- اظماء (هَِ)
تشنه گردانیدن. (تاج المصادر بیهقی). تشنه کردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). گرفتار تشنگی کردن کسی. تظمئه. (از اقرب الموارد) (متن اللغه).
معنی اظماء - جستجوی لغت در جدول جو
- اظماء (اَ مَءْ)
مؤنث: ظمیاء. کم گوشت. و منه قولهم رمح اظماء و شفه ظمیاء. (از متن اللغه).
- اظماء (اَ)
جمع واژۀ ظم ء، آرزومندی.
- اظماء
تشنه کردن لاغر کردن
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ کمی ّ. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). جمع واژۀ کمی. دلاوران. مردان باسلاح. (یادداشت مؤلف). رجوع به کمی شود
(اِ تِ)
لغت نامه دهخدا
نابینا گردانیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). کور کردن. (آنندراج) (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی). کور ساختن کسی را. (از اقرب الموارد). و منه الحدیث: حبک الشی ٔ یعمی و یصم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، یعنی حب تو چیزی را کور و کر می گرداند ترا. (آنندراج). و بیت زیر در این معنی است:
و عین الرضا عن کل عیب کلیله
کما ان عین السخط تبدی المساویا.
(از منتهی الارب).
والحدیث ذووجهین. (منتهی الارب).
و عین الرضا عن کل عیب کلیله
کما ان عین السخط تبدی المساویا.
(از منتهی الارب).
والحدیث ذووجهین. (منتهی الارب).
(اَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ اعمی ̍، بمعنی نابینا. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). جمع واژۀ اعمی ̍، بمعنی نابینا. عمی. عمیان. عماه. (از اقرب الموارد). و رجوع به کلمه های مذکور شود.
(اَ)
لغت نامه دهخدا
ارض ارماء، زمینی که در آن نه بیخ درخت مانده باشد نه شاخ آن، وآنرا ارض مأرومه نیز گویند. خالی و تهی و ویران
(نِ خوَهْ / خُهْ)
لغت نامه دهخدا
رسانیدن تیر صید را و کشتن معاینه. (منتهی الارب). رسانیدن تیر صید را و کشتن آن. (آنندراج). رسانیدن تیر را بصید و آنرا معاینه کشتن، یقال: رمی الصید فأصماه. (ناظم الاطباء). اصماء شکارچی شکار را، تیر انداختن بسوی آن و کشتن آنرا جابجا در حالی که می بیند آنرا. (از قطر المحیط). بچشم دیدار صید را بکشتن. (تاج المصادر بیهقی). بچشم دیدن کشتن صید را. (زوزنی).
(اُ)
لغت نامه دهخدا
موضعی است بین خیبرو دیار طیی و غدیر مطرق آنجاست. (معجم البلدان) ، آفتی است که به خرمابن عارض شود. (منتهی الارب)
(اَ حِمْ ما)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ حمیم. خویشاوندان. اقرباء. کسان، جمع واژۀ حمل. بارهای سر وپشت: ثقل آن احمال و حمل آن اثقال از پشت بینداخت. (ترجمه تاریخ یمینی). جمله بر پشت رحال و احمال نقل کرد. (ترجمه تاریخ یمینی) ، جمع واژۀ حمل. برگان. برگان چندماهه و برگان به سال دوم درآمده
(اَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ حمو و حما و حم، بمعنی پدرشوی، احمال مراءه یا ناقه، فرود آمدن شیر زن یا شتر ماده بی حمل و بارداری و آبستنی
(اَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ غمی، بمعنی بیهوش و آسمان خانه و آنچه بالای آسمان خانه باشد از چوب وخاک و جز آن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). اغمیه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)
(اِ)
لغت نامه دهخدا
سماروغ ناک شدن زمین. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). بسیار سماروغ گشتن زمین. (تاج المصادر بیهقی) (دهار). رجوع به سماروغ شود.
(اَظْ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ ظاء، از حروف تهجی بر تذکیر و جمع واژۀ آن بر تأنیث ظاآت است. (از ذیل اقرب الموارد). رجوع به ظاء شود
(قُ نُ / نِ / نَ)
لغت نامه دهخدا
سخت زدن کسی را. (منتهی الارب). نیمه جان گذاشتن کسی را. بر باقی جان گذاشتن کسی را. (منتهی الارب). بر باقی جان گذاشتن نیم مرده ای را
افزون کردن، گوالیدن، نمو کردن، سخن چینی، جمع نم، سخن چینان، فاش کردن سخن بطرز سخن چینی، نمو دادن، گوالانیدن، بالیدگی، سخنی را فاش کردن
حالت بیهوشی، بیهوشی، بیهوشاندن، لاپوشانی بیهوش شدن، بیهوش کردن، بیهوشی: (مریض بحال اغماء افتاده است)
کنایه و اشاره، پر خیده نمار، لتره (سخن رمز)، گواژه (کنایه)، پیچه، نمار کردن اشاره کردن، اشاره کنایه رمز، تعریض خطاب بی اشارت و عبارت
