معنی بهاری در فرهنگ فارسی عمید

مربوط به بهار، ویژگی زراعتی که حاصل آن در فصل بهار به دست می آید

معنی بهاری در لغت نامه دهخدا

منسوب به بهاره که نام بعض اجداد منتسب الیه است. (الانساب سمعانی) (لباب الالباب)

معنی بهاری در لغت نامه دهخدا

منسوب به بهار که عبارت از موسم گل باشد چنانکه گویند ابر بهاری. (آنندراج). منسوب به بهار. (ناظم الاطباء). منسوب به بهار. ربیعی. (فرهنگ فارسی معین). با کلمات ابر و باد و باران و جز اینها ترکیب شود و گاه هم معنی خوش و با طراوت و دل انگیز دهد:، باد بهاری به آبگیر برآمد، چون رخ من گشت آبگیر پر از چین.، عماره.، بالا چون سرو نورسیده بهاری، کوهی لرزان میان ساق و میان بر.، منجیک.، امید آنکه روزی خواند ملک دو بیتم، بختم شود مساعد روزم شود بهاری.، منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی ص 101).، ورچه برانی هنوز روی امید از قفاست، برق یمانی بجست باد بهاری بخاست.، سعدی.، کدام باد بهاری وزید در آفاق، که باز در عقبش نکبت خزانی نیست.، سعدی.، دایۀ ابر بهاری را فرموده تا بنات نبات را در مهد زمین بپروراند. (گلستان سعدی).، - ابر بهاری، ابری که در فصل بهار در آسمان پدید آید. (فرهنگ فارسی معین).، - اعتدال بهاری، اعتدال ربیعی. (فرهنگ فارسی معین).، - باد بهاری، باد لطیف و مطبوع بهارگاه.، - باران بهاری، بارانی که در فصل بهار بارد. (فرهنگ فارسی معین).، - بهاری کنیز، کنیزکی خوبروی و دل انگیز و چون بهار برنگ و بوی مطبوع:، از آن قندهاری بهاری کنیز، سخن راند کاین درخور منت نیز.، اسدی

معنی بهاری در لغت نامه دهخدا

محب الله بن عبدالشکور بهاری. وی علوم را نزد شیخ قطب الدین فراگرفت، پس به حوزۀ درس قطب الدین شمس آبادی رفت. او راست: 1- رساله المغالطه العامه الورود. 2- سلم العلوم (منطق). 3- مسلم الثبوت (در اصول و فقه). به سال 1119 هجری قمری درگذشته است. (از معجم المطبوعات)، ابومحمد بهاری، فرزند ابونصر احمد بن حسین بن علی بن احمد بن بهاره بکرآبادی بهاری جرجانی است که در ماه رمضان سال 423 هجری قمری درگذشته است. (لباب الانساب)، یکی از نجبای آن دیار (فارس) و اسمش نوروزشاه. چندی حکومت قلعۀ هرموز به او مفوض بوده و دلیری تیزچنگ و چابک سوار و امیری خوش طبع. از او است:، مه من کند به هرکس که رسد شکایت از من، که کسی ز رحم ناگه نکند حکایت از من.، (آتشکدۀ آذر ص 305)

معنی بهاری در لغت نامه دهخدا

نوعی پارچه است:، ز بهاری و گلی آنکه عمامه کرد و جامه، نه هوای سرد بستان نه هوای باغ دارد.، نظام قاری (دیوان ص 66).، رونق حسن بهاریست دگر کتان را، گرم بازار ز شمسی شده تابستان را.، نظام قاری (دیوان ص 37)، رنگی است سفید چرکین مانا به بهار نارنج. (آنندراج)