معنی افتر در لغت نامه دهخدا

قصبه ایست از دهستان افتر و پشت کوه از بخش فیروزکوه از شهرستان دماوند. این قصبه در کوهستان قرار دارد و آب و هوای معتدل و 1130 تن سکنه دارد. آب آنجا از دو رشته قنات تأمین میشود و محصول آن غلات، گردو و میوه و شغل اهالی زراعت، مکاری، گله داری و گلیم، جوال، جاجیم و خرسک بافی است. ثلث سکنه زمستان به مازندران می روند. مزارع گورسفید، زیرگردنه، بشم، نصف مزرعۀ کلارخان جزء این دهست. در کوههای آن کتیرا وجود دارد. اکثر مردان ده دارای سواد قدیمی اند و به شاهنامه علاقمند و بیشتر آنرا از بر دارند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)، جعل کردن نوشته: افتعل الخط، زوره. یقال: ’هذا کتاب مفتعل’، ای مختلق مصنوع. (از اقرب الموارد)، جعل حدیث کردن. افتعل الحدیث، اخترقه. (از اقرب الموارد)، بداهه و بدون سابقه قصیده ای سرودن. (از اقرب الموارد)، یکی از بابهای ثلاثی مزید که دو حرف زائد دارد

معنی افتر در فرهنگ گویش مازندرانی

نام روستایی در میانه ی مازندران و سمنان در سمت جنوب شرقی

معنی افتر - جستجوی لغت در جدول جو

افتر

لغت نامه دهخدا

افتر

فرهنگ گویش مازندرانی

اختر

(دخترانه)

ستاره، بخت، طالع، علم، درفش، گلی به رنگهای سرخ صورتی، نارنجی و زرد که ریز است و به شکل خوشه روی گیاه می شکفد

فرهنگ نامهای ایرانی

افسر

(دخترانه)

کلاه پادشاهی، تاج

فرهنگ نامهای ایرانی

استر

(دخترانه)

ستاره، همسر یهودی خشایارشا پادشاه هخامنشی و برادرزاده مردخای

فرهنگ نامهای ایرانی

اشتر

کسی که پلک چشمش به طور مادرزاد یا در اثر زخم و جراحت دریده یا برگشته باشد، کفته پلک، در علوم ادبی در علم عروض فاعلن که از افتادن حرف اول و پنجم مفاعیلن باقی می ماند

فرهنگ فارسی عمید

ابتر

ناتمام، ناقص
در علوم ادبی بتر
بی فرزند
دم بریده، ویژگی جانوری که دمش را بریده باشند، بریده دم، کلته، بکنک

فرهنگ فارسی عمید

انتر

بوزینه، نوعی میمون کوچک دم دار با ران های بی مو و سرخ رنگ که در آسیا و افریقا زیست می کند، بوزنه، بوزنینه، پوزینه، پهنانه، مهنانه، کبی، کپی، گپی، قرد

فرهنگ فارسی عمید

استر

ماده ای چرب که از ترکیب یک الکل و یک اسید آلی به دست می آید و در ساختن مواد منفجره و خوش بو کردن بعضی مواد به کار می رود

فرهنگ فارسی عمید

فاتر

سست، ضعیف، نیم گرم، ولرم

فرهنگ فارسی عمید

اشتر

شتر، پستانداری نشخوار کننده و حلال گوشت با گردن دراز و پای بلند و یک یا دو کوهان بر پشت، جمل، ناقه، هیون، بعیر، خالۀ گردن دراز، ابل

فرهنگ فارسی عمید

افترا

تهمت زدن، به دروغ نسبت خیانت یا گناه به کسی دادن

فرهنگ فارسی عمید

کافتر

(فَ)

دهی است از دهستان خنگشت بخش مرکزی آباده واقع در 57 هزارگزی جنوب خاور اقلید و جنوب دریاچۀ کافتر دامنه ای، سردسیری و مالاریائی است. آبش از چشمه و قنات تأمین میشود. محصول آن غلات، حبوبات، تریاک و شغل مردم آن زراعت و قالی باقی است و راه فرعی دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7) (فرهنگ آبادیهای ایران). شش فرسخی مشرق آسپاس است. (فارسنامۀ ناصری ج 2 ص 220)

لغت نامه دهخدا

خافتر

(تَ)

دهی است از دهستان گوکان، بخش خفر، شهرستان جهرم. واقع در 20 هزارگزی جنوب خاور باب انار و 6 هزارگزی جنوب راه فرعی خفر به گوکان. ناحیه ای است کوهستانی و گرمسیری و مالاریائی دارای 177 تن سکنه که مذهبشان شیعه و زبانشان فارسی است. آب آنجا از چشمه و محصولات آن غلات و خرما و مرکبات است. شغل اهالی زراعت و باغ داری و راه مالرو میباشد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7). قریه ای است در چهار فرسنگ و نیم میانه جنوب و مشرق شهر خفر. (فارسنامه)

لغت نامه دهخدا

افترا

(اِ تِ)

مأخوذ از تازی، نسبت دروغ و کذب بکسی. تهمت و اسناد خیانت. هر چیز ناحق و برخلاف واقع. (ناظم الاطباء). همان افتراء عربی است که در کتابت و تلفظ فارسی همزۀ آن ساقط شده است. بهتان. (غیاث اللغات). تهمت. بهتان، پشیزه را میان دو پشیزه اش برآوردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

دفتر

نامه های فراهم آورده

معنی افتر - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما