معنی بشبه در لغت نامه دهخدا

بشبق. بمعنی بشبق است که قریه ای باشد از قرای مرو شاهجهان و بشبق معرب آنست و در این زمان بتعریب اشتهار دارد. (برهان) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از سروری). قریه ای بوده از مرو شاهجهان و بسبب معرب آنست. (انجمن آرا). دهیست از مرو بشبق معرب آن، لیکن در قاموس نیز بشبه آورده نه بشبق وظاهراً سهو کرده چه همه جا عربی می آرد نه فارسی و صاحب نصاب بشبق آورده نه بشبه. (از رشیدی). و رجوع به بشبق و مرآت البلدان ج 1 ص 212 و معجم البلدان شود، طبق کوچک. (شعوری ج 1 ورق 173)

معنی بشبه در لغت نامه دهخدا

بشمه. پوست دباغت نکرده. (رشیدی).

معنی بشبه - جستجوی لغت در جدول جو

بشبه

لغت نامه دهخدا

بشبه

لغت نامه دهخدا

اشبه

شبیه تر، مانندتر

فرهنگ فارسی عمید

بشکه

ظرف چوبی یا فلزی بزرگ استوانه ای شکم دار برای آب، شراب، نفت یا مایع دیگر

فرهنگ فارسی عمید

بوبه

هدهد، پرنده ای خاکی رنگ، کوچک تر از کبوتر با خال های زرد، سیاه و سفید که روی سرش دسته ای پر به شکل تاج یا شانه دارد، در خوش خبری به او مثل می زنند، مرغ سلیمان، شانه به سر، بوبویه، بدبدک، پوپش، پوپک، کوکله، پوپ، بوبک، شانه سر، شانه سرک، پوپو، بوبو، پوپؤک

هُدهُد، پرنده ای خاکی رنگ، کوچک تر از کبوتر با خال های زرد، سیاه و سفید که روی سرش دسته ای پَر به شکل تاج یا شانه دارد، در خوش خبری به او مثل می زنند، مُرغِ سُلِیمان، شانِه بِه سَر، بوبویِه، بَدبَدَک، پوپَش، پوپَک، کوکَلِه، پوپ، بوبَک، شانِه سَر، شانِه سَرَک، پوپو، بوبو، پوپُؤَک

فرهنگ فارسی عمید

عشبه

عشب، گیاهی با ساقۀ ضخیم زیرزمینی، میوه ای سرخ رنگ که مصرف دارویی دارد، حشیشهالمغربیه، سپارنه، سالساپرنیه

فرهنگ فارسی عمید

مشبه

آنکه یا آنچه به چیزی تشبیه شود مانند شده

فرهنگ فارسی عمید

بشره

ظاهر پوست بدن، روی پوست بدن انسان، روی، چهره

فرهنگ فارسی عمید

تشبه

شبیه شدن، خود را مانند دیگران کردن، شبیه دیگران شدن

فرهنگ فارسی عمید

بابه

(بَ)

دربندیست بروم. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

بابه

(بَ)

لایق و سزاوار. (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

بابه

از دیه های جهرود. (تاریخ قم ص 139)

لغت نامه دهخدا

بشته

(بَ تَ / تِ)

حریر منقش. (از اوبهی). رجوع به بسته در معنی حریر منقش شود، روی مردم، یقول: فلان حسن البشر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). روی آدمی. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

بشبش

(بُ بُ / بَ بَ)

برگ حنظل را گویند که خربزۀروباه باشد و در عربی علقم خوانند. (برهان) (آنندراج). برگ حنظل. (ناظم الاطباء) (دزی ج 1 ص 88) (مفردات ابن بیطار). اسم برگ حنظل است. (تحفۀ حکیم مؤمن)

لغت نامه دهخدا

بشبق

(بَ بَ)

بشبه. بشبقه. نام قریه ای است از قرای مرو شاهجان. (برهان) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج) (از معجم البلدان) (از سروری) (از مرآت البلدان ج 1 ص 213) (از اللباب ج 1 ص 126). و رجوع به شعوری ج 1 ورق 171 و بشبه شود

لغت نامه دهخدا

بابه

(اَ رَ / رِ)

بمعنی دوشک و متکا و بالش و امثال آن که با پشم پر کرده باشند. (فرهنگ شعوری ج 1 ص 189). آکنده از پشم. (ناظم الاطباء)
اسم ماهیست در تاریخ قبط جدید: و یقطف ببابه. (تذکرۀ داود ضریر انطاکی ج 1 ص 140 ذیل کلمه خرنوب)

لغت نامه دهخدا

شبشبه

(تَ نَمْ مُ)

تمام کردن چیزی را. (از منتهی الارب) : شبشب الشی ٔ شبشبه، تمام کرد آن چیز را. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تشبه

مانند شدن، شبیه گشتن

فرهنگ لغت هوشیار

بوبه

هدهد

فرهنگ لغت هوشیار

اشبه

شبیه تر

فرهنگ لغت هوشیار

بشمه

پوستی که هنوز آن را دباغت نکرده باشند

فرهنگ لغت هوشیار

بشکه

ظرف چوبین بزرگ سر بسته برای آب

فرهنگ لغت هوشیار

بشره

ظاهر پوست آدمی، روی پوست بدن انسان

فرهنگ لغت هوشیار

بشته

اسپانیولی چچم شلمک ازگیاهان چچم

فرهنگ لغت هوشیار

عشبه

ماده شتر پیر، کوتوله کوژپشت زشت نو گیاه گیاه نو رسته گونه ای گیاه از ملک که دارای ساقه زیرزمینی ضخیم و گره دار است و میوه اش به بزرگی یک گیلاس می رسد و قرمز رنگ است و 1 تا 3 دانه دارد. ریشه اش در طب عوام به عنوان معرق و مدر و تصفیه کننده خون مصرف می شود به علاوه درفع بیماری های جلدی از قبیل سودا و تفلس پوست بدن مورد مصرف دارد عشبه مغربیه صبرینه صبرینه طبی عشبه طبی. یا عشبه بری. گیاهی است علفی و پایا از تیره عشقه ها که برخی گونه هایش خشبی نیز میباشند و مخصوص نواحی گرم معتدل آسیا و آمریکاست عشبه بیابانی. یا عشبه بیابانی. عشبه بری. یا عشبه چینی. گونه ای عشبه که ریشه اش در طب عوام بهترین داروی تصفیه کننده خون و ضد نقرس و بهترین داوری بیماری سیفیلیس شناخته شده است. این گونه عشبه در ژاپن و چین می روید و در برخی کتب رویش آن را در کناره های خزر نیز ذکر کرده اند. یا عشبه خاردار. ازملک

فرهنگ لغت هوشیار