معنی بن - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی بن در فرهنگ فارسی عمید

بیخ، بنیاد، بیخ چیزی، پایان، درخت در ترکیب با نام میوه مثلاً آلو بُن، بادام بُن، خرما بُن، از بن: از ریشه، از بیخ، از اصل، از بن دندان: کنایه از به میل و رضا و رغبت، از ته دل گفتن، از بن دندان بگفتش بهر آن / کردمت بیدار می دان ای فلان (مولوی - ۲۹۵) ، از بن گوش: کنایه از نهایت اطاعت و بندگی و خدمتکاری، از ته دل شنیدن و گوش به فرمان دادن، از سر مهر آسمانت آستان بوس آمده / وز بن گوش اخترانت تابع فرمان شده (سلمان ساوجی - ۱۹۹) ، بُن دندان: در علم زیست شناسی ریشۀ دندان، پای دندان، در علم زیست شناسی لثه، کنایه از فرمان برداری، اطاعت، کنایه از میل، رغبت

Q: معنی بن در لغت نامه دهخدا

پیه. فربهی، یقال:بن علی بن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج).

Q: معنی بن در لغت نامه دهخدا

پسر. (آنندراج) پسر. مخفف ابن. صورتی از ابن. (یادداشت مرحوم دهخدا) :، یکی نامه بنوشت فرخ دبیر، ز دارای داراب بن اردشیر.، فردوسی.، ز دارای داری بن اردشیر، سوی قیصر اسکندر شیرگیر.، فردوسی.، ملک پیل دل پیل تن پیل نشین، بوسعید بن ابوالقاسم بن ناصر دین.، منوچهری.، ای ملک مسعود بن محمود کاحرار زمان، بر خداوندی و شاهی تو دارند اتفاق.، منوچهری.، هرکسی چیزی همی گوید ز تیره رای خویش، تاگمان آید که او قسطای بن لوقاستی.، ناصرخسرو.، با آنچه ملک عادل انوشیروان کسری بن قباد را سعادت ذاتی.... حاصل است. (کلیله و دمنه).، که سعدی که گوی بلاغت ربود، در ایام بوبکر بن سعد بود.، سعدی

Q: معنی بن در لغت نامه دهخدا

نوعی طعام است مانند آبکامه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)، قرار گذاشتن، معمول ساختن. ساختن. مرسوم کردن

Q: معنی بن در لغت نامه دهخدا

خرمن و باغ و زراعت را گویند، چه باغبان و نگاهبان زراعت و محافظ خرمن را بنوان هم میگویند. (برهان) (آنندراج). باغ و زراعت. (فرهنگ جهانگیری) (انجمن آرای ناصری). باغ و زراعت و خرمن. باغبان: دشتبان را بنون گویند. (فرهنگ شعوری).