Q: معنی بالش در فرهنگ گویش مازندرانی

بالش، متکا، زیرسری

Q: معنی بالش در فرهنگ فارسی عمید

کیسه ای پارچه ای که هنگام خواب زیر سر می گذارند، تا که بنشست خواجه در «بالش» / «بالش» آمد ز ناز در بالش (سنائی۱ - ۶۶۰)، تکیه گاه، مسند، رشد، نمو، به خود نازیدن، فخر کردن، تا که بنشست خواجه در بالش / بالش آمد ز ناز در «بالش» (سنائی۱ - ۶۶۰) ، در دورۀ مغول، واحد اندازه گیری وزن زر و سیم، درحدود هشت مثقال

Q: معنی بالش در لغت نامه دهخدا

صورتی دیگر از کلمه بلیش. شهری در اسپانیا بر لب دریا واز آنجا تا جزیرهالغیران یک میل فاصله است. (از الحلل السندسیه ج 1 ص 112)

Q: معنی بالش در لغت نامه دهخدا

اسم مصدر از بالیدن. (حاشیۀ برهان قاطع چ معین). اسم از بالیدگی. نمو. بالیدگی. افزایش. ترعرع. رشد. گوالیدن. بالیدن. (ناظم الاطباء). نمو کردن. (برهان قاطع) (آنندراج). نمو و افزایش نباتات و درختان. (فرهنگ شعوری ج 1 ص 129). نما. افزونی. ترقی. روئیدگی. (ناظم الاطباء) :، به مالش پدران است بالش پسران، به سر بریدن شمع است سرفرازی نار.، ابوحنیفۀ اسکافی.، از آفتاب و هوا دان که تخم یابد بالش، ز برزگر چه برآید جز آنکه تخم فشاند.، خاقانی.، بالش کودکان ز خفتن دان، بالش مرد سایۀ خفتان.، سنائی.، دگر گفت از خورشها تن چو سیرست، در آن بالش ز بالا باز زیرست.، امیرخسرو.،، رسیدن. منتهی شدن:، تا به چهل سال که بالغ شود، خرج سفرهاش مبالغ شود.، نظامی

Q: معنی بالش در فرهنگ لغت هوشیار

بالشت، تکیه که زیر سر نهند، تکیه گاه

Q: معنی بالش در فرهنگ فارسی معین

واحد مقیاس برای زر و سیم

Q: معنی بالش در فرهنگ فارسی معین

بالشت، وسیله ای به شکل کیسه چهارگوش که آن را با ماده نرمی مثل پر، پنبه، پشم شیشه یا اسفنج پر کرده و در هنگام خواب یا استراحت سر را روی آن می گذارند، متکا، مسند

Q: معنی بالش در فرهنگ واژه مترادف متضاد

بالشت، متکا، مخده، مسند، نازبالش، بالین، رشد، رویش، نمو، بالندگی، افتخار کردن، مباهات کردن

Q: معنی بالش در فرهنگ جامع تعبیر خواب

الش درخواب خادم است بیننده خواب را. اگر بیند بالشی نو فراگرفت و آن بالش سبز بود، یا شخصی به وی داد، دلیل است که او را خادم یا خدمتکاری مصلح و پارسا پیدا شود. اگر بیند بالش او کهن و چرکین و زرد وسیاه باشد، تاویلش به خلاف این است. اگربیند بالش او بدرید یا بسوخت یا از وی ضایع شد، دلیل است که خدمتکاران وی ضایع شوند یا بگریزند یا رنج و بلائی بدو رسد و به سبب آن از وی جدا شود. محمد بن سیرین، دیدن بالش در خواب بر پنج وجه است. اول: خادم، دوم: کنیزک، سوم: ریاست. چهارم: دین نیکو. پنجم: پرهیزکاری و عدل.، اگر بیند شخصی از خانه او بالش بدزدید، دلیل است که شخصی از پی زن او می گردد که او را بفریبد یا از پی کنیزک. معبران گویند دیدن بالش درخانه، دلیل است شخصی از آن خانه بمیرد. اگر مردی بیند بالش بسیار یافت، دلیل است که به قدر آن بالش ها او را خادمان و کنیزان حاصل شود. اگر بیند آتش در افتاد و بالش او بسوخت، دلیل که خادمان و کنیزان او بروند یا بگریزند.

Q: معنی بالش در فرهنگ گویش مازندرانی

بالش، متکا، زیرسری

بالش

فرهنگ فارسی عمید

بالش

لغت نامه دهخدا

بالش

لغت نامه دهخدا

بالش

لغت نامه دهخدا

بالش

فرهنگ لغت هوشیار

بالش

فرهنگ فارسی معین

بالش

فرهنگ فارسی معین

بالش

فرهنگ فارسی معین

بالش

فرهنگ واژه فارسی سره

بالش

فرهنگ واژه مترادف متضاد

بالش

فرهنگ جامع تعبیر خواب

بالش

فرهنگ گویش مازندرانی

بالا

(پسرانه)

قیافه (نگارش کردی: باا)

فرهنگ نامهای ایرانی

بالک

(پسرانه)

استخوان کتف، نام کوهی در کردستان، نام منطقه ایی در کردستان، نام قبیله ایی در کردستان، نام روستایی در کردستان (نگارش کردی: بالک)

فرهنگ نامهای ایرانی

بالشت

بالش، کیسه ای پارچه ای که هنگام خواب زیر سر می گذارند

فرهنگ فارسی عمید

بالشک

بالش کوچک، بالشچه

فرهنگ فارسی عمید

بالشک

(لِ)

بالشت که زیر سر گذارند. (برهان قاطع). وساده. متکا

لغت نامه دهخدا

بالشک

(لِ شَ)

مصغر بالش. بالش کوچک. (ناظم الاطباء). مصغر بالش باشد. (برهان قاطع) (شرفنامۀ منیری). تکیه. (آنندراج). متکا. بالشتچه. بالشجه. بالشتک

لغت نامه دهخدا

بالشت

(لَ تَ)

بالش. بالشی را گویند که در زیر سر نهند. (برهان قاطع) (هفت قلزم). تکیه که پرها در آن آکنده باشد. (آنندراج). آنچه به وقت خواب زیر سر نهند. (غیاث اللغات). بالش یا چیزی که از پر و یا پشم یا پنبه آکنده کرده زیر سر نهند. (ناظم الاطباء). وساده. متکا. بالین:
با سر بیدولتان دولت نگردد جفت اگر
از پرو بال هما سازم پر بالشت را.
سنائی.
در چشم محققان چه زیبا و چه زشت
سر منزل عاشقان چه دوزخ چه بهشت
پوشیدن بیدلان چه اطلس چه پلاس
زیر سر عاشقان چه بالشت و چه خشت.
شیخ عمادالدین (از شعوری).
صد مرغ دل به منقار از بال خود کشد پر
جایی که آن پریرو بالشت پر بدارد.
ملاطغرا (از آنندراج).
و رجوع به بالش شود.
نوعی پول در تداول مردم چین. اسکناس. پول چاو. ابن بطوطه گوید: خرید و فروش مردم چین نه بدینار و نه درهم است بلکه آنان بقطعاتی از کاغذ خرید و فروش می کنند که هر قطعۀ آن به اندازۀ کف دست چاپ شده است وهر بیست و پنج قطعه از آن بلت نامند و در حکم دینار نزد ماست، چون یکی از این کاغذها پاره شود، آنرا به دارالسکه می برند و در آنجا عوض میکنند و از این بابت اجرتی هم نمی طلبند، و چون کسی ببازار رود نمیتواند با درهم یا دینار نقره و طلا خرید و فروش کند بل باید آن را تبدیل به بالشت نماید و سپس با آن آنچه میخواهد خریداری کند. (از سفرنامۀ ابن بطوطه).

بالش. بالشی را گویند که در زیر سر نهند. (برهان قاطع) (هفت قلزم). تکیه که پرها در آن آکنده باشد. (آنندراج). آنچه به وقت خواب زیر سر نهند. (غیاث اللغات). بالش یا چیزی که از پر و یا پشم یا پنبه آکنده کرده زیر سر نهند. (ناظم الاطباء). وساده. متکا. بالین:
با سر بیدولتان دولت نگردد جفت اگر
از پرو بال هما سازم پر بالشت را.
سنائی.
در چشم محققان چه زیبا و چه زشت
سر منزل عاشقان چه دوزخ چه بهشت
پوشیدن بیدلان چه اطلس چه پلاس
زیر سر عاشقان چه بالشت و چه خشت.
شیخ عمادالدین (از شعوری).
صد مرغ دل به منقار از بال خود کشد پر
جایی که آن پریرو بالشت پر بدارد.
ملاطغرا (از آنندراج).
و رجوع به بالش شود.
نوعی پول در تداول مردم چین. اسکناس. پول چاو. ابن بطوطه گوید: خرید و فروش مردم چین نه بدینار و نه درهم است بلکه آنان بقطعاتی از کاغذ خرید و فروش می کنند که هر قطعۀ آن به اندازۀ کف دست چاپ شده است وهر بیست و پنج قطعه از آن بلِت نامند و در حکم دینار نزد ماست، چون یکی از این کاغذها پاره شود، آنرا به دارالسکه می برند و در آنجا عوض میکنند و از این بابت اجرتی هم نمی طلبند، و چون کسی ببازار رود نمیتواند با درهم یا دینار نقره و طلا خرید و فروش کند بل باید آن را تبدیل به بالشت نماید و سپس با آن آنچه میخواهد خریداری کند. (از سفرنامۀ ابن بطوطه).

لغت نامه دهخدا