- اخفاض (غَ لَ)
زن را ختنه کردن: اخفضت الجاریه اخفاضاً، ختنه کرد خویشتن را آن جاریه.
معنی اخفاض - جستجوی لغت در جدول جو
- اخفاض
تن آسایی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
ناامید برگشتن جوینده مانند ناامید برگشتن سپاه از به دست آوردن غنیمت
سم ها، ناخن ضخیم و مقاوم گروهی از پستانداران گیاهخوار مانند گاو، گوسفند، اسب، استر، الاغ و امثال آن، پای انسان، سمج، سوراخ، گودال، جایی که در کوه یا زیر زمین برای جا دادن گوسفندان درست می کردند، آغل
(اِ تِ)
لغت نامه دهخدا
دویدن، (از ’وف ض’) شتافتن، (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ترجمان القرآن)، برپای کردن تکیه گاه جهت کسی، (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)، به این دو معنی مشهور است، (ناظم الاطباء)، زفتی کردن، (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج)، بوکاء بستن سر مشک را، یقال اوکی القربه و علیها، ای شدّه بالوکاء، (از منتهی الارب) (آنندراج)، سر مشک ببستن، (تاج المصادر بیهقی)، خاموش شدن، (منتهی الارب)، یقال: اوک حلقک، یعنی خاموش باش، و به این معانی یایی است، (ناظم الاطباء)
(غَ لَ)
لغت نامه دهخدا
شکستن عهد و پیمان را. عهد شکستن: شمس المعالی جواب داد که در شریعت و دین حفاظ و فتوت نقض عهود و اخفار حق وفود حرام است. (ترجمه تاریخ یمینی). عاقبت خذلان کفران نعمت و اخفار ذمت درایشان رسید. (ترجمه تاریخ یمینی).
(غَ ضَ اَ)
لغت نامه دهخدا
پوشیده داشتن. پنهان داشتن. نهان کردن. پوشیده کردن. نهان داشتن. پنهان کردن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). پوشیدن. پوشانیدن. نهفتن، بعیر اخفج، شتر مبتلای به بیماری خفج
(کُ)
لغت نامه دهخدا
بچرا گذاشتن شتران را در چراگاه. (منتهی الأرب). فروگذاشتن اشتر بی شبان. (تاج المصادر بیهقی) ، ارزنده تر. قیمتی تر. ارجمندتر، بلندقدرتر. اشرف
(اَ خِفْ فا)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ خفیف. سبکها، شب پرک یعنی روزکور. (آنندراج) :
چشم اخفش بنور چشم فلک
تا نیارد نگاه کردن خوش
بی نظر باد چشم بد بتو شمس
چون در آن شمس دیدۀ اخفش.
سوزنی.
، آنکه پلکهای چشم وی علتی دارد بی درد، شتر که پیش کوهان خرد دارد و دراز نبود. مؤنث: خفشاء. ج، خفش، مرغیست. (مهذب الاسماء)
چشم اخفش بنور چشم فلک
تا نیارد نگاه کردن خوش
بی نظر باد چشم بد بتو شمس
چون در آن شمس دیدۀ اخفش.
سوزنی.
، آنکه پلکهای چشم وی علتی دارد بی درد، شتر که پیش کوهان خرد دارد و دراز نبود. مؤنث: خفشاء. ج، خفش، مرغیست. (مهذب الاسماء)
(اَرْیْ)
لغت نامه دهخدا
افتاده شدن و به نشیب افتادن. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء). به نشیب افتادن. (غیاث اللغات) (فرهنگ فارسی معین). فروداشته شدن. (تاج المصادر بیهقی) (مصادر زوزنی). بپایین افتادن پس از بلند شدن. (از اقرب الموارد). پست شدن. (فرهنگ فارسی معین). فرونشستن. (یادداشت مؤلف).
پوشیده داشتن پنهان داشتن نهان کردن پوشانیدن، آشکار کردن باز نمودن، نهان گردیدن پوشیده گردیدن
غنودن، افت ستاره، ناکامی، کم شدن دارایی بی مراد باز گشتن جوینده ماء یوس شدن، غزا کردن و غنیمت نیافتن
