معنی استسقاء در لغت نامه دهخدا

آب خواستن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی) (مجمل اللغه). طلب آب کردن:، به پیش فیض تو زآن آمدم به استسقاء، که وارهانی از این خشکسال تیمارم.، خاقانی.، مگر که جانم از این خشکسال صرف زمان، گریخت در کنف او بوجه استسقا.، خاقانی.،، چشم برداشتن تا در چیزی نگرد. (منتهی الارب)، پیش چشم کردن ستور و مال کسی را، چیز شریف و کامل خواستن. (منتهی الارب)، دیدن، نیک نگریستن. چیزی را نیکو مشاهده کردن، استشراف حق کسی، ستم کردن بر وی. (منتهی الارب)

معنی استسقاء در فرهنگ لغت هوشیار

آب خواستن، باران خواستن، خشکامار: از بیماریهایست که بیمار از تشنگی نمی رهد (لغت فرس) باران خواستن، آب خواستن، نام مرضی که بیمار آب بسیار خواهد حبن. یا استسقاء بطن. مرضی که موجب شود آب در انساج شکم جمع شود استسقاء بطنی

معنی استسقاء در فرهنگ فارسی معین

طلب آب یا باران کردن، نوعی بیماری که بیمار عطش زیاد دارد و آب بسیار می خواهد

معنی استسقاء - جستجوی لغت در جدول جو

استسقاء(لُ)

لغت نامه دهخدا

استسقاء

فرهنگ لغت هوشیار

استسقاء((اِ تِ))

فرهنگ فارسی معین

استسقا

جمع شدن مایعات در حفره های بدن که از علائم بیماری قلبی یا کبدی است، آب خواستن، طلب آب کردن، طلب باران از خداوند، هرگاه که نزول باران به تاخیر می افتد

فرهنگ فارسی عمید

استقاء

(مَ اَ)

آب برکشیدن. (زوزنی). آب کشیدن. آب در مشک کشیدن. (تاج المصادر بیهقی). برکشیدن آب از چاه.

لغت نامه دهخدا

استسناء

(لَغْوْ)

بزرگ و بلند پنداشتن، خواندن کسی را تا رهائی دهد از تنگی و دشواری یا هلاک و یکسو گردانیدن وی را. (منتهی الارب) : استشلی غیره، دعاه لینجیه و یخرجه من ضیق او هلاک و فی الصحاح من موضع او مکان. (تاج العروس) ، رهانیدن. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

استرقاء

(لَ کَ فُ)

افسون کردن خواستن. (زوزنی). افسون خواستن. (تاج المصادر بیهقی). رقیه خواستن. و منه: استرقیته فرقانی رقیه. (منتهی الارب). تعویذ طلبیدن

لغت نامه دهخدا

استبقاء

(گَ بَ)

باقی گذاشتن. (زوزنی) (غیاث). باقی داشتن. (غیاث). زنده بگذاشتن. (تاج المصادر بیهقی) : استبقاه، زنده و باقی گذاشت او را. (از منتهی الارب). لااعلمن ّ امراء منکم کسر سیفه و استبقی نفسه. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 187).
بهر استبقای روحی جسد
آفتاب از برف یکدم درکشد.
مولوی.
بهر استبقای حیوان چند روز
نام آن کردنداین گیجان رموز.
مولوی.
، گرد برانگیختن. (تاج المصادر بیهقی) ، استثارۀ قی، با پر بردن داروئی به گلو قی کردن را

لغت نامه دهخدا

استسعاء

(لَ فُ)

کار کردن خواستن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) (منتهی الارب). کار کردن فرمودن عبد مکاتب را تا بدان زر باقی کتابت خود را ادا کرده آزاد گردد. (منتهی الارب). بنده را بکسب داشتن تا بکسب خود آزادی خویش بازخرد.

لغت نامه دهخدا

استسراء

(لَ)

استسرار. به سریه گرفتن کنیز، نیک خندیدن، شادان پریدن کبوتر و مانند آن، فربه شدن شتر. (منتهی الارب). فربه شدن اشتر. (تاج المصادر بیهقی). فربه شدن ستور، سبک شدن برای کاری و زود برآمدن از آن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

استلقاء

(مَ)

ستان خفتن. (مجمل اللغه) (منتهی الارب). بپشت واخسپیدن. بپشت واخوابیدن. به ستان واخفتن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). بر پشت واخسپیدن. (غیاث). بر قفا خفتن. (منتهی الارب). ستان افتادن. بر پشت افتادن. طاق باز خوابیدن: استلقی علی ظهره و نیز سلقته فاستلقی، ستان بر زمین افکندم او را پس ستان افتاد. (منتهی الارب) ، بر یک روش رفتن. (منتهی الارب) ، روان شدن. (تاج المصادر بیهقی) (غیاث) ، همیشگی کردن. (منتهی الارب) ، همیشه بودن. (مجمل اللغه) (غیاث). اتصال. توالی. پیوستگی: از روی سلامت نیت و استقامت عزیمت و استمرارهواداری درین باب... (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 316). و بر این قاعده درست و سنن استقامت استمرار و اطراد یافت. (کلیله و دمنه). بشرایط طاعت و استمرار بر قضیت عبودیت... قیام کرد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 440).
- استمرار دادن، ادامه دادن.
- استمرار داشتن، باقی بودن. مستمر بودن.
، توانا گردیدن در برداشتن چیزی. (منتهی الارب) ، محکم و استوار شدن. (منتهی الارب). قوی شدن. استواری و روا شدن کار. استوار شدن. (تاج المصادر بیهقی) ، استمرت مریرته و مریره علیه، استحکم علیه و قویت شکیمته. (قطر المحیط) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

استنقاء

(مَ)

بیرون کردن مغز از استخوان. جدا کردن هسته. پوست باز کردن: قال بعضهم هو (ای علس) حبه سوداء تؤکل فی الجدب و قیل هو مثل البرّ الا انه عسرالاستنقاء. (مجمع البحرین: علس). قیل هو (ای علس) طعام اهل صنعاء، قال ابوحنیفه رحمه اﷲ تعالی غیر انه عسیرالاستنقاء. (تاج العروس: علس)

لغت نامه دهخدا

استخذاء

فروتن خواهی فروتنی افتادگی

معنی استسقاء - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما