معنی بلوچ در فرهنگ فارسی عمید

تکۀ گوشت سرخ رنگی که روی سر خروس درمی آید، تاج خروس، خوچ

معنی بلوچ در لغت نامه دهخدا

علامتی که بر تیزی طاق و ایوان نصب کنند. (برهان).

معنی بلوچ در لغت نامه دهخدا

طایفه ای در میان کرمان و سیستان، ولایت ایشان را بلوچستان گویند و در ملک کج و مکران و مگس و قلات و پامپور و کنار بحر سند سکونت دارند. (آنندراج). مردمانی اند میان این شهرها (بعض از شهرهای کرمان) نشسته بر صحرا و این مردمان بسیار بودند و پناخسرو ایشان را بکشت به حیلتهای گوناگون. (حدود العالم). طایفه ای باشند چون اکراد و آنان را بلادی وسیع باشدمیان فارس و کرمان در سفح جبال قفص (کوچ) و آنان راشوکت و قوت و عدد بسیار باشد و قوم قفص (کوچ) که طایفه ای دیگرند با همه قوت از هیچکس جز بلوچ بیم ندارند. و بلوچ صاحبان نعمت و چادرهای موئین باشند و مردمان از بلوچ ایمنند راه نزنند و مردم نکشند و اذیت آنان به کس نرسد برخلاف قفص. (از معجم البلدان ذیل بلوص). مردم این ناحیت را یونانی ها بعلت سیاهی رنگ آنان حبشی ماهیخوار می نامیدند. (یادداشت مرحوم دهخدا). قومی ایرانی صحرانشین و دلیر، ساکن بلوچستان. طوایف خارجی کمتر در آن ناحیه نفوذ کرده و ایشان همیشه در برابر بیگانگان مقاومت نموده اند. آنان دارای لهجۀ خاصی هستند که به بلوچی معروف است. (فرهنگ فارسی معین). نام طوایفی چند که در بلوچستان ایران و نیز در سیستان و در سند و پنجاب، و همچنین عده قلیلی از آنها نزدیک مرو در ترکمنستان شوروی سکنی دارند. زبان آنهابلوچی است. بلوچهای ایران منقسم به چند طایفه است که بعضی منقسم بر چندین تیره می باشد. بلوچها ظاهراً مقارن با حملۀ سلجوقیان به کرمان از کرمان به ناحیۀمکران درآمدند. کرمان را مسلمانان بسال 23 هجری قمری فتح کردند و در کوههای کرمان با اقوام بیابانگردی بنام کوچ یا قُفص و بلوچ یا بلوص مواجه شدند. در دورۀامویان و عباسیان غارتگری بلوچها و کوچها از کرمان به سیستان و خراسان بسط یافت. ظاهراً عضدالدولۀ دیلمی بسیاری از بلوچها را کشت، ولی دستبردهای آنان ادامه یافت تا آنکه محمود غزنوی پسرش مسعود را به جنگ با آنان فرستاد، و وی بلوچها را در نزدیک خبیص مقهور نمود، و کمی بعد مهاجرت آنان به مکران آغاز گردید و این مهاجرت بطرف شرق ادامه یافت. بلوچها هیچوقت مملکتی تشکیل ندادند، بلکه حکومت قبیله ای داشتند و رؤسای آنان غالباً با هم در جنگ بودند. (از دائره المعارف فارسی). رجوع به بلوچستان و بلوص شود:، سپاهی ز گردان کوچ و بلوچ، سگالیدۀ جنگ مانند غوچ.، فردوسی.، هم از پهلو و پارس و کوچ و بلوچ، ز گیلان جنگی و دشت سروچ.، فردوسی.، ببود ایمن از رنج ایشان جهان، بلوچی نماند آشکار و نهان.، فردوسی.، همی رفت و آگاهی آمد به شاه، که گشت از بلوچان جهانی تباه.، فردوسی.، ز کار بلوچ ارجمند اردشیر، بکوشید باکاردانان پیر.، فردوسی.، اندرآن ناحیت به معدن کوچ، دزدگه داشتند کوچ و بلوچ.، عنصری.، آن توئی کور و توئی لوچ و توئی کوچ و بلوچ، و آن توئی گول و توئی دول و توئی بابت گنگ.، خطیری.، - کوه بلوچ، مسکن بلوچان. ناحیۀ محل سکنای طایفۀ بلوچ:، ز کوه بلوچ و ز دشت سروچ، برفتند خنجرگزاران کوچ.، فردوسی

معنی بلوچ در فرهنگ لغت هوشیار

تاج خروس، اهل بلوچستان

معنی بلوچ در فرهنگ فارسی معین

علامتی که بر تیزی طاق و ایوان نصب کنند، تاج خروس، صفحه نازکی که بر روی ساقه عمودی در جایی مرتفع آن را قرار دهند و آن به سهولت گردش می کند و معبر باد را نشان می دهد، پارچه گوشتی که بر ختنه گاه زنان می باشد و بریدن او سنت است

معنی بلوچ - جستجوی لغت در جدول جو

بلوچ

فرهنگ فارسی عمید

بلوچ

لغت نامه دهخدا

بلوچ

لغت نامه دهخدا

بلوچ

فرهنگ لغت هوشیار

بلوچ

فرهنگ فارسی معین

بلور

(دخترانه)

کریستال، نام ماده معدنی جامد و شفاف مانند شیشه، آنچه از جنس شیشه شفاف و خوب است، معرب از یونانی

فرهنگ نامهای ایرانی

بلوط

(دخترانه)

گیاهی درختی و جنگلی که میوه آن خوراکی است

فرهنگ نامهای ایرانی

بلوف

ادعای دروغین کسی برای ترساندن یا تحت تاثیر قرار دادن دیگران، نوعی بازی ورق که بازندۀ آن کسی است که بیشترین برگه را داشته باشد

فرهنگ فارسی عمید

بلخچ

زاج سیاه، قلیا که از اشنان گرفته می شود و در صابون پزی به کار می رود، اشخار، قلیا، شخیره، لخج، شخار، خشار

فرهنگ فارسی عمید

بلوچی

مربوط به بلوچ مثلاً لباس بلوچی، از مردم بلوچ، زبانی از شاخۀ زبان های هند و ایرانی که در بلوچستان رایج است

فرهنگ فارسی عمید

بلوز

نوعی پوشش جلوبستۀ پارچه ای یا بافتنی که بالاتنه را می پوشاند

فرهنگ فارسی عمید

بلوک

توده، دسته
ناحیه ای شامل چند ده، دهستان، ولایت
قطعات مکعبی سیمانی یا سنگی که در کارهای ساختمانی به کار می رود، ساختمانی شامل چندین واحد مسکونی مستقل معمولاً با یک ورودی، مجموعه ای از ساختمان ها که هیچ فاصله ای بین آن ها نیست و به وسیلۀ خیابان های مختلف شهر محصور شده اند،
در علوم سیاسی مجموعه ای از چند کشور متحد که دارای یک مرام و یک روش سیاسی باشند مثلاً بلوک شرق
تکوک، ظرفی از طلا یا نقره یا چیز دیگر که به شکل جانوران از قبیل شیر یا گاو یا مرغ درست کنند، بکوک، بلوتک، تلوک

توده، دسته
ناحیه ای شامل چند ده، دهستان، ولایت
قطعات مکعبی سیمانی یا سنگی که در کارهای ساختمانی به کار می رود، ساختمانی شامل چندین واحد مسکونی مستقل معمولاً با یک ورودی، مجموعه ای از ساختمان ها که هیچ فاصله ای بین آن ها نیست و به وسیلۀ خیابان های مختلف شهر محصور شده اند،
در علوم سیاسی مجموعه ای از چند کشور متحد که دارای یک مرام و یک روش سیاسی باشند مثلاً بلوک شرق
تَکوک، ظرفی از طلا یا نقره یا چیز دیگر که به شکل جانوران از قبیل شیر یا گاو یا مرغ درست کنند، بَکوک، بُلوتَک، تُلوک

فرهنگ فارسی عمید

بلوا

بلیه، سختی، آشوب، غوغا

فرهنگ فارسی عمید

بلوچی

(بُ / بَ)

منسوب به بلوچ. رجوع به بلوچ شود.

لغت نامه دهخدا

بلوا

سختی، آشوب، غوغا

معنی بلوچ - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما