشمن گردانیدن کسی را بر کسی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) :
نهی بر اهل تقی ̍ تبغیض شد
لیک بر اهل هوا تحریض شد.
مولوی

لغت نامه دهخدا