معنی افترا
- افترا (اِ تِ)
- مأخوذ از تازی، نسبت دروغ و کذب بکسی. تهمت و اسناد خیانت. هر چیز ناحق و برخلاف واقع. (ناظم الاطباء). همان افتراء عربی است که در کتابت و تلفظ فارسی همزۀ آن ساقط شده است. بهتان. (غیاث اللغات). تهمت. بهتان، پشیزه را میان دو پشیزه اش برآوردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)