معنی الباق در لغت نامه دهخدا

نام جامه ای معروف و بزبان (کذا) نیک را بدان تشبیه کرده اند و در فرهنگ علمی گفته است جامه یا کسوتی است معروف و تحقیق آنست که پاره ای جامه است که کنارۀ پشواز وصل میکنند و پس پشت افتاده میباشد هنگام سرما یا گره بندهای او را بر ناصیه می بندند تا در گوش سرما نمیرسد و این جامه برای ته زره پوشیدن خوبست. (مؤیدالفضلا). آنندراج عین این شرح را آورده ولی بجای بزبان نویسد: زنان نیک را بدان تشبیه کرده اند. جامه ای معروف. (شرفنامۀ منیری). در هفت قلزم این کلمه را بفتح اول ضبط کرده و نویسد: نان تنک را بدان تشبیه کرده اند. و رجوع به الباغ شود

معنی الباق - جستجوی لغت در جدول جو

الباق(اُ)

لغت نامه دهخدا

الباق

فرهنگ لغت هوشیار

الصاق

چسباندن، وصل کردن و پیوند کردن دو چیز به وسیلۀ ماده ای چسبناک، نسبت دادن اتهامی به کسی، خود را به کسی علاقمند یا وابسته نشان دادن

فرهنگ فارسی عمید

الباد

پنبه زن، آنکه پنبه را با کمان می زند تا از هم باز شود، ندّاف، پنبه بز، حلّاج، پنبه وز

فرهنگ فارسی عمید

الحاق

رسیدن و پیوستن به کسی، به هم رسانیدن و پیوند دادن، پیوستگی

فرهنگ فارسی عمید

الباء

لبیب ها، صاحبان خرد، مردمان عاقل، جمع واژۀ لبیب، خردمندان، ذوی الالباب، اهل عقول، اولوالالباب، ذوی العقول، اهل خرد

فرهنگ فارسی عمید

الباب

لباب ها، برگزیده و خالص از هر چیز، لب ها، مغزهای چیزی، عقل ها، جمع واژۀ لباب

فرهنگ فارسی عمید

اطباق

پوشاندن، تا کردن، بر هم نهادن، اجماع کردن بر کاری، گرد آمدن و هم رای شدن گروهی برای کاری

فرهنگ فارسی عمید

اطباق

طبق ها، پوشش ها، جمع واژۀ طبق

فرهنگ فارسی عمید

ارباق

(اَ)

جمع واژۀ ربقه. رجوع به ربقه شود

لغت نامه دهخدا

آلباق

درۀ آلباق نام دره ای است که خط سرحدی ایران و ترکیه از مشرق آن بامتداد رشتۀ جبال کشیده میشود، میان گردنۀ کیکان و قلۀ هراویل

لغت نامه دهخدا

انباق

(اَمْ)

دیوث. (ناظم الاطباء). سر دیوثان. رئیس دیوثان. (فرهنگ شعوری ج 1 ورق 113 الف) :
همیشه دست بخیر باشدت بوفاق
بکارساز مجردان شوی انباق (کذا).
عبید زاکانی (از فرهنگ شعوری ج 1 ورق 113 الف)

لغت نامه دهخدا

انباق

(اَمْ)

دهی است از بخش مرکزی شهرستان اهر با 384 تن سکنه. آب آن از چشمه و محصول آن غلات و حبوب است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

انباق

(اِ)

سست تیز دادن. (منتهی الارب) (آنندراج) : انبق انباقاً، سست تیز داد. (ناظم الاطباء). باد رها کردن از دبر. باد بی آواز کردن. (یادداشت مؤلف) ، انبتلت الفسیله،جدا و مستغنی گردید نهال از اصل درخت. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). انقطاع. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا