معنی بدیهی
- بدیهی((بَ))
- روشن، آشکار، آن چه که عقل برای پذیرفتنش نیاز به استدلال ندارد
واژههای مرتبط با بدیهی
بدیهی
- بدیهی
- روشن
بدیهی
- بدیهی
- ناگهانی، آشکار، واضح
بدیهی
- بدیهی
- واضح، آشکار، در فلسفه ویژگی آنچه دانستن آن محتاج تفکر نباشد
بدیهی
- بدیهی
- Axiomatic
بدیهی
- بدیهی
- аксиоматический
بدیهی
- بدیهی
- axiomatisch
بدیهی
- بدیهی
- аксіоматичний
بدیهی
- بدیهی
- aksjomatyczny
بدیهی
- بدیهی
- 公理的
