- بدیهی
واضح، آشکار، در فلسفه ویژگی آنچه دانستن آن محتاج تفکر نباشد
معنی بدیهی - جستجوی لغت در جدول جو
- بدیهی (بَ هی ی)
منسوب به بدیهه. ناگهانی. (ناظم الاطباء). مرتجل. (فرهنگ فارسی معین).
- بدیهی
ناگهانی، آشکار، واضح
- بدیهی ((بَ))
روشن، آشکار، آن چه که عقل برای پذیرفتنش نیاز به استدلال ندارد
- بدیهی
روشن
- بدیهی
آشکار، روشن، مبرهن، غیرقابل انکار، واضح، هویدا، مرتجل
متضاد: غیربدیهی
متضاد: غیربدیهی
- بدیهی
بوضوحٍ
- بدیهی
Axiomatic
- بدیهی
axiomatique
- بدیهی
assiomatico
- بدیهی
بدیہی
- بدیهی
аксиоматический
- بدیهی
axiomatisch
- بدیهی
аксіоматичний
- بدیهی
aksjomatyczny
- بدیهی
公理的
- بدیهی
নির্ধারিত
- بدیهی
axiomático
- بدیهی
axiomatiki
- بدیهی
aksiyomatik
- بدیهی
공리적인
- بدیهی
公理的
- بدیهی
אקסיומטי
- بدیهی
axiomático
- بدیهی
aksiomatik
- بدیهی
เกี่ยวกับอุปกรณ์
- بدیهی
axiomaatisch
- بدیهی
स्वाभाविक
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
بدون طول تفکر، سخن یا شعر گفتن، در علوم ادبی شعر و سخنی که بدون تامل گفته شود، زودانداز
خود آی آمده فرق سخن عشق و خرد خواستم از دل - گفت} آمده {دیگر بود و} ساخته {دیگر (شریف) نااندیش ناگه آی ناگه آینده زود انداز بنگرید به بداهه بدون اندیشه سخن گفتن یا شعر سرودن نیندیشیده نا اندیش
بدیهی، شهودی، بداهه سازی