- برز (پسرانه)
قد و قامت، نام یکی از دو برادری که به یاری اردشیر بابکان پادشاه ساسانی برخاستند و او را به خانه خودبردند
معنی برز - جستجوی لغت در جدول جو
- برز
کار، عمل، کشت، زراعت، مالۀ بنایی، مالۀ کشاورزی
- برز
قد، قامت، بالا، بلندی، برای مثال ببودند یک هفته بر برز کوه / سر هفته گشتند یکسر ستوه (فردوسی۲ - ۳/۱۴۵۳) پشته، کوه، بزرگی، شکوه، برای مثال فروکوفتند آن بتان را به گرز / نه شان رنگ ماند و نه فرّ و نه برز (عنصری - ۳۵۶) زیبایی
- برز (بَ)
زمین فراخ و خالی. (منتهی الارب).
- برز (بَ)
زراعت. (غیاث اللغات). کشت و زراعت و کشاورزی. (برهان) (انجمن آرا) (آنندراج). و آنرا ورز نیز خوانند. (انجمن آرا) : و این ناحیتی است که اندر وی کشت وبرز نیست مگر اندک. (حدود العالم) ... و با نعمت بسیار و کشت و برز. (حدود العالم). و این (ناحیت جبال) ناحیتی است بسیار کشت و برز و آبادان. (حدود العالم). منوب و بردون دو شهرکست خرم و آبادان و بانعمت بسیار و کشت و برز. (حدود العالم).
- برز (بُ)
دهی است از دهستان میمند بخش شهربابک شهرستان یزد. سکنۀ آن 622 تن است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)
- برز (بُ)
نوخاستگی. (برهان).
- برز
زراعت، کشاورزی، ارتفاع نقطه از سطح
- برز ((بَ))
کار، عمل، کشت، زراعت
- برز ((بُ))
بلندی، قد، قامت، شکوه، عظمت
- برز
انار میخوش
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(پسرانه)
فرهنگ نامهای ایرانی
بلند قامت، بلند بالا، کنایه از عظمت، پسر سهراب و نوه رستم دستان، نام پسر سهراب پسر رستم زال (نگارش کردی: بهرزو)
حائل و فاصله بین دو چیز، عالم بین دنیا و آخرت، از هنگام مرگ تا روز قیامت، کنایه از تشویش، نگرانی، سردرگمی، در علم جغرافیا قطعۀ زمین باریکی میان دو دریا که دو قطعه خشکی وسیع را به یکدیگر متصل می کند
قسمتی از شهر شامل چند خیابان و کوچه، کوی، محله، شعبه ای از شهرداری که به امور یک کوی یا محله رسیدگی می کند
