معنی بیهی - جستجوی لغت در جدول جو

بیهی

لغت نامه دهخدا

بیوی

(دخترانه)

انسان بی آزار، سلامت (نگارش کردی: بوهی)

فرهنگ نامهای ایرانی

بیری

(دخترانه)

زنی که شیر می دوشد (نگارش کردی: بری)

فرهنگ نامهای ایرانی

بدیهی

واضح، آشکار، در فلسفه ویژگی آنچه دانستن آن محتاج تفکر نباشد

فرهنگ فارسی عمید

بینی

عضو بدن انسان و حیوان که بالای دهان قرار دارد و به وسیلۀ آن تنفس و بوها را استشمام می کنند و از داخل به وسیلۀ پردۀ غضرونی دو قسمت می شود، کنایه از کبر، غرور
بینی کردن (زدن): کنایه از خودبینی کردن، کبر و غرور ورزیدن، برای مثال هرکسی کاو از حسد بینی کند / خویش را بی گوش و بی بینی، کند (مولوی - ۵۲)

عضو بدن انسان و حیوان که بالای دهان قرار دارد و به وسیلۀ آن تنفس و بوها را استشمام می کنند و از داخل به وسیلۀ پردۀ غضرونی دو قسمت می شود، کنایه از کبر، غرور
بینی کردن (زدن): کنایه از خودبینی کردن، کبر و غرور ورزیدن، برای مِثال هرکسی کاو از حسد بینی کُند / خویش را بی گوش و بی بینی، کُند (مولوی - ۵۲)

فرهنگ فارسی عمید

بیضی

خط یا شکل مسطحی که شبیه تخم مرغ باشد، تخم مرغی

فرهنگ فارسی عمید

بدهی

پولی که باید به دیگری پرداخت شود، قرض

فرهنگ فارسی عمید

بیهن

خارپشت بزرگ تیرانداز که خارهای بلند ابلق دارد و آن ها را مانند تیر می اندازد، جوجه تیغی
تشی، سیخول، زکاسه، سکاسه، رکاشه، اسگر، اسغر، سنگر، سگر، پهمزک، پیهن، روباه ترکی، کاسجوک، جبروز، قنفذ

فرهنگ فارسی عمید

مبیهی

(مُ بَ)

پیداکننده قوت باه و تشدید ها و بدون یای تحتانی غلط است... بدانکه مبیهی منسوب است به مبیه که صیغۀ اسم فاعل است بر وزن مصور از باب تفعیل مأخوذ از باه بحذف یای تحتانی مکسور به قانونی که بیفتد یاء مکسور از یای مشدد که ماقبل او حرف صحیح باشددر وقت نسبت چون سیدی و مهیمی. (غیاث) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

بیهین

بهین، (السامی فی الاسامی ص 108)، بهتر، تندرو، (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا