- بز
- حیوانی علفخوار از نوع گوسفند
معنی بز - جستجوی لغت در جدول جو
- بز
- پارچه یا جامۀ کتانی یا پنبه ای
- بز
- پژ، زمین پست و بلند و ناهموار، گل کهنه و نرم
- بز
- پستانداری اهلی، علف خوار و نشخوار کننده با ریش، دم کوتاه و شاخ های خمیده
بز آوردن: در قماربازی بد آوردن و باختن
بز کوهی: در علم زیست شناسی حیوانی علف خوار شبیه آهو با شاخ های بلند و ریش دراز که برای گوشتش شکار می شود، بز نر، پازن، پاژن
- بز
- آیین، روش، رسم
وزیدن، حرکت کردن باد یا نسیم، بزیدن
- بز ((بُ))
- هر یک از گونه های جانوران پستان دار نشخوارکننده از تیره گاوان که جزو دام های اهلی تربیت می شود و از گوشت و پنیر و پشم و کرک آن استفاده می کنند و به هیئت وحشی نیز به نام بز کوهی وجود دارد
- بز
- پشته بلند، تیغ کوه
- بز ((بَ))
- آیین، قاعده، طرز، روش
- بز ((بَ زّ))
- جامه کتانی یا پنبه ای
