معنی تبغیض تبغیض((تَ)) دشمن گردانیدن کسی را با دیگری، ایجاد دشمنی، جمع تبغیضات تصویر تبغیض فرهنگ فارسی معین
تبغیض تبغیض ضد تحبیب. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط). دشمن گردانیدن. (زوزنی). دشمن داشتن. (دهار). دشمن گردانیدن کسی را بر کسی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) : نهی بر اهل تقی ̍ تبغیض شد لیک بر اهل هوا تحریض شد. مولوی لغت نامه دهخدا
