Q: معنی اجل در فرهنگ فارسی عمید

جلیل تر، بزرگ تر، بزرگوارتر، بزرگ، والامقام

Q: معنی اجل در فرهنگ فارسی عمید

زمان مرگ، مرگ، نهایت مدت چیزی، مهلت، اجل معلق: کنایه از مرگ ناگهانی

Q: معنی اجل در لغت نامه دهخدا

لاجلک و من اجلک، ازبهر تو

Q: معنی اجل در لغت نامه دهخدا

گاه. هنگام. زمان: لکل امه اجل اذا جاء اجلهم فلایستأخرون ساعه و لایستقدمون. (قرآن 49/10). لکل امری ٔ فی الدنیا نفس معدود واجل محدود.

Q: معنی اجل در لغت نامه دهخدا

کمال الدین (سید...). خوندمیر در حبیب السیر ج 2 ص 264 آرد: و فی شهور سنه تسع و ثمانین و ثمانمائه... (889 هَ.ق.) فرمان خاقان عالیجاه (سلطان حسین میرزا) نفاذ یافت که امیر محمد امین عباسی و امیر سلطان احمد چوکانچی و امیر درویش محمد سوجی به استراباد شتافته بضبط جهات خواجه فخرالدین پردازند و اولاد واقرباء و وکلای آن جناب را مؤاخذ و مقید سازند و امرای عظام به جرجان رفته. امیر مغول دو سه روزی در تمشیت آن مهم با ایشان موافقت نمود. آخرالامر بواسطۀ تخیلات نفسانی و تسویلات شیطانی عصابۀ عصیان و نافرمانی بر پیشانی بسته... بدست بیشرمی ابواب فتنه و فساد برگشاد و عالیجناب سیادت پناه نقابت قباب، سید کمال الدین اجل را که بعلو نسب و طهارت ذیل اتصاف داشت و بگذاردن حج اسلام فایز شده و هشتادوچهار مرحله از مراحل زندگانی طی نموده بود، بدرجۀ علیۀ شهادت رسانید

Q: معنی اجل در لغت نامه دهخدا

اعظم. جلیل تر. عظیم القدرتر. بزرگوارتر: زندگانی خان اجل دراز باد. (تاریخ بیهقی). و اجل در شعر فارسی به تخفیف آید:، ای میر اجل چون اجل آیدت بمیری، هرچند که با عز و جمالی و جلالی.، ناصرخسرو.، شاه اجل خسرو گردون سریر، سیف دول خسرو خسرونژاد.، مسعودسعد.، گفت این زان فلان میر اجل، گفت طالب را چنین باشد عمل.، مولوی.، - امثال:، اجل من الحرش، مثل است در مورد کسی که از چیزی بترسد و بأشدّ از آن مبتلا گردد. (مجمع الأمثال میدانی)

Q: معنی اجل در لغت نامه دهخدا

درد که از ناهمواری بالین در گردن بهم رسد. (منتهی الارب). دردمند گشتن گردن. (زوزنی).

Q: معنی اجل در لغت نامه دهخدا

بز نر کوهی و نزد بعضی ایل که گاو کوهی است

Q: معنی اجل در لغت نامه دهخدا

شور انگیختن. (تاج المصادر) (زوزنی). بد کردن با. برانگیختن شر بر.

Q: معنی اجل در لغت نامه دهخدا

آری. نعم. چرا. اَجل در جواب تصدیق بهتر است و نعم در جواب استفهام

اجل

فرهنگ فارسی عمید

اجل

فرهنگ فارسی عمید

اجل

لغت نامه دهخدا

اجل

لغت نامه دهخدا

اجل

لغت نامه دهخدا

اجل

لغت نامه دهخدا

اجل

لغت نامه دهخدا

اجل

لغت نامه دهخدا

اجل

لغت نامه دهخدا

اجل

لغت نامه دهخدا

اجل

لغت نامه دهخدا

اجل

فرهنگ فارسی معین

اجل

فرهنگ واژه مترادف متضاد

اجل

فرهنگ گویش مازندرانی

اجله

جلیل، بزرگوار، کلان سال و محترم

فرهنگ فارسی عمید

اجلا

(اَ)

فعلته من اجلاک، آن را برای تو کردم. (منتهی الارب) ، پشک زده شدن زمین و جز آن، جلید رسیدن بقوم

لغت نامه دهخدا

اجلل

(اَ لَ)

اجل ّ. بزرگتر، نیک رفتن شتر. (زوزنی) ، دیر کشیدن. دراز شدن، رفتن باران: اجلوذ المطر، اذا امتدّ وقت تأخره و انقطاعه

لغت نامه دهخدا

اجله

(اَ جِلْ لَ)

جمع واژۀ جلیل، که موی هر دو جانب پیشانی وی رفته باشد. مؤنث: جلواء

لغت نامه دهخدا

اجله

(اَ لَهْ)

مرد فراخ پیشانی، ابن سکیت گفته: سه پشته است واقع در مبداءهالنعم ثعل، در کنار جریب که به ثعل می پیوندد و آن چراگاهی است معروف، اصمعی گوید: بلادی است خوش و نیکو که در آنها حلی و صلیان میروید، پشته ای است در اعلای نجد، و گفته اندموضعی است در طریق بصره به مکّه. (معجم البلدان)

مرد فراخ پیشانی، ابن سکیت گفته: سه پشته است واقع در مبداءهالنعم ثعل، در کنار جریب که به ثُعل می پیوندد و آن چراگاهی است معروف، اصمعی گوید: بلادی است خوش و نیکو که در آنها حلی و صِلیان میروید، پشته ای است در اعلای نجد، و گفته اندموضعی است در طریق بصره به مکّه. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

اجله

(اِ لَهْ)

دهی است به یمامه. (مراصد)

لغت نامه دهخدا

اجلی

(اَ جَ لا)

کوهی است در مشرق ذات الأصاد، از سرزمین شربّه.

لغت نامه دهخدا

اجلی

(اَ لا)

آنکه مویش از پیش سر رفته بود.

لغت نامه دهخدا

اجلی

(اَ لا)

جلی تر. روشن تر. (مؤید). هویداتر. (مقابل اخفی) : تعریف بأجلی. معرّف از معرّف اجلی باید، بگردیدن آب از حال خود، واداشتن کسی بر چیزی که آن را ناخوش دارد

لغت نامه دهخدا

اجلح

(اَ لَ)

ابن عبدالله بن حجیّه، مکنّی به ابوحجیّه. محدّث است. و رجوع به ابوحجیّه... شود، تیز رفتن. نیک رفتن، بسیار شدن، پراکنده شدن. (زوزنی) (منتهی الارب) ، روان گردیدن شتران. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

اجلد

(اَ لَ)

زمین هموار، ستبر شدن

لغت نامه دهخدا

اجلح

(اَ لَ)

مردی که پیش سر او کم موی باشد. (منتهی الارب). آنکه مویش از هر دو سوی سر رفته بود. آن که موی از دو سوی پیشانی او بشده باشد. (تاج المصادر) ، برهنه شرم. مردی که شرم او منکشف شود. آنکه شرم وی همیشه برهنه باشد

لغت نامه دهخدا

ابل

اشتران تک ندارد مخفف ابوالقاسم و ابوالفضل و مانند آنها (قس: بلقاسم و بلفضل در نوشته های پیشینیان و در تداول عوام امل مخفف ام البنین و جز آن)، نره احلیل کیر. نامی است جمله اشتران را اشتران بیش از دو (جمع بی مفرد یا اسم جنس به اعتبار وضع نه استعمال)، ابر حامل باران

فرهنگ لغت هوشیار

احل

حل گردانیدن حل کردن، فرود آوردن در جایی، در ماههای حل در آمدن از ماههای حرام بیرون آمدن، یا احل از حرام. بیرون آمدن از حرام مقابل احرام (در حج)

فرهنگ لغت هوشیار