معنی بذ بذ (بَذذ) شهری مابین اران و آذربایجان. (از منتهی الارب). بابک خرم دین بزمان معتصم از اینجا خروج کرد. (از مراصد الاطلاع از یادداشت مؤلف) ، پسر، طفل. (ناظم الاطباء) لغت نامه دهخدا
