- امالح (اَ لِ)
جمع واژۀ املح. (معجم البلدان). رجوع به املح شود
معنی امالح - جستجوی لغت در جدول جو
- امالح (اَ لِ)
نام جایی است. (از معجم البلدان)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
در اصطلاح میل دادن فتحه به کسره به طوری که «الف» صورت «ی» پیدا کند، مثل کتیب (امالۀ کتاب)، رکیب (امالۀ رکاب) و سلیح (امالۀ سلاح)، در پزشکی داخل کردن داروی مایع به وسیلۀ آلت مخصوص در رودۀ بزرگ از راه مقعد، میل دادن، برگردانیدن، مایل گردانیدن، خم دادن
برگردانیدن. خم دادن. (منتهی الارب). میل دادن و برگردانیدن. (غیاث اللغات) (ناظم الاطباء) (آنندراج). رجوع به امالهشود.
مال دادن. (از اقرب الموارد). به این معنی واوی است و از ’مول’ می آید.
مال دادن. (از اقرب الموارد). به این معنی واوی است و از ’مول’ می آید.
(لِ)
لغت نامه دهخدا
آب شور، لغت غیرفصیح است. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). آب شور، و اندک بکار رود. (از اقرب الموارد) ، نبت مالح، شورگیاه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، شور و نمکین. (غیاث) (آنندراج) (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ، نمک سود: سمک مالح، ماهی شور. ماهی نمک سود. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
(نَ حَ گُ)
لغت نامه دهخدا
با هم آشتی کردن و نیکوئی نمودن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). اصّلاح. اصتلاح (اصطلاح). تصالح. خلاف تخاصم و اختصام. (قطر المحیط). و رجوع به اصلاح و اصتلاح (اصطلاح) و تصالح شود
(اِ)
لغت نامه دهخدا
به آب شور فرود آمدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، سیاه و سپید شدن گوسفند. (تاج المصادر بیهقی) ، کبود و سبزرنگ گردیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)
(اُ مَ لِ)
لغت نامه دهخدا
مصغر املح. (از معجم البلدان).
- ما امیلحه، چه شور گردانیده است آنرا، و فعل مصغر منحصر است به ما امیلحه و ما احیسنه (و ما احیلاه) و در سایر افعال نیامده. (ناظم الاطباء). و رجوع به املاح شود.
- ما امیلحه، چه شور گردانیده است آنرا، و فعل مصغر منحصر است به ما امیلحه و ما احیسنه (و ما احیلاه) و در سایر افعال نیامده. (ناظم الاطباء). و رجوع به املاح شود.
(اَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ املاء است و در اصطلاح کتابی را گویند که استاد تقریر کند و شاگردان بنویسند. عالمان و استادان قدیم در محل درس جلوس میکردند و شاگردان در اطراف آنان با قلم و کاغذ می نشستند و آنچه را استادان تقریر میکردند می نوشتند و حاصل این نوشته ها را امالی می گفته اند و این شیوۀ فقیهان و محدثان و دیگر اهل ادب و علم بوده است. (از کشف الظنون ج 1). به این ترتیب کتابهای بسیاری تألیف شده است از آنهاست: امالی ابن درید. امالی ابن حاجب. امالی ابن حجر. امالی ابن الشجری. امالی ابن عساکر. برای اطلاع از همه این کتابها رجوع به کشف الظنون ج 1 و ایضاح المکنون و لغات تاریخیه و جغرافیۀ ترکی ج 1 شود
جمع ملح، نمک ها، جمع ملیح، نمکین ها با نمک ها شور کردن: شوراندن، شورشدن، با نمکی بانمک شدن جمع ملح نمکها. نمکها، ج ملح
تزریق، تنقیه، حقنه، روبش
سست، لق