- بذ (بَذذ)
شهری مابین اران و آذربایجان. (از منتهی الارب). بابک خرم دین بزمان معتصم از اینجا خروج کرد. (از مراصد الاطلاع از یادداشت مؤلف) ، پسر، طفل. (ناظم الاطباء)
معنی بذ - جستجوی لغت در جدول جو
- بذ (بَ)
بد. رجوع به بد شود، افشاکننده راز. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، بابرکت: طعام بذر، بابرکت. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء)
- بذ (اِ)
غلبه کردن و پیشی گرفتن. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). چیره و فائق شدن. (از اقرب الموارد) ، جمع واژۀ بذور. (ناظم الاطباء). رجوع به بذور و بذیر شود
- بذ (بَذذ)
غلبه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (شرح قاموس) (از معجم متن اللغه).
- بذ
چیرگی، مانند همتا، تک
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
بنگ دانه توضیح این کلمه را بصورت بزرالبنج هم نویسند بدی اللسان: آنکه سخنان درشت و ناسزا گوید
بزله پارسی است شوخی لاغ (دار برهان قاطع: بزله) کپراس کار جامه جامه باد روزه سخن دلکش، شوخی هزل لطیفه. توضیح (بذله) در عربی بمعنی جامه باد روزه و لباس کار استعمال شده
