معنی اشپیگل - جستجوی لغت در جدول جو

اشپیگل(اِ گِ)

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

دشپیل

دشپل، غدۀ سفت و سختی که زیر پوست بدن پیدا می شود

فرهنگ فارسی عمید

اشقیل

پیاز دشتی، گیاه علفی پایا با پیاز بزرگ و گل های کوچک و خوشه ای به رنگ سفید یا سفید مایل به خاکستری و برگ های دراز و نوک تیز که پیاز آن کاربرد دارویی دارد، پیاز موش، عنصل، اسقیل

فرهنگ فارسی عمید

شپیل

پایه، مرتبه، منزلت، سوت، صدایی که با گذاشتن دو سرانگشت میان لب ها از دهان برمی آورند، سافوت، صفیر، شپل، شپلت، سپیل

فرهنگ فارسی عمید

اشپل

اشبل، تخم ماهی که پس از صید کردن از شکم آن بیرون می آورند و مصرف خوراکی دارد

فرهنگ فارسی عمید

اشکیل

مکر، حیله، فریب، حقّه، دلام، گول، خدعه، تزویر، نارو، ستاوه، چاره، خاتوله، گربه شانی، دغلی، روغان، شید، غدر، دستان، کلک، ریو، کید، قلّاشی، ترفند، شکیل، تنبل، نیرنگ، دویل، احتیال، ترب

مَکر، حیلِه، فَریب، حُقِّه، دِلام، گول، خُدعِه، تَزویر، نارُو، سَتاوِه، چارِه، خاتولِه، گُربِه شانِی، دَغَلی، رَوَغان، شَید، غَدر، دَستان، کَلَک، ریوْ، کَید، قَلّاشی، تَرفَند، شِکیل، تُنبُل، نِیرَنگ، دُویل، اِحتیال، تَرب

فرهنگ فارسی عمید

نشپیل

چنگک، قلاب، چنگک ماهی گیریبرای مثال ز تیر و نیزۀ او دشمنان هراسانند / چو اهرمن ز شهاب و چو ماهی از نشپیل برای مثال (عبدالواسع جبلی - ۲۴۸)

فرهنگ فارسی عمید

دشپیل
(دُ)

دشبل. دشپل. دژپیه. غده. (از برهان) (از آنندراج). رجوع به دشبل شود

لغت نامه دهخدا

اپیگن
(اِ گُ)

نامی است که بجانشینان اسکندر کبیر داده شده است

لغت نامه دهخدا

اشبیل
(اِ)

بلغت گیلانی نوعی از بطارخ است. (تحفۀ حکیم مؤمن). اشپل. اشبل. تخم ماهی

لغت نامه دهخدا

اسپیل
(اَ)

دزد اسپ بود که بغیر از اسپ دزدیدن دیگر کارش نبود. (لغت فرس چ تهران). شخصی را گویند که پیوسته اسب دزدد و سوای اسب دزدی کار دیگر نکند. (برهان). دزد اسب که به غیر اسب ندزدد. (رشیدی). رجوع به اسپیک شود

لغت نامه دهخدا

اشلگل
(اِ لِ گِ)

اوگوست (1767- 1845 میلادی). شاعر آلمانی و برادرزادۀ ایلیا اشلگل که در هانور متولد شد. خدمات بسیار به فرهنگ و ادبیات آلمان کرد و مخصوصاً مهارت کاملی در شیوۀ انتقاد ادبی داشت. در اواخر به تعلم زبان باستانی هند پرداخت و رامایانا و هید و پادسه از منظومه های بسیار کهن سال آن کشور را به زبان آلمانی ترجمه کرد. اشعار و آثار ادبیش بسیار مقبول و مرغوب واقع شد. با گوته و شیللر و مادام د استال از مشاهیر و بزرگان ادب روابط و مناسبات دوستانه ای داشت
اوگوست (1767- 1845 میلادی). شاعر آلمانی و برادرزادۀ ایلیا اشلگل که در هانور متولد شد. خدمات بسیار به فرهنگ و ادبیات آلمان کرد و مخصوصاً مهارت کاملی در شیوۀ انتقاد ادبی داشت. در اواخر به تعلم زبان باستانی هند پرداخت و رامایانا و هید و پادسه از منظومه های بسیار کهن سال آن کشور را به زبان آلمانی ترجمه کرد. اشعار و آثار ادبیش بسیار مقبول و مرغوب واقع شد. با گوته و شیللر و مادام دُ استال از مشاهیر و بزرگان ادب روابط و مناسبات دوستانه ای داشت

لغت نامه دهخدا

اشقیل
(اِ)

عنصل. پیاز عنصل. اسقیل. بصل الفار. پیازموش. پیاموش. اسقال. عنصلا. بصیله. پیاز دشتی. (دزی ج 1 ص 25)

لغت نامه دهخدا

اشتیال
(وَ)

تعرض کردن و دشنام دادن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

اسپینل
(اِ نِ)

ویسنت. یکی از شعرا و داستان نویسان مشهور اسپانیا و از دوستان سروانتس معروف. مولد او 1551 م. در شهر رنده از مضافات غرناطه و وفات در سنۀ 1624. او راست: زندگی دن مارکس دابرگن که سرمشق ژیل بلاس (قهرمان داستان لوساژ نویسندۀ فرانسوی) گردید
ویسنت. یکی از شعرا و داستان نویسان مشهور اسپانیا و از دوستان سروانتس معروف. مولد او 1551 م. در شهر رنده از مضافات غرناطه و وفات در سنۀ 1624. او راست: زندگی دُن مارکس دُابرگن که سرمشق ژیل بلاس (قهرمان داستان لوساژ نویسندۀ فرانسوی) گردید

لغت نامه دهخدا

اشپیل
(اِ)

بلغت اهالی گیل تخم ماهی است، چون آنرا از شکم ماهی برآرند و گیلانیان همگی برغبت از آن خورش کنند. (انجمن آرای ناصری). اشبل. اشپل. اشبیل

لغت نامه دهخدا

نشپیل
(نِ)

شست ماهی باشد یعنی دام. (فرهنگ اسدی). مطلق قلاب را گویند عموماً و قلاب و شست ماهی گیری را خوانند خصوصاً. (جهانگیری) (انجمن آرا) (از آنندراج). شست ماهی. (اوبهی). قلابی که بر سر رشته ای ابریشمی یا از موی اسب کنند و بدان گوشت یا خوردنی دیگر پیوندند و در آب افکنند صید ماهی را. (یادداشت مؤلف). شست و دام و قلاب ماهی گیری. (ناظم الاطباء) :
رسیده آفت نشپیل او به هر کامی
نهاده کشتۀ آسیب او به هر مشهد.
منجیک (از لغت فرس اسدی).
اینها که دست خویش جو نشپیل کرده اند
اندر میان خلق مزکی و داورند.
کسائی.
کرده ز بهر ستم و جور و جنگ
چنگ چو نشپیل و چو شمشیر ناب.
ناصرخسرو (دیوان چ تقوی ص 38).
مگزین چیز بر سخا که ثنا
ماهی است و سخا بر او نشپیل.
ناصرخسرو (دیوان، ایضاً ص 242).
هر یکی از بهر صید این ضعفا را
تیز چو نشپیل کرده اند انامل.
ناصرخسرو (دیوان، ایضاً ص 244).
او بدان هر دو همی گیرد دلهای علیل
مردمان ماهی گیرند به نشبیل و به دام
دل همی گیرد آن ماه به دام و نشبیل.
لامعی.
ز تیر و نیزۀ او دشمنان گریزانند
چو اهرمن ز شهاب و چو ماهی از نشپیل.
عبدالواسع.
، آلتی باشد مانند قلاب که با آن خرما از درخت فرومی آورند. (برهان قاطع) (فرهنگ خطی نقل از تحفه) (رشیدی از تحفه) (فرهنگ میرزا ابراهیم). آلتی که بدان خرما گیرند از درخت خرما چون قلاب بود. (اوبهی). قلاب مانندی که بدان خوشۀ میوه را از درخت فروآورند، هر قلابی که بدان چیزی آویزند. (ناظم الاطباء)
شست ماهی باشد یعنی دام. (فرهنگ اسدی). مطلق قلاب را گویند عموماً و قلاب و شست ماهی گیری را خوانند خصوصاً. (جهانگیری) (انجمن آرا) (از آنندراج). شست ماهی. (اوبهی). قلابی که بر سر رشته ای ابریشمی یا از موی اسب کنند و بدان گوشت یا خوردنی دیگر پیوندند و در آب افکنند صید ماهی را. (یادداشت مؤلف). شست و دام و قلاب ماهی گیری. (ناظم الاطباء) :
رسیده آفت نشپیل او به هر کامی
نهاده کشتۀ آسیب او به هر مشهد.
منجیک (از لغت فرس اسدی).
اینها که دست خویش جو نشپیل کرده اند
اندر میان خلق مزکی و داورند.
کسائی.
کرده ز بهر ستم و جور و جنگ
چنگ چو نشپیل و چو شمشیر ناب.
ناصرخسرو (دیوان چ تقوی ص 38).
مگزین چیز بر سخا که ثنا
ماهی است و سخا بر او نشپیل.
ناصرخسرو (دیوان، ایضاً ص 242).
هر یکی از بهر صید این ضعفا را
تیز چو نشپیل کرده اند انامل.
ناصرخسرو (دیوان، ایضاً ص 244).
او بدان هر دو همی گیرد دلهای علیل
مردمان ماهی گیرند به نشبیل و به دام
دل همی گیرد آن ماه به دام و نشبیل.
لامعی.
ز تیر و نیزۀ او دشمنان گریزانند
چو اهرمن ز شهاب و چو ماهی از نشپیل.
عبدالواسع.
، آلتی باشد مانند قلاب که با آن خرما از درخت فرومی آورند. (برهان قاطع) (فرهنگ خطی نقل از تحفه) (رشیدی از تحفه) (فرهنگ میرزا ابراهیم). آلتی که بدان خرما گیرند از درخت خرما چون قلاب بود. (اوبهی). قلاب مانندی که بدان خوشۀ میوه را از درخت فروآورند، هر قلابی که بدان چیزی آویزند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

اشپل

اشبل. اشپون سرب باریکی که میان هر دو سطر نهند تا فاصله مطلوب پیدا شود، واحد طول سطر

فرهنگ لغت هوشیار

تصویر دشپیل

دشپیل

غده دژپیه

فرهنگ لغت هوشیار

نشپیل

قلاب (عموما)، آهن پاره ای که بر سر موی اسب یا طنابی بندند و بدان ماهی گیرند شست ماهی گیری: هر یکی از بهر صید این ضعفا را تیز چو نشپیل کرده اند انامل. (ناصر خسرو. 244)، آلتی مانند قلاب که بوسیله آن خرما را از درخت فرود آورند

فرهنگ لغت هوشیار

تصویر اشقیل

اشقیل

یونانی تازی گشته پیاز موش پیاز دشتی

فرهنگ لغت هوشیار

تصویر اشپیل

اشپیل

تخم ماهی خاویار

فرهنگ لغت هوشیار

تصویر شپیل

شپیل

آوازی باشد که کبوتربازان از دهان بر آورند شافوت

فرهنگ لغت هوشیار

تصویر اشتیال

اشتیال

پرخاشیدن (پرخاش تعرض) آفندیدن (آفند تعرض)، دشنام دادن

فرهنگ لغت هوشیار

تصویر اشپغول

اشپغول

اسفرزه

فرهنگ لغت هوشیار

تصویر شپیل

شپیل
((ش))

سوت، سوتی که با دهان زنند

فرهنگ فارسی معین

تصویر دشپیل

دشپیل
((دُ))

دشپل، غده، دژپیه

فرهنگ فارسی معین

تصویر نشپیل

نشپیل
((نَ یا نِ))

دام، چنگک، قلاب، قلاب ماهی گیری

فرهنگ فارسی معین

تصویر اشکیل

اشکیل
((اِ کِ))

اشکال، پای بند ستور

فرهنگ فارسی معین

تصویر اشپیل

اشپیل
((اِ پِ))

تخم ماهی

فرهنگ فارسی معین

دشپیل

دژپیه، غده، گره

فرهنگ واژه مترادف متضاد

اشپیش

شپش

فرهنگ گویش مازندرانی

اشپیج

شپش

فرهنگ گویش مازندرانی

اشپیشو

اسپیجن

فرهنگ گویش مازندرانی

اپیل

درخوٰاست، استیناف

دیکشنری اردو به فارسی