معنی بادپیما در فرهنگ فارسی عمید

اسب، استر یا شتر تندرو، تیزرفتار، بادپا، بیکاره، مفلس، دروغ گو، یاوه سرا، یکی باد پیمای کم زن بُوَد / که از کینه با خویش دشمن بُوَد (لبیبی - شاعران بی دیوان - ۴۸۱)

معنی بادپیما در لغت نامه دهخدا

بادپیمای. مردم مفلس لاابالی بی فایده گوی و بی ماحصل و دروغ گوی را گویند. (برهان) (آنندراج). بیحاصل. بیفایده. (شرفنامۀ منیری) (فرهنگ سروری). آنکه کار بیهوده کند. آنکه عملی عبث کند. بادسنج. باددرکف. (آنندراج) (مجموعۀ مترادفات ص 74). رجوع به بادسنج و باددرکف شود:، یکی بادپیمای کم زن بود، که از کینه با خویش دشمن بود.، لبیبی.، خاک پاشان دیگرند و بادپیمایان دگر، کی توان مر ساسیان را زاهل ساسان داشتن ؟، سنایی.، بادپیمای تر از من نبود در ره عشق، گر پی دیدۀ خود سرمه کنم خاک درش.، سنایی.، شرم بادت چو کلک بی باکی، آب ساقی و بادپیمائی.، سیدحسن غزنوی.، زین چاره گران بادپیمای، در کار فلک که را رسد پای ؟، (منسوب به نظامی).، ببوی زلف تو با باد عیشها دارم، اگرچه عیب کنندم که بادپیمائیست.، سعدی (بدایع).، بلبل بیدل نوائی میزند، بادپیمائی هوائی میزند.، سعدی (طیبات).، رجوع به باد شود.

معنی بادپیما در فرهنگ فارسی معین

محروم، بی بهره، آن که کار بیهوده می کند

معنی بادپیما - جستجوی لغت در جدول جو

بادپیما

فرهنگ فارسی عمید

بادپیما

لغت نامه دهخدا

بادپیما

فرهنگ فارسی معین

بادپیچ

تاب، ریسمانی که از جایی آویزان می کردند و در آن می نشستند تا به جلو و عقب حرکت کنند، نرموره، گواچو، بازام، آورک، پالوازه، سابود، اورک، بازپیچ برای مثال ز تاک خوشه فروهشته وز باد نوان / چو زنگی شده بر بادپیچ بازیگر (ابوالمثل بخارایی- صحاح الفرس - بادپیچ)

تاب، ریسمانی که از جایی آویزان می کردند و در آن می نشستند تا به جلو و عقب حرکت کنند، نَرمورِه، گُواچو، بازام، آوَرَک، پالوازِه، سابود، اَورَک، بازپیچ برای مِثال ز تاک خوشه فروهشته وز باد نوان / چو زنگی شده بر بادپیچ بازیگر (ابوالمثل بخارایی- صحاح الفرس - بادپیچ)

فرهنگ فارسی عمید